Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1601501/
Αυτό το ανώνυμο κείμενο που αρχικά (και χιουμοριστικά) είχε τον τίτλο «8 λόγοι γιατί οι κρεοφάγοι αναρχικοί χρειάζονται ένα χτύπημα στα ανθρωποκεντρικά τους οπίσθια», εμφανίστηκε στο διαδίκτυο σε μια πληθώρα από διαφορετικές ιστοσελίδες, από όπου και μετατράπηκε σε zine.
Αναδημοσιεύουμε το κάλεσμα στα ελληνικά
Μία ευκαιρία για να γνωριστούμε, να μοιραστούμε αναλύσεις και πρακτικές, και να συζητήσουμε εμπειρίες και στρατηγικές του αγώνα ενάντια στην καταπίεση των ζώων και στην καταστροφή των οικοτόπων τους. Ένας αγώνας που για εμάς αποτελεί μέρος του ευρύτερου αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, καταπίεσης, εξουσίας, για την ολική απελευθέρωση.
Με αυτή τη συγκέντρωση θέλουμε να συνδέσουμε άτομα και μικρές ομάδες ανθρώπων με κοινή σκεπτικό που αγωνίζονται για την απελευθέρωση των ζώων με τρόπο ριζικά διαφορετικό από αυτόν που έχουν υιοθετήσει σήμερα οι περισσότερες ομάδες για τα δικαιώματα των ζώων. Ομάδες ακτιβιστών για τα ζώα χωρίς γενικότερο πολιτικό πλαίσιο, είτε από πολιτική αδιαφορία, είτε ως αποτέλεσμα συνειδητών επιλογών, γίνονται όλο και πιο αποδεκτές από ανθρώπους φασιστικών, εθνικιστικών, σεξιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων.
Από την άλλη πλευρά, τα τελευταία χρόνια εξαπλώνεται σε μέρος του κινήματος για τα δικαιώματα των ζώων μια ρεφορμιστική προσέγγιση που βασίζεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στον καπιταλισμό της αγοράς και στο διάλογο με το Κράτος. Θα συζητήσουμε για αυτήν την κατάσταση στις χώρες μας και για το πώς να χτίσουμε ξανά ένα ριζοσπαστικό κίνημα.
Θα θέλαμε η συγκέντρωση, εκτός από φιλοσοφικές και θεωρητικές συζητήσεις, να επικεντρωθεί ειδικά στη στρατηγική και στις πρακτικές προτάσεις. Θέλουμε να είναι ένας τόπος όπου μπορούμε να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας, να βρούμε έμπνευση και να δούμε τι λειτουργεί ή όχι στην περιοχή μας όσον αφορά τις προσπάθειές μας να υποκινήσουμε και πάλι έναν αγώνα απελευθέρωσης των ζώων που να είναι αναρχικός και διαθεματικός. Αυτή η συνάντηση αποτελεί συνέχεια της Ευρωπαϊκής Συνάντησης για την Απελευθέρωση Ζώων που πραγματοποιήθηκε στο Μπιλμπάο από την 1η έως τις 3 Ιουνίου 2018 και τις προηγούμενες στο Μπρίστολ και τη Μασσαλία [1].
Ο αναρχικός αγώνας για την απελευθέρωση από οποιαδήποτε μορφή εξουσίας αποτελεί το πλαίσιο στο οποίο αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα για την απελευθέρωση των ζώων. Πολλοί άνθρωποι που δεν αυτοκαθορίζονται ως αναρχικ@ αλλά εξακολουθούν να αντιτίθενται στην ιεραρχία και την εξημέρωση, θα θέλαμε να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση.
Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο όπου μπορούμε να εργαστούμε συλλογικά για να χτίσουμε δεσμούς αλληλεγγύης και να αντισταθούμε στην καταστολή. Ο αγώνας απελευθέρωσης των ζώων είναι για μας ισχυρά συνδεδεμένος με άλλους αγώνες για απελευθέρωση (ενάντια στην πατριαρχία,την ομο-τρανσοφοβία, στο ρατσισμό, στον αποικισμό, στην περιβαλλοντική καταστροφή κλπ.) και χρειάζεται να αφουγκραστεί και να συνδεθεί με τους ανθρώπους που πλήττονται περισσότερο από αυτές τις μορφές καταπίεσης και με τον αγώνα τους για τη δημιουργία ενός κινήματος που δεν αποκλείει συντροφ@ και δεν αναπαράγει τις κυρίαρχες ιεραρχίες. Άλλες σημαντικές πτυχές για τις οποίες θέλουμε να συζητήσουμε είναι η υποστήριξη της άμεσης δράσης και η υποστήριξη των κρατουμένων.
Θέλουμε αυτή η συγκέντρωση να είναι απολύτως αυτοοργανωμένη. Θα προτείνουμε κάποιες συζητήσεις, αλλά θέλουμε να αφήσουμε χώρο σε όλα τα άτομα να προτείνουν μια συζήτηση. Καλούμε συντροφ@ και άτομα με ακτιβιστική δράση που θα συμμετέχουν να μοιραστούν την εμπειρία τους από τους αγώνες για την απελευθέρωση των ζώων στην περιοχή τους ή τις πρακτικές τους δεξιότητες. Εάν θέλετε να προτείνετε μια παρουσίαση, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας για μια σύντομη περιγραφή της
animalgathering2019@riseup.net
[1] Bilbao 2018: https://animalliberationgathering.wordpress.com/
Bristol 2017: https://bristolliberationgathering.wordpress.com/
Marseille: ratattack@riseup.net
αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1594352/
Το αιμοβόρο, άγριο θηρίο, δεν είναι μέσα στο κλουβί. Στέκει απ’έξω και κοιτάει…
Όσο υπάρχουν φυλακές θα υπάρχουν και φυλακισμένοι που θα προσπαθούν να αποδράσουν. Οποιοδήποτε έμβιο ον ζει το βασανιστήριο του εγκλεισμού έχει ανάγκη και προτεραιότητα να προσπαθήσει πάσει θυσία να κυνηγήσει την ελευθερία του. Το ίδιο προφανώς έκαναν και τα τζάγκουαρ που φυλακίστηκαν από τους ιδιοκτήτες του αττικού πάρκου για τη διασκέδαση των επισκεπτών και προφανώς, για την τσέπη τους. Όπως το ίδιο κάνουν κάθε χρόνο και ελέφαντες, γορίλες, μαιμούδες, τίγρεις, λιοντάρια, πιγκουίνοι, χταπόδια, κόκκινα πάντα, πουλιά και άνθρωποι, από κάθε είδους κελί, είτε λέγεται όντως φυλακή, είτε “κήπος”, τσίρκο και ενυδρείο, καταλήγοντας συχνά, αν και όχι πάντα, στη δολοφονία τους.
Κι εδώ αρχίζουν τα επικοινωνιακά κόλπα, τόσο σημαντικά στη μπίζνα του θεάματος, που θέλει να καθησυχάσει το “κοινό”, ταυτόχρονα όμως κάνει ξεκάθαρη τη σκοπιά των εκμεταλλευτών. Η απόδραση βαφτίζεται “έξοδος”, η δολοφονία των τζαγκουαρ “εξουδετέρωση” λες και έιναι επικίνδυνες βόμβες. Η “λύπη” των υπεύθυνων για αυτή τη δολοφονία εκφράζει μόνο τη “λύπη” για μία …παράπλευρη απώλεια, και κυρίως για μια χαμένη επένδυση μέσα σε μια διαρκή πραγματικότητα εξουσίας πάνω στα ζώα, που μεταφράζεται στην εκμετάλλευση και το βασανισμό τους με σκοπό το κέρδος. Και βέβαια στο βασανισμό ή τη δολοφονία τους όταν δεν συμμορφώνονται, όταν δηλαδή τα “άγρια” αυτά ζώα δεν υποτάσσονται στους εκμεταλλευτές τους.
Δεν μας πείθει καμία “αγάπη” δεσμοφύλακα προς τον έγκλειστο, βασανιστή προς βασανιζόμενο, καμία “αγάπη” κανενός “ιδιοκτήτη” ζώων, όπως δεν θα πειθόταν κανένας και καμία που να βρίσκεται από τη μέσα πλευρά του κελιού. Όπως δεν μας πείθει η “αγάπη” του επισκέπτη που τους χρηματοδοτεί για να δει χαμογελώντας τα ζώα που βασανίζονται σε μια ζωή εγκλεισμού και απόγνωσης, ακόμα και σε περίπτωση που το ίδιο το έγκλειστο ζώο τους δείχνει την κλειδαριά. Που εντυπωσιάζεται από την “παράσταση” που οι επιχειρηματίες ονομάζουν “περιβαλλοντική εκπαίδευση” και ουσιαστικά δεν διαφέρει από την καταναγκαστική εργασία στις επικερδείς ανθρώπινες φυλακές. Τον προηγούμενο μήνα βρέθηκαν κρυφά φυλακισμένες 101 φάλαινες στη θαλάσσια περιοχή της ρωσίας, με σκοπό να τροφοδοτήσουν δελφινάρια. Όπως αυτά στις “παραστάσεις” του αττικού πάρκου.
Το ότι λοιπόν οι φροντιστές – δεσμοφύλακες και οι ιδιοκτήτες του αττικού πάρκου (άρα και “ιδιοκτήτες” των ζώων που είναι κλεισμένα εκεί μέσα???) έχουν προαποφασίσει, όπως όσοι βρίσκονται σε αυτη τη μπίζνα, να σκοτώνουν τους “δραπέτες” δεν χωράει ούτε κατά διάνοια τις εκφράσεις υποτιθέμενης στενοχώριας τους, ούτε την περηφάνεια για την τήρηση πρωτοκόλλου ασφαλείας. Άλλωστε, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα ραγισμένα τζάμια από όπου βγήκαν τα τζάγκουαρ, μίλησαν για την αντιλόπη που ήθελαν να πιάσουν και να “μεταφέρουν” στην κύπρο, που προσπαθώντας να γλιτώσει έπεσε με τέτοια φόρα στο τζάμι που το ράγισε, άλλη μά απόδειξη των πρακτικών στους ζωολογικούς “κήπους”, “πάρκα” και όπως αλλιώς ονομάζουν την κάθε φυλακή.
Όσο για τους ισχυρισμούς για την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, την κύρια βάση του μάρκετινγκ των επιχειρήσεων-φυλακών ζώων, δείχνουν ξεκάθαρα ποιός είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται και το “περιβάλλον” και την “ευαισθητοποίηση”. Το “περιβάλλον” ως κάτι που μεταφέρεται και υποτάσσεται για χάρη του κερδους και της ανθρώπινης διαστρεβλωμένης ευχαρίστησης μέσα σε αποστειρωμένα κελιά, (τέτοια ευχαρίστηση αισθάνονται μόνο οι ήδη βαθιά εξημερωμένοι άνθρωποι, ή τουλάχιστον όσοι δεν αντιλαμβάνονται την εξημέρωσή τους), και την “ευαισθητοποίηση”, ως αναισθητοποίηση απέναντι στο βασανισμό, στην εκμετάλλευση, στον εξευτελισμό της ζωής, συνηθίζοντας ότι κάποιοι θα ζουν σε κελιά και οι απ’εξω θα χαίρονται, ή αδιαφορούν και θα προσπερνούν. Και τα ψευδοεπιχειρηματα περί αναπαραγωγής σπάνιων ειδών (μόνο σε αυτήν την περίπτωση δικαιολογούν οι νόμοι τους την αιχμαλωσία των ζώων από το φυσικό τους περιβάλλον) προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας, αφού οι επανεντάξεις είναι δύσκολες, χρονοβόρες, και στην ουσία δεν πραγματοποιούνται.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να δολοφονηθούν άλλα δύο ζώα, δύο τζάγκουαρ από το αττικό πάρκο για να αποκαλυφθεί η σαπίλα που υπάρχει στη λογική των “ζωολογικών κηπων”, ειτε αυτοί είναι το μεγάλο αττικό πάρκο με τα εξωτικά ζώα, ή ο μικρός “δημοτικός” κήπος των χανίων με τα κρικρι και τα παγώνια. Η φυλακή , όπως και να την ονομάζουν, είναι φυλακή, οι δεσμοφύλακες είναι δεσμοφύλακες, και οι αιχμάλωτοι είναι αιχμάλωτοι που θα προσπαθούν να αποδράσουν. Και οι “θεατές”;
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ
kipos_xania_jaguar_krikri
Αναδημοσίευση του καλέσματος που στάλθηκε από liberation.gathering@riseup.net
Ευρωπαϊκή Συνάντηση για την Απελευθέρωση Ζώων 2018, 1η-3η Ιουνίου, Μπιλμπάο
Ένα μέρος για να μοιραστούμε πρακτικές δεξιότητες και για να συζητήσουμε σχετικά με τις στρατηγικές και τις τακτικές του αγώνα ενάντια στην καταπίεση των ζώων και την καταστροφής των οικοτόπων. Ελπίζουμε να δημιουργήσουμε ένα αποτελεσματικό δίκτυο ομάδων και ατόμων για την απελευθέρωση των ζώων σε όλη την Ευρώπη. Θα δοθεί επίσης έμφαση στο πώς μπορούμε να προσέξουμε καλύτερα τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλον, ώστε να κάνουμε το κίνημά μας πιο ανθεκτικό ενάντια στην καταστολή και τις άλλες δυσκολίες που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε.
Η συγκέντρωση θα οργανωθεί πάνω σε αναρχική βάση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απευθύνεται μόνον σε αναρχικούς/ές. Τα εργαστήρια θα μεταφράζονται στα ισπανικά, αγγλικά και γαλλικά. Aν μπορείτε να βοηθήσετε με αυτές τις μεταφράσεις παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας εκ των προτέρων.
Έχουμε δημιουργήσει μια ιστοσελίδα με περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη συγκέντρωση, τον τόπο διαμονής, τις πρακτικές λεπτομέρειες … Θα τον ενημερώσουμε σύντομα με το πρόγραμμα: https://animalliberationgathering.wordpress.com/
Ενημερώνουμε επίσης ότι θα δημιουργήσουμε ένα χώρο για μια μικρή αντισπιστική αντί-αγορά, οπότε θα χαρούμε ιδιαίτερα αν φέρετε υλικό για μοίρασμα, με ή χωρίς κόστος (fanzines, βιβλία, φυλλάδια, μπλουζάκια κ.λπ.). Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να γνωρίζουμε πόσα άτομα θα έρθουν. Αν ενδιαφέρεστε να συμμετάσχετε ή να διοργανώσετε κάποιο εργαστήριο, επικοινωνήστε στο liberation.gathering@riseup.net
Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1580031/
Ιχνηλατώντας την έννοια του πολιτισμού, τόσο ιστορικά όσο και εννοιολογικά, βρίσκουμε πάντοτε τον άνθρωπο σαν δημιουργό, αλλά και εμπνευστή της. Εννοιολογικά, ο πολιτισμός προκύπτει και συνδέεται με τις έννοιες του πολίτη, της πόλης και της πολιτικής. Οι έννοιες αυτές αποτελούν την πρακτική έκφραση του πολιτισμού στα πλαίσια των κοινωνιών. Ο σκοπός της δημιουργίας, λοιπόν, του πολιτισμού, είτε συνειδητά είτε όχι, είναι η συνεχής ανάπτυξη της κοινωνίας,με τρόπο που όλα να γίνονται πιο εύκολα αντιμετωπίσιμα και ελεγξιμα στο ευρύτερο περιβάλλον της. Με βάση την ανάγκη του ανθρώπου για συνεκτικότητα και εξάλειψη της διαφορετικότητας, τον βλέπουμε να δημιουργεί συμπλέγματα κανόνων συμπεριφοράς, σκέψης, αλλά και βίωσης των συναισθημάτων, δομώντας αρχικά μία πρωτόλεια μορφή κανονικότητας και παραφύσης.Παράλληλα, για να επιτύχει την πολυπόθητη ανάπτυξή του στον κόσμο, χρησιμοποιεί ως μέσα την επιβολή στη φύση και στα μη ανθρώπινα όντα. Επιβεβαιώνοντας έτσι τη δύναμή του να ελέγχει το περιβάλλον του, αντλεί όλο και περισσότερη ισχύ μέσα από αυτή την άσκηση της εξουσίας του. Σε αυτό το σημείο, γεννάται ο ανθρωποκεντρισμός, ενώ με τη μόνιμη εγκατάσταση του ανθρώπου και την οργώναση του σε κοινωνίες, την ανάπτυξη και την ενταντικοποίηση της κτηνοτροφίας και της γεωργίας, η ανθρώπινη επιβολή πάνω στη γη και στα ζώα θεσμοθετείται.
Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, όπου η θεσμοθετημένη μορφή του ανθρωποκεντρισμού και του πολιτσμού εκφράζεται με πάμπολλα παραδείγματα, σε πολυάριθμες καταστάσεις και συνθήκες. Από τις εξορύξεις, που καταστρέφουν τη βιοποικιλότητα της εκάστοτε περιοχής ( Σκουριές,Αμαζόνιος κ.λ.π) μέχρι της βιομηχανίες τροφίμων και ένδυσης όπου τα μη ανθρώπινα όντα αποτελούν στα χέρια τους υλικά παραγωγής-κατανάλωσης. Απο τη χρησιμοποίηση τους για θέαμα και ψυχαγωγία (τσίρκα,ζωολογικοί κήποι, ταυρομαχίες, κυνήγι) μέχρι τις βιομηχανίες φαρμάκων και καλλωπισμού. Η βολική, μάλιστα, απο της συνθήκες εκμετάλλευσης των ζώων, επιτρέπει στην καπιταλιστική μηχανή να συνεχίζει ανενόχλητη τον βασανισμό τους, αντιμετωπίζοντας τη φύση ως ένα σύνολο πόρων προορισμένα για την κατανάλωση τους από τον άνθρωπο και στον εκάστοτε καταναλωτή να διατηρεί τη συνείδησή του σε ανενεργή κατάσταση και να συντελεί στην επέκταση της σήψης του σύγχρονου κόσμου.
Η σπισιστική λογική του ανθρώπου αντανακλάται και στην βαρβαρότητα του κυνηγιού.Η εικόνα του καλού κυνηγού που σώζει
την κοκκινοσκουφίτσα στο ομώνυμο παραμύθι είναι οικεία λίγο πολύ σε ολους χάρη στη προπαγάνδα που δεχόμαστε από μικρά ακόμη παιδιά για την επικυνδινότητα των άγριων ζώων που πρέπει να τα φάμε πριν μας φάνε.Τα πράγματα όμως δεν φαίνονται να είναι έτσι.Το κυνήγι ως επάγγελμα λογαριάζει τα ζώα ως πηγή πλούτου, που από το κρέας τους που πωλείται ακριβά για να κοσμήσει πλουσιοπάροχα τα κατά τ’ άλλα γεμάτα “αγάπη” οικογενειακά τραπέζια μέχρι το ξέσκισμα του δέρματός τους για να φτιαχτούν τσάντες ,πορτοφόλια αλλά και γούνες που αποτελούν ιστορικά σύμβολο πλούτου για τις κυρίες που αρέσκονται στο να στολίζουν το λαιμό τους με τομάρια.Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα που φανερώνει την ανθρώπινη αισχροκέρδεια μέσω της επιβολής στα άλλα είδη είναι η καταδυνάστευση φαλαινών για το λάδι τους ή η εκμετάλλευση του ελεφαντόδοντου.Όσοι πάλι ασχολούνται με αυτό για χόμπυ θεωρούν οτι τους προσφέρει διασκέδαση μιας και το αντιλαμβάνονται σαν αυτό της σκοποβολής, όπου τα φυσίγγια αντί να καρφώνονται σε σταθερούς άψυχους στόχους, διαπερνούν κινούμενους ζωντανούς, κάνοντας έτσι το “παιχνίδι” πιο συναρπαστικό.Ταυτόχρονα, σε μια κοινωνία όπου τα πάντα αποκτούν αξία ανάλογα με το φαίνεσθαι και ο εντυπωσιασμός αποτελεί στόχο δεν θα μπορούσε να μην τροφοδοτείται ο ανταγωνισμός μεταξύ των κυνηγών για την άντληση περισσότερου κύρους μέσα στη κοινότητά τους, αναλόγως με τον αριθμό, τη σπανιότητα, ή το μέγεθος των ζώων.
Η ανάγκη για απόκτηση σεβασμού φανερώνεται και στα τρόπαια που λειτουργούν ως διαπιστευτήρια της δύναμης τους, όπως τα βαλσαμωμένα ζώα που διακοσμούν τα σαλόνια τους ή selfies πλάι σε στιβαγμένα πτώματα ζώων.Όσον αφορά όσους ισχωρίζονται οτι η πρακτική αυτή αποτελεί λύση στο πρόβλημα της επιβίωσης, θα πρέπει να ξέρουν οτι το κυνήγι αποτελεί πολύ ακριβό “άθλημα” που περιλαμβάνει λουσάτα αμάξια, πανάκριβο εξοπλισμό ενώ το παζλ της δίψας του ανθρώπου για απόλυτη κυριαρχία συμπληρώνεται με τη χρησιμοποίηση κατόπιν καταβολής υψηλού χρηματικού αντίτιμου ειδικά εκπαιδευμένων σκυλιών ώστε να εκπληρώνουν απόλυτα τις άπληστες ορέξεις των “αφεντικών” τους.
Ξημερώματα του Σαββάτου 11/11 πραγματοποιήσαμε καταδρομική επίθεση στον κυνηγετικό σύλλογο Θεσσαλονίκης, σπάζοντας τις τζαμαρίες και βανδαλίζοντας με μπογιές την κεντρική πόρτα και την πινακίδα.
Γνωρίζουμε πως η διατύπωση της ιστορικής ανάδειξης του σύγχρονου πολιτισμού και της κοινωνικής εξέλιξης της ανθρωπότητας δεν μπορεί να αποτυπωσει τις επιλογές μας για συλλογικοποίηση των αρνήσεων μας ενάντια στο εξουσιαστικό κοινωνικό σύμπλεγμα.Κι αυτο γιατί καμία ακαδημαϊκού χαρακτήρα διατύπωση δε μπορεί να αποτυπώσει το βίωμα της γενικευμένης καταπίεσης, δε μπορεί να καταδείξει στον πιο ουσιαστικό του βαθμό τον χαρακτήρα του εξουσιαστικού πολιτισμού : το ότι αποτελεί έναν δολοφόνο σε μαζική κλίμακα. Η καταπίεση όμως,γεννά την πηγαία αντιπαράθεση μαζί της και η εξουσιαστική κοινωνία γεννά και του αρνητές της. Ο αναρχικός αγώνας αποτελεί το πέρασμα από την αντιπαράθεση αυτήν με την καταπίεση την οργανωμένη άρνηση του εξουσιαστικού κόσμου στο σύνολό του. Και αυτή η άρνηση πραγματώνεται ως ένα διαρκές σχέδιο καταστροφής και δημιουργίας.
Ένα σχέδιο που στοχεύει στην ιδεολογική αποδόμηση των εξουσιαστικών αντιλήψεων, στην υλική ρήξη με τις πτυχές της κοινωνικής μηχανής που τις ενσαρκώνουν και ταυτόχρονα στην διαμόρφωση των συνθηκών που θα οδηγήσουν στην απελευθέρωση ανθρώπου και φύσης, που μέσα από τον καθολικό επαναπροσδιορισμό των αναγκών, θα επιφέρουν αρμονία στο φυσικό κόσμο. Η μέθοδος του μητροπολιτικού αντάρτικου θέτει σε κίνηση αυτό το σχέδιο, σαμποτάρει την ομαλή λειτουργία του διάχητου κοινωνικού
εργοστασίου,αναδεικνύει τις, εχθρικές για την ελευθερία, πτυχές του εξουσιαστικου κόσμου στα πλαίσια του επίκεντρου του υπάρχοντος, εκεί που διαδραματίζεται καθημερινά ο κοινωνικός πόλεμος, μέσα στις μητροπόλεις.
Αναγνωρίζουμε πως τα καλέσματα για συντονισμενη δράση αποτελουν μια αφορμή για την οργανωμένη ισχυροπόίηση και αναβάθμιση του αναρχικού αγώνα, για την ένταξη στην κοινωνική επικαιρότητα των αναρχικών προταγμάτων και την ανάδειξη των διάφορων πτυχών της εξουσίας με έμπρακτη στοχοποίηση τους. Στο χέρι μας είναι,όμως, να διαμορφώσουμε μια καθημερινότητα που, μέσα απο καταδρομικές επιθέσεις, σαμποτάζ, εμπρησμούς, απαλλοτριώσεις, δυναμικές ενέργειες, μέσα από την εμπρακτη διατύπωση των αναρχικών προταγμάτων με κάθε μέσο, θα αναβαθμίσει την κοινωνική αντιπαράθεση και θα οξύνει τον απελευθερωτικό πόλεμο.
Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1580030/
Ξημερώματα Παρασκευής 10/11 στα πλαίσια της διεθνούς εβδομάδας αντισπισιστικής δράσης,πραγματοποιήσαμε διπλή συντονισμένη εμπρηστική επίθεση σε γουναράδικο στο κέντρο της Πάτρας,καθώς και σε κατάστημα τοπικής αλυσίδας κρεοπολείων.Το γουναράδικο τυλίχθηκε στις φλόγες,ενώ στο κρεοπολείο λόγο τεχνικού λάθους η ζημιά περιορίστηκε στο σπάσιμο της τζαμαρίας.
Η αναρχική μας δράση στόχευε και θα στοχεύει στην ολική ρήξη με το υπάρχον κυριαρχικό οικοδόμημα,επομένως ο αγώνας κατά του σπισισμού δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Ο ανθρωποκεντρισμός,ως βάση του σπισισμού,συγγενεύει άρρηκτα με τη λογική που κατατάσσει με μοιρολατρικό τρόπο τα όντα σε ανώτερα-κατώτερα,χρησιμοποιώντας ως εργαλείο ανάλυσης την τυχαιότητα του φύλου,του είδους,της εθνικότητας κ.α. Συνεπώς,είναι ειρωνική η φύση του ανθρωπισμού που από τη μια καθιστά θεμιτή τη βία στα ζώα ενώ από την άλλη ανήθικη κάθε βια προς άνθρωπο.
Οι άνθρωποι,στο βωμό της πολυτέλειας,του κύρους,του στυλ,δεν διστάζουν να θυσιάσουν ζώα ποικιλοτρόπως,αδιαφορώντας για την ύπαρξη δικής τους προσωπική ζωής αλλά και για το τι αισθάνονται.Έτσι δεν εκπλήσσει κανέναν το γεγονός πως για ένα χαλί,ρούχο ή για το θέαμα,στερνούν από τα ζώα την οικογένεια τους ακόμη και από τη γέννηση τους.
Ακόμα,στα πλαίσια της διάχυτης κοινωνικής υποκρισίας,όπου σύσσωμη η αστική ηθική κραυγάζει για τη βαρβαρότητα της βίας,αποτροπιάζοντας στη θέαση της,δείχνει επιλεκτική ευαισθησία παραβλέποντας κάθε ζωολογικό κήπο,κάθε γεύμα,κάθε αγοραπωλησία ζώου.Άρα όσο κι αν εθελοτυφλεί η κοινωνία,η βία υπάρχει παντού στον ανθρώπινο πολιτισμό,μέσα στο Κυριακάτικο τραπέζι,στους νόμους-θεσμούς-νόρμες,στις φυλακές,στις αποξηλώσεις δασών.
Κλείνοντας,όλα αυτά δε μας στεναχωρούν και ως εκ τούτου λαμβάνουμε θέση μάχης πνεύμα και σώμα,όχι από συνθήκη περιθωριοποίησης,όχι από μια απόλυτη πεσσιμηστική άρνηση,αλλά διότι αφουγκραζόμαστε τους εαυτούς μας.Έτσι,προτάσσουμε την καθημερινή σύγκρουση τόσο σε θεωρητικό όσο και σε υλικό επίπεδο με κάθε τι εξουσιαστικό.Παρακινούμενοι απο τη συνείδηση μας,μη περιμένοντας κάποιο ιδιαίτερο εξεγερτικό γεγονός,αποφασίζουμε να δρούμε απειλητικά για την κυριαρχία με συνέπεια,διάρκεια και λύσσα.
ΥΓ.2: Οργή και λύσσα για τον Santiago.
ΥΓ.3: Κλείνουμε το μάτι στην πάντα μάχιμη Ελληνική Αστυνομία και δη στο παρεάκι του Α.Τ Ερμού…ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ.
ΑΝΑΣΑ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ
Αναδημοσίευση από indymedia
Ένα βίντεο σχετικά με την εκμετάλλευση, τη δολοφονία και το βασανισμό μη ανθρώπινων ζώων με σκοπό την πτωματοφαγία.
Το βίντεο μπορείτε να το δείτε εδώ
Προβλήθηκε για πρώτη φορά την Παρασκευή 2 Δεκέμβρη 2016 στην Πάτρα στην κατάληψη του τηλεοπτικού σταθμού SuperB διακόπτοντας το κεντρικό δελτίο ειδήσεων.
αναδημοσιεύουμε το κείμενο ανάληψης ευθύνης από Αντισπισιστ@ Αναρχικ@, Αθήνα, https://athens.indymedia.org/post/1567772/
Από τις 19-29 Δεκέμβρη 2016 στην ευρύτερη περιοχή των Αθηνών-Αττική χτυπήσαμε με κόκκινα μαύρα και πράσινα σπρέι βιτρίνες καταστημάτων που ειδικεύονται στη πώληση σάρκας ζώων, χασάπικα-ψαράδικα, με βασικό σύνθημα “ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ”. Χτυπήσαμε τα ακραιφνή σύμβολα του εμπορίου θανάτου και τελευταίο σταθμό ενός απερίγραπτου εφιάλτη για δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα. Ζώα που γεννήθηκαν με μοναδική προοπτική το βασανισμό και το θάνατο τους. Ζώα που συντηρούν τις βιομηχανίες του κεφαλαίου, που η κάθε ανάσα τους μετριέται σε κέρδος και κόστος, απαλλαγμένα από κάθε δικαίωμα, που αποτελούν το καύσιμο της καπιταλιστικής λαίλαπας του κέρδους. Χτυπήσαμε τα μαγαζιά που απεικονίζουν τη τελευταία αποτρόπαια έκθεση μιας ζωής που τέλειωσε χωρίς ποτέ να αρχίσει με τα κουφάρια των ζώων βορά στο αναισθητοποιημένο γιορτινό πλήθος. Ένα πλήθος που γιορτάζει πάνω από σάρκες τεμαχισμένων ζώων και σε κατάσταση ύπνωσης συστηματικά υποστηρίζει τις βαναυσότερες βιομηχανίες, βιομηχανίες που μετατρέπουν τη ζωή σε θάνατο ενώ ταυτόχρονα καταστρέφουν τον πλανήτη, βιομηχανίες που δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς την ανηλεή γενοκτονία των μη-ανθρώπινων ζώων και την οικοκτονία του περιβάλλοντος.
Τα σφαγιασμένα ζώα με το αίμα τους ξεραμένο στο ταλαιπωρημένο σώμα τους κρέμονται ακρωτηριασμένα κουφάρια άλλα αποκεφαλισμένα ή άλλα ακόμη με την έκφραση της οδύνης και του πανικού στα ματωμένα πρόσωπα τους, μακάβρια εμπορεύματα μιας βιομηχανίας θανάτου που αποβλέπει στη στυγερή δολοφονία μη-ανθρώπινων ζώων για την απασχόληση και το κέρδος.
Οι περαστικοί άνδρες γυναίκες παιδιά έχουν καταντήσει θεατές μακάβριων εικόνων που τις αντιμετωπίζουν ως φυσικές, εξοικειωμένοι με τις εικόνες της φρίκης δεν αντιλαμβάνονται καν το μέγεθος της αλλοτρίωσης που δηλώνει η αδιαφορία τους. Δεν διασαλεύεται η τάξη της ζωής τους από τα δολοφονημένα μωρά γουρουνάκια, δεν απειλείται το μικροαστικό τους βόλεμα από το αίμα των αθώων μοσχαριών, δεν απειλεί τους ίδιους το μαχαίρι του δήμιου, δεν ξεσπλαχνίζει τα παιδιά τους του σφαγέα η μάχαιρα. Όσο ο καταναγκασμός, ο εγκλεισμός, η κακοποίηση, η βία και ο θάνατος αφορά αισθανόμενα πλάσματα άλλων ειδών οι ασυνείδητοι απονευρωμένοι και δραματικά παροπλισμένοι περαστικοί δεν βρίσκουν λόγο να συναισθανθούν, να αναρωτηθούν και πόσο μάλλον να διαμαρτυρηθούν για την αλήθεια που αποκαλύπτει το θέαμα τον νεκρών ακρωτηριασμένων ακέφαλων ζώων. Η εξοικείωση με τη βία είναι ο τρόπος της κυριαρχίας να επιβάλλει συναίνεση αργά και σταθερά.
Με τις συμβολικές ενέργειες του βανδαλισμού στις βιτρίνες στοχεύουμε στην αντανακλαστική απορία του υπνωτισμένου πελάτη των βιομηχανιών, στην επανένωση του ως χρήστη με την πράξη που του αποκρύβουν, την αποθεμελίωση της εγκατεστημένης αλλοτρίωσης του κάθε ανυποψίαστου και αναισθητοποιημένου καταναλωτή της εμπορευματοποίησης των ζώων που εντάσσουν ως κανονικότητα στη ζωή τους τα φορτηγά με άγρια δολοφονημένα ζώα ως σύνοδα των αποχαυνωμένων εορτασμών τους, συντηρώντας ένα ψέμα του πανανθρώπινου φασισμού ενάντια στα μη-ανθρώπινα ζώα, ένα ψέμα που μπορεί πρέπει και επείγει να αμφισβητηθεί και να ανατραπεί. Επείγει η άρνηση του βιομηχανικού συστήματος όπου η ζωή τυποποιείται, αντικειμενοποιείται και εμπορευματοποιείται αντιμετωπιζόμενη ως πλουτοπαραγωγική πηγή. Επείγει η υπονόμευση ενός συστήματος που δικαιολογεί τη σκλαβιά, τον αφανισμό, την εκμετάλλευση μη ανθρώπινων ζώων ως δικαίωμα του ανώτερου είδους όπως βαυκαλιζόμενα αυτοαποκαλούνται τα ανθρώπινα ζώα.
Ο βανδαλισμός των μαγαζιών εμπορίας νεκρών ζώων χρησιμοποιείται από μας ως εργαλείο αφύπνισης όσων αποκρύπτονται στη βιομηχανία εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων, ως εργαλείο επανένωσης ενός διαχωρισμού πράξης-κατανάλωσης που δημιουργεί μια νοσηρή και διαμεσολαβημένη εμπειρία στη κατανάλωση των πτωμάτων των ζώων και έχει αποτέλεσμα την απάθεια και την ύπουλη εγκαθίδρυση των μορφών εξουσίας μεταξύ γήινων πλασμάτων ανθρώπινων και μη ανθρώπινων σε ανώτερα και κατώτερα.
Οι βανδαλισμοί των μαγαζιών εμπορίας νεκρών ζώων είναι για μας πολιτικό εργαλείο άμεσης δράσης ενάντια στη συνεχιζόμενη απονεύρωση των μαζών και την αυξανόμενη νοσηρότητα του καπιταλιστικού βιομηχανικού πολιτισμού που οδηγεί σταθερά στο παγκόσμιο αφανισμό. Ένα εργαλείο καθημερινής αντίστασης στο πολιτισμό του θανάτου.
Εμείς συντρόφια δεν θα επαναπαυθούμε σε ιδεολογικές καθαρότητες και κρυστάλλινες αλήθειες, δεν μας ενδιαφέρει η εξέγερση μόνο ως τελικό αποτέλεσμα και δεν έχουμε ως στόχο μόνο την ολική καταστροφή της καπιταλιστικής κοινωνίας αλλά δίνουμε προτεραιότητα στη καθημερινή άμεση δράση υπέρ των μη-ανθρώπινων ζώων, στη καθημερινή αδιάλλακτη στρατηγική αγώνα της αποδόμησης των κοινωνικών θεσμών που συνδαυλίζουν την ανθρωποκεντρική κοινωνία και μετατρέπουν τα μη ανθρώπινα ζώα σε πηγές πλουτισμού και τη ζωή τους σε αναλώσιμα εμπορεύματα, στη καθημερινή πρακτική που οδηγεί στην ανατροπή της ανθρωποκεντρικής θεώρησης και στην αρμονική συνύπαρξη όλων των ειδών. Θέλουμε να χτίζουμε την εξέγερση σταθερά και αδιάκοπα, να τη θεμελιώνουμε μέσα από τη καθημερινή διαδικασία αμφισβήτησης και αποδόμησης, θέλουμε να πραγματώνουμε στη καθημερινή πρακτική μας τους δρόμους που θα μας επιτρέψουν να φτάσουμε εκεί που επιθυμούμε, την λευτεριά για μας τα ζώα και τη γη.
Τα μαγαζιά προβολής της εκμετάλλευσης και κατανάλωσης ζώων όπως και κάθε τόπος πραγμάτωσης και εκδήλωσης του ιδιοτελούς και ασυνείδητου ανθρωποκεντρικού μοντέλου που αντικατοπτρίζει σε παγκόσμια κλίμακα η καπιταλιστική κοινωνία των ανθρώπων μέσα από τις υποδομές της, τις πρακτικές της, τους θεσμούς της, θα συνεχίσουν να είναι για μας στόχοι πάντα όπου και αν βρισκόμαστε.
Το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία είναι αδιαπραγμάτευτο. Τα ζώα δεν είναι εμπορεύματα. Τα ζώα ανήκουν στους εαυτούς τους και δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Η ζωή είναι δικαίωμα και δεν έχει αφεντικά.
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Αντισπισιστ@ Αναρχικ@ Αθήνα
«Τα ζώα του κόσμου υπάρχουν για τους δικούς τους λόγους. Δεν φτιάχτηκαν για τους ανθρώπους, όπως οι μαύροι άνθρωποι δεν φτιάχτηκαν για τους λευκούς ,οπως και οι γυναίκες δεν φτιαχτηκαν για τους άνδρες.»
Φεστιβαλ Αθηνων : Μη ανθρώπινα ζώα στον βωμο του θεάματος και της ψευτοκουλτούρας
Η παραπανω πεποιθηση δεν είναι καποια μεγαλη σοφιστια, δεν είναι δυσκολη στην κατανοηση, είναι (ή θα έπρεπε να είναι) μια αυτονοητη παραδοχη που αναφερεται ρητα στην αξια της αυτοδιαθεσης και της ελευθεριας για κάθε εμβιο ον. Για διαφορους ωστοσο λογους στον καθημερινο μικροκοσμο των ανθρωπων, συμβαινει το ακριβως αντιθετο. Τα ανθρωπινα ζωα χρησιμοποιουν τα μη ανθρωπινα για εξυπηρετηση των σκοπων τους με κάθε δυνατο τροπο.
Μοιαζει παρανοικο, κι όμως εχει εξηγηση και είναι απλη: Οι ανθρωποι κανουν χρηση των προνομιων τους και ασκουν εξουσία πανω στα υπολοιπα είδη, οπότε εφαρμοζεται το «δικαιο του δυνατου», το οποιο παντοτε αποτελουσε την βαση για τον βασανισμο,τον εγκλεισμο και την εκμεταλλευση αυτων που δεν μπορουν να προβαλλουν αντιστάσεις, από αυτους που καταχρηστικα έθεσαν τους εαυτους τους σημαντικοτερους και ισχυροτερους. Ο σπισισμος, ο ρατσισμος , ο σεξισμος, και ο εθνικισμος εχουν κοινα θεμέλια κι αυτό είναι αναμφισβητητο.
Τα καθημερινα εγκληματα εις βαρος των μη ανθρωπινων ζώων δεν συμβαινουν σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα , σε άλλο πλανήτη, από καποιους άλλους κακους και μοχθηρους εξουσιαστες, αλλα στο σημερα, στο εδώ και στο τωρα, δίπλα μας, από τον διπλανο/ή μας, τον φιλο/η μας, τον/την συντροφο μας, τον γονιο μας. Τον εαυτό μας.
Αφορμη για την συγγραφη αυτου του κειμενου σταθηκε η πραγματοποιηση δυο θεατρικων παραστασεων στα πλαισια του φεστιβαλ αθηνων, στις 4 & 5 Ιουλίου στην Αθηνα, κατά τις οποιες χρησιμοποιηθηκαν τεσσερις κοκκορες ως ατραξιον. Η χρησιμοποιηση των ζώων στην παράσταση του αργεντίνου «καλλιτέχνη» Ροντρίγκο Γκαρσία, κανέναν άλλο σκοπο δεν εξυπηρετεί εκτός απο την τόνωση της ματαιοδοξίας του, την κερδοσκοπία και την προωθηση μιας γενικοτερης αυθαιρετης αντίληψης συμφωνα με την οποια το ειδος μας εχει την ηθικη νομιμοποιηση να επικυριαρχει πανω στα υπολοιπα ζωικα ειδη και τον φυσικο κοσμο. Ο δε εξαναγκασμος τους να στριμώξουν τα ποδια τους σε αθλητικα παπουτσια εξευτελιζει την φυσικη υποσταση τους και ευτελιζει την αυταξια τους.
Εκτος από τον Γκαρσία που «εμπνευστηκε» και τους λοιπους συντελεστές που προφανως συναινεσαν στην κακοποίηση των ζώων, συνένοχος εξίσου είναι και ο Βαγγελης θεοδωροπουλος (διευθυντης του φεστιβαλ αθηνων), ο οποιος και παιρνει τις τελικες αποφασεις περι ενταξης ή μη, μιας τετοιας παραστασης στα πλαισια του φεστιβαλ. Είναι προφανες ότι στο ονομα μιας υποτιθέμενης προωθησης του πολιτιστικου γιγνεσθαι μεσω της παραστασης, το δικαιωμα των ζωων στην ελευθερία και την αυτενεργεια θα φανταζει σε καποιους απο αμελητέας εως και ανυπαρκτης σημασιας. Θα μπορουσαμε επισης με ασφαλεια να υποθεσουμε ότι αν επιτρεποταν από τον νομο η χρησιμοποίηση ατομων με αναπηρία, νάνων, ιθαγενων της Αφρικης, τοσο το καλυτερο για τον θεωδοροπουλο και το παθος που εχει για την προωθηση του «πολιτισμού». Αρκει να είναι αρκουντως πρωτοτυπο το υλικο για να γινει θορυβος, και να βγουν τα φράγκα.
Εμεις , σε τιποτα δεν εχουμε να διαφωνησουμε μαζι τους περι εμπλουτισμου του προγραμματος τους με «αμφιλεγομενα» και «προβοκατορικα» θεάματα, αρκει να χρησιμοποιησουν τα τομάρια τους και να αφησουν τα μη ανθρωπινα ζωα στην ησυχια τους. Επιπροσθετα, ως άνθρωποι με ζωηρη φαντασία που ειμαστε και με ειλικρινη προθεση να συνδραμουμε το εργο τους, εχουμε να τους προτεινουμε να αυτοπυρποληθουν στο τελος της παραστασης. Ανεκτιμητη αξια για τα πολιτιστικα δρωμενα της πόλης.
Με το παρόν καταδυκνείουμε μία μόνο απο τις πολλές μορφές εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων. Δεν μας πειθουν και δεν μας αρκούν οι διαβεβαιωσεις του Γκαρσια, του θεοδωροπουλου και κάθε αλλου συντελεστή της παραστασης περι «ορθης μεταχείρισης» και «μη κακοποιησης» των ζωων στα πλαίσια των καλλιτεχνικών καινοτομιων που κουβαλαει στο φαντασιακο του ο κάθε ψωνισμενος. Για κάθε έμβιο ον, κανένα περιβάλλον δεν ειναι κατάλληλο εκτός απο το φυσικό του. Κακοποίηση δεν συνιστά μονο η φυσικη εξόντωση ενός ατόμου, αλλα και η στερηση της ελευθερίας του, ο εξαναγκασμός του να βρισκεται καπου και να κανει κατι, συνθήκες τις οποιες καμια από τις δυο δεν εχει επιλέξει.
Δυστυχως όπως ολοι γνωριζουμε το κάθε προιον εχει τον αγοραστη του. Κάθε άτομο που εκουσια στηριζει την κακοποιηση κάθε μορφης των μη ανθρωπινων ζωων είναι συνενοχο. Κάθε ατομο που σιωπα, δεν αντιδρά και κοιτάει από την άλλη είναι συνενοχο. Κάθε άτομο με ανθρωποκεντρικη αντιληψη που βαζει προτεραιότητες και κανει διακρισεις με βαση το ειδος είναι συνένοχο. Ο οδοστρωτηρας της ανθρωπινης αλλοτρίωσης κουρελιαζει και τα τελευταια ψηγματα κριτικης σκεψης σε ότι αφορα το ζητημα της ολικης απελευθερωσης. Ο εγκλεισμός των ζώων σε ζωολογικά πάρκα, τσίρκο, εργαστήρια πειραμάτων, εκδορεία, σφαγεία, ιπποδρομους, αρενες, και θεαματα όπως το συγκεκριμένο πρεπει να τελειωσουν εδώ και τωρα.
Δεν ειμαστε εδώ για να επικαλεστουμε την νομοθεσια, αλλωστε μην ξεχναμε ότι η ιδια αυτή νομοθεσια κλεινει ανθρωπους στη φυλακη για τα πολιτικα τους φρονηματα, τιμωρεί εκδικητικά τους πολιτικούς αντιπάλους του κράτους, καθιστά νομιμη την χρηση ζωων ως τροφη/«επιστημονικα» πειραματα, ενθαρρυνει το εμποριο κουφαριων για ενδυση/υποδηση, επιτρεπει στους επιχειρηματιες να κερδοσκοπουν εις βαρος των αδυναμων. Εις βαρος οσων δεν εχουν φωνη.
Φυσικά δεν ειναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται μη ανθρώπινα ζώα σε παραστάσεις (π.χ εξφενδονισμος έντρομων γατών σε παράσταση του Φαμπρ το 2012). Είναι στο χέρι μας όμως να ειναι και η τελευταία.
Στην καθημερινότητά μας ερχομαστε αντιμέτωποι/ες με διλληματα πασης φυσης, η κάθε μας ενεργεια είναι αποτελεσμα επιλογων , από το πως θα ντυθουμε και τι θα φαμε μέχρι το πως επιλεγουμε να κοινωνικοποιηθουμε και να ψυχαγωγηθουμε. Σε ένα κοσμο χτισμενο πανω στην ανισοτητα, την εκμεταλλευση και την αδικια, εχουμε την επιλογη και ταυτοχρονα την υποχρεωση να προταξουμε ισοτιμια, δικαιοσυνη και ελευθερια για όλα τα εμβια οντα.
Να σταματησουμε να στηριζουμε των εγκλεισμο ολων των ζώων, ανθρωπινων και μη. Να μην αφήσουμε σπιθαμή γής στους βασανιστές τους.
Κανένα ζώο σε κλουβί.
Κανένα ζώο στην υπηρεσία του ανθρώπου.
Μεχρι την ολική απελευθέρωση και την αναρχία.
Liberentia
Αναρχική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση
Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΣΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΕΛΙΑ- ΚΛΟΥΒΙΑ
Με αφορμή το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης σε αναρχικούς κρατούμενους στις 11 Ιούνη
Η 11η Ιούνη καθιερώθηκε αρχικά το 2001 από συντρόφους στις ΗΠΑ ως ημέρα αλληλεγγύης στον JeffLuers, καθώς στις 11/6 του έτους εκείνου του ανακοινώθηκε η 22ετής ποινή του για τον εμπρησμό οχημάτων στο Όρεγκον ως πράξη εναντίωσης στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η όξυνση, στις ΗΠΑ και ευρύτερα ανά τον κόσμο, των άμεσων δράσεων πυρήνων του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων (ALF) και του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης (ELF), ήρθε να αντιμετωπιστεί το 2005 με μία από τις μεγαλύτερες κατασταλτικές επιχειρήσεις (λεγόμενη backfire ή greenscare), με αποτέλεσμα τη φυλάκιση και τη δίωξη πολλών αγωνιστών.
Μέσα στις παραπάνω συνθήκες και βιώνοντας την διαρκή αναβάθμιση της καταστολής που είχε ως στόχο την επαναστατική δράση, η 11η Ιούνη διατηρήθηκε και μετά την αποφυλάκισή του Jeff Luers ως παγκόσμια ημέρα αλληλεγγύης σε κατηγορούμενους για υποθέσεις «οικοτρομοκρατίας» και άλλους αναρχικούς κρατούμενους. Στα πλαίσια της μέρας αυτής γίνονται σε όλο τον κόσμο δράσεις αλληλεγγύης, από ενημερωτικές παρεμβάσεις μέχρι πορείες και επιθετικές ενέργειες.
Η κοινωνία φυλακή και η συνθήκη του εγκλεισμού
Τα σύγχρονα αστικά κέντρα στα οποία αναπτύσσεται η μαζική κοινωνία, είναι ως επί το πλείστον δημιουργημένα με συνάφεια προς το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα, η επιτέλεση του οποίου απαιτεί τη συστηματοποίηση, τον έλεγχο και τη μαζικοποίηση.
Η συστηματοποίηση, μεταξύ άλλων, σχετίζεται με τη συσσώρευση όλων των ζώων σε βιομηχανοποιημένες, ελεγχόμενες πόλεις μαζικής παραγωγής. Εκεί κυριαρχεί το επιβεβλημένο επιθυμητό, ή αλλιώς αυτό που θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που μυεί τους ανθρώπους σε παθογένειες και εξουσιαστικές συμπεριφορές, με σκοπό την κάθε είδους εκμετάλλευση προς όφελος του καπιταλιστικού συστήματος. Ένα σύστημα που καταστέλλει και συνδυαστικά ενσωματώνει μέσω της μαζικοποίησης ριζοσπαστικές εκφράσεις και κινήματα υπό το πρίσμα της εμπορευματοποίησης και της υπερκατανάλωσης. Η βιομηχανία λοιπόν εδώ παίζει το ρόλο της επιδιώκοντας να αφομοιώσει οτιδήποτε ξεφεύγει από τη νόρμα, όπως κινήματα αμφισβήτησης της κυρίαρχης κουλτούρας, σεξουαλικές επιλογές που αποκλίνουν από τον έμφυλο δυϊσμό.
Έτσι προκύπτει μια κατάσταση αλυσιδωτής καταπίεσης, όπου διάχυτες συστηματοποιημένες εξουσιαστικές σχέσεις και διευρυμένη επιτήρηση συνθέτουν μια κοινωνία φυλακή. Οι διάφορες τάξεις, περιπτώσεις ανθρώπων και τα διάφορα είδη κατηγοριοποιούνται προς όφελος του συστήματος με τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά. Κύριο συστατικό της κοινωνίας – φυλακής αποτελεί η τακτική του εγκλεισμού, η οποία είναι μία συνθήκη καθημερινή όπως και ο διαρκής έλεγχος και η καταστολή. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω αστυνομικής περιπολίας σε κάθε γωνιά της πόλης, με τεχνολογικά μέσα, όπως κάμερες παρακολούθησης. Χαρακτηριστική είναι η κράτηση ατόμων με στόχο τη συμμόρφωση με τις επιταγές της εξουσίας, την εκμετάλλευση και την αναπαραγωγή εξουσιαστικών θεσμών: ο εγκλεισμός σε ψυχιατρεία για άτομα που δεν είναι συμβατά με την κοινωνία, η ένταξη σε στρατό για συνεχή επέκταση του εθνικιστικού ιδεώδους, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους «επικίνδυνους» ή «αχρείαστους» μετανάστες/πρόσφυγες, ζωολογικοί κήποι και σφαγεία για την «διασκέδαση» και «επιβίωση» του ανώτερου ανθρώπινου είδους, εξαναγκαστική πορνεία για μια ατελείωτη σαρκική κατανάλωση, πειράματα σε ζώα στον απαραβίαστο βωμό της επιστήμης.
Παράλληλα υφίσταται ένας νοητός εγκλεισμός, τον οποίο βιώνουμε καθημερινά μα είναι πιο δυσδιάκριτος καθώς έγκειται σε βαθιά ριζωμένα εξουσιαστικά σχήματα και αντιλήψεις. Πρόκειται για τον πνευματικό εγκλεισμό σε συγκεκριμένα -επιβαλλόμενα- πρότυπα, τα οποία οδηγούν, μεταξύ άλλων, σε επίπλαστους διαχωρισμούς, διακρίσεις και ιεραρχίες. Ο ρατσισμός π.χ. λόγω χρώματος ή δυσμενούς οικονομικής κατάστασης, βασίζεται σε μια καθεστηκυία άποψη πως υπάρχουν ανώτερα έθνη-κράτη ή ανώτερα κοινωνικά σύνολα. Κάτι παρόμοιο ισχύει για τον σεξισμό και τις έμφυλες διακρίσεις, όπου ο διαχωρισμός σε δύο συγκεκριμένα φύλα και η καταναγκαστική ετεροκανονικότητα επίσης εξυπηρετεί τόσο ψευτοηθικά (π.χ. πατριαρχία) όσο και πολιτικοκοινωνικά συμφέροντα (ανισότητητες στον εργασιακό χώρο, στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων). Ακόμη, η ιεράρχηση άλλων ζώων, ο σπισισμός και η τεχνητή προσαρμογή της φύσης σύμφωνα με τις υποτιθέμενες ανθρώπινες ανάγκες, αποτελούν επιπλέον ορόσημα της συστηματοποιημένης κοινωνίας που επιβάλλει καλούπια παρουσιάζοντάς τα ως αναπόφευκτα ή “φυσικά”. Έτσι η -ορατή ή μη- εξουσία μπορεί να καθίσταται εφικτή χάρη στη διαιώνιση ενός κατασταλτικού συστήματος.
Οι διάφορες μορφές εγκλεισμού, όμως, και ανεξάρτητα από το είδος στο οποίο εφαρμόζονται παρουσιάζονται ως θεμελιακές για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος και άρα αποσπούν την κοινωνική συναίνεση. Έτσι όταν η εξουσία κρατά ομήρους τους πολιτικούς της αντιπάλους στις φυλακές της δημοκρατίας, το έδαφος ήδη είναι προετοιμασμένο, αφού και αυτούς τους έχει τοποθετήσει στο προσκήνιο ως «επικίνδυνους» για το κοινωνικό σύνολο. Η κυριαρχία, λοιπόν, που οργανώνεται και συγκροτείται από το κράτος και το κεφάλαιο νομιμοποιεί τον εγκλεισμό ως τρόπο διατήρησης της ομαλότητας, ως τιμωρητική πρακτική, ως μέθοδο για την ευκολότερη πρόσβαση στο υπό εκμετάλλευση άτομο και τη βιομηχανοποίηση της εξόντωσής του.Όλες, όμως, οι μορφές εγκλεισμού αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Οι φυλακές δανείζονται τεχνικές επιτήρησης και ελέγχου από τα σφαγεία, τα όρια αισθητηριακής στέρησης και κοινωνικής απομόνωσης διερευνώνται στα βιοτεχνολογικά-νευροβιολογικά εργαστήρια σε άλλα ζώα και έπειτα η βιομηχανία ανθρώπινου εγκλεισμού αξιοποιεί τα αποτελέσματα των πειραμάτων, ή το αντίθετο κ.ο.κ.
Η καταστολή των αγωνιστών, ως αναπόσπαστο όπλο της εξουσίας
Στη σύγχρονη σαθρή καπιταλιστική κοινωνία, η εξουσία υπόσχεται στους υπηκόους της πρόσβαση σε υπηρεσίες και πολυτέλειες που παρέχει το σύστημα, και ως ανταπόδοση, λαμβάνει πίστη στους θεσμούς της και αναγνώριση ως ρυθμιστή της ζωής, ακόμη κι αν η αναζήτηση της επίπλαστης ευτυχίας φέρνει μόνο ψίχουλα. Είναι η εξάπλωσή της εξουσίας σαν πλέγμα μέσα στο κοινωνικό πεδίο, σε κάθε πτυχή των κοινωνικών σχέσεων, και η αναπαραγωγή των προτύπων της που διασφαλίζουν τη διαιώνιση του συστήματος εκμετάλλευσης.
Το ατομικό συμφέρον και η ιδιοκτησία των υπηκόων και η οχύρωση του συστήματος από την άλλη, είναι δύο συγκοινωνούντα δοχεία. Το ένα προστατεύει την ύπαρξη του άλλου. Οι υποσχέσεις της δημοκρατικής ευημερίας συμπυκνώνονται στο όνειρο της κοινωνικής ανέλιξης και της δικτύωσης, στην ελπίδα του πλουτισμού, στην ασφάλεια της ιδιοκτησίας ενώ η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας παίρνουν την απαραίτητη κοινωνική έγκριση, αποτελούν την αποκατεστημένη λεπτή ισορροπία ύστερα από περιόδους εκφρασμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας . Η ανταποδοτικότητα αυτή, που αποτελεί βασική πλευρά του κοινωνικού συμβολαίου, εμπεριέχει μία βασική σύμβαση: την καταστολή όποιου αμφισβητεί τη ρύθμιση της ζωής του με αυτούς τους όρους. Γι αυτό η γλώσσα της ασφάλειας είναι κοινή, επιζητά περισσότερη αποτελεσματικότητα, διαμαρτύρεται μπροστά στην παραβίαση του συμβολαίου. Γιατί η αμφισβήτηση ενός συστήματος που τάζει υπηρεσίες και παροχές, είναι μία ταυτόχρονη αμφισβήτηση των ίδιων των υπηρεσιών και της προστασίας τους.
Η καταστολή λοιπόν όσων συνειδητά αρνούνται και μάχονται ενάντια στην επιβεβλημένη κοινωνική κανονικότητα, είναι πάγια. Όσων στην εποχή του σύγχρονου τεχνολογικού ολοκληρωτισμού αντιστέκονται στην επιτήρηση και τη συνεχή παρακολούθηση και επιτίθενται στις δομές του βιομηχανικού πολιτισμού. Όσων απέναντι στην καπιταλιστική συνθήκη επιλέγουν να σαμποτάρουν καταναλωτικές δομές και να αντιπροτάσσουν την άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς. Όσων δεν εναποθέτουν τις ζωές τους στα χέρια «ειδικών σωτήρων» μέσω μιας ψήφου και αρνούνται τη διαμεσολάβηση της ζωής τους από κάθε λογής κατασταλτικό μηχανισμό. Όσων επιλέγουν να ακολουθήσουν το δρόμο του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους και να συντελέσουν στις συνθήκες της κοινωνικής απορύθμισης.
Οι φυλακίσεις αναρχικών και άλλων αγωνιστών, οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, τα τεχνολογικά μέσα ελέγχου, οι μπάτσοι, , το διάχυτο αίτημα για ασφάλεια, το φόβητρο του νόμου, τα δικαστήρια και ο εκφοβισμός των ΜΜΕ στους καταπιεσμένους, ισχυροποιούν την παραπάνω συνθήκη, αποτελούν ισχυρά μέσα στα χέρια των εξουσιαστών για να καταστείλουν.
Η κράτηση αγωνιστών στα κελιά της δημοκρατίας στοχεύει στο σταμάτημα του αγώνα για ελευθερία. Επιδιώκουν να σπείρουν τον τρόμο σε όσους αγωνίζονται και να εγκαθιδρύσουν την άποψη πως όποιος υποστηρίζει ανατρεπτικές ενέργειες κινδυνεύει με φυλάκιση. Ο εγκλεισμός στοχεύει στο τσάκισμα της αντίστασης και αποτελεί έναν διαρκή εκβιασμό που θέτει η εξουσία με στόχο την αποκήρυξη του αγώνα και τη «μετάνοια». Διάφοροι νόμοι όπως ο γνωστός αντιτρομοκρατικός αποτελούν αναβάθμιση του οπλοστασίου του κράτους το οποίο αναδιαρθρώνεται για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού. Πιο συγκεκριμένα η όλο και συνεχόμενη αναβάθμιση του αντιτρομοκρατικού νόμου στοχεύει κυρίως τα άτομα που επιλέγουν να αντιπαρατεθούν ένοπλα με το εξουσιαστικό οικοδόμημα καθώς επίσης βάζει και στο στόχαστρο του την έμπρακτη αλληλεγγύη (βλ. διάταξη για «εγκωμιασμό τρομοκρατικών πράξεων»), προσπαθώντας έτσι να απομονώσει τους ένοπλους αγωνιστές στέλνοντας ένα συνολικότερο μήνυμα εκφοβισμού σε όσους δρουν ή θέλουν να δράσουν αμφισβητώντας το κρατικό μονοπώλιο στη βία. Παράλληλα η επιστημονική και τεχνολογική έρευνα είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με την επιτήρηση και την καταστολή. Η τεχνολογία έρχεται να εφοδιάσει τον καπιταλισμό με νέα μέσα και με νέα κατασταλτικά όπλα προκειμένου η εξουσία να καταφέρει να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της αποτελεσματικότερα. Από τον εξοπλισμό της αστυνομίας με μικροκάμερες παρακολούθησης, drones και κοριούς, τα συστήματα επιτήρησης σε κάθε γωνία της πόλης, τους πομπούς παρακολούθησης, την χρησιμοποίηση του dna ως αποδεικτικό μέσο για ποινικές διώξεις και τις βάσεις δεδομένων φωτογραφιών με δυνατότητες άμεσης τάυτισης με καταγραφές καμερών (π.χ. στα σύνορα), γίνεται αντιληπτός ο λόγος που ο αγώνας ενάντια στο τεχνο-επιστημονικό σύστημα είναι αναγκαίος.
Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, στις ελληνικές φυλακές, βρίσκονται κρατούμενοι δεκάδες αγωνιστές και πολλοί ακόμη είναι υπό καθεστώς δικαστικής ομηρίας. Μακριά από μία λογική θυματοποίησης τους και επίκλησης στη νομιμότητα, γνωρίζουμε πως η εξουσία χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να κάμψει την εξεγερτική και επαναστατική δράση. Σε αυτό το πλαίσιο, για να αντιληφθούμε την κίνηση των κρατικών μηχανισμών και να είμαστε σε θέση να αντεπιτεθούμε καίρια στις κινήσεις τους, είναι σημαντική η αναφορά σε ορισμένες συγκεκριμένες υποθέσεις διώξεων και μεθοδεύσεων, όπως είναι:
– Η περίπτωση 22 αναρχικών που διώκονται για διάφορες υποθέσεις επαναστατικής δράσης και από κοινού παραπέμφθηκαν σε ένα κοινό εφετείο που αφορούσε τη δράση της αντάρτικης οργάνωσης Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς. Χρησιμοποιώντας σαν ομπρέλα τη δράση της συγκεκριμένης οργάνωσης, οι διωκτικοί μηχανισμοί επινόησαν το κοινό εφετείο τσουβαλιάζοντας διαφορετικές υποθέσεις. Εκεί παρέπεμψαν μέλη της και λοιπούς αναρχικούς που αρνούνται τη συμμετοχή τους στην οργάνωση και είτε συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τη συγκεκριμένη κατηγορία, είτε έχουν απαλλαγεί από τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α , στοχεύοντας έτσι στη μέγιστη δυνατή χρονικά κράτησή τους στις φυλακές.
– Η ισόβια καταδίκη του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη για τη βομβιστική επίθεση στα κεντρικά της Τράπεζας της Ελλάδος. Όπως έγραψε και ο ίδιος «Αυτή η πολιτική απόφαση που εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα για μια βομβιστική επίθεση με προειδοποιητικό τηλεφώνημα χωρίς τραυματισμούς αλλά μόνο με υλικές ζημιές, έχει πολλαπλούς αποδέκτες και συνιστά ένα μήνυμα εκφοβισμού ότι η επιλογή της ένοπλης επαναστατικής δράσης από αγωνιστές θα αντιμετωπιστεί με τη μέγιστη δυνατή αυστηρότητα.».
– Ο ασφυκτικός κλοιός γύρω από συγγενείς και φίλους κρατουμένων, με παρακολουθήσεις και έρευνες σε σπίτια ή ακόμη και με διώξεις, φυλακίσεις και επιβολή περιοριστικών όρων, όπως στο παράδειγμα συγγενών μελών της Σ.Π.Φ.
– Η διαρκής όξυνση των ειδικών συνθηκών κράτησης των κρατούμενων αγωνιστών στα υπόγεια κελιά των φυλακών Κορυδαλλού με περιορισμό των κινήσεών τους και ένταση της επιτήρησης. Οι έρευνες πάνοπλων μπάτσων της ΕΚΑΜ που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα σε κελιά αγωνιστών και απείθαρχων κρατουμένων, οι μεταγωγές ορισμένων εξ αυτών και οι απειλές για πειθαρχικές διώξεις και απομόνωση.
Παράλληλα, εκτός ελλαδικού χώρου, τα παραδείγματα καταστολής συντρόφων είναι πολλά. Τα κράτη, εξ υπαγωγής στη διεθνή εγκληματολογική αστυνομία της interpol, ανταλλάσουν στρατηγικές και μεθόδους καταστολής, ειδικότερα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ένωσης που οι διακρατικοί δεσμοί είναι ισχυροί.
– Στη γειτονική Ιταλία, το κράτος εφαρμόζει τη τεχνική των τηλεδικών για τους κρατούμενους αναρχικούς επαναστάτες, όπου ουσιαστικά οι σύντροφοι δικάζονται εξ αποστάσεως παρακολουθώντας τη δίκη τους μέσα από οθόνη εντός των φυλακών. Ενώ πολλοί αγωνιστές βρίσκονται σε κατ’ οίκον περιορισμό για τη συμμετοχή τους σε συγκρουσιακές διαδηλώσεις, με κάποιους εξ αυτών να προφυλακίζονται, όπως έγινε με τους 4 αγωνιστές που κρατούνται μέχρι σήμερα για τη συμμετοχή στην πορεία της 1ης Μάη 2015- no expo στο Μιλάνο.
– Στην Ισπανία, τον τελευταίο χρόνο υπάρχει κατακόρυφη ένταση της καταστολής εναντίον αναρχικών εγχειρημάτων, κορύφωση της οποίας αποτέλεσαν οι δύο κατασταλτικές επιχειρήσεις Πανδώρα(Δεκέμβρης 2014) και Πινιάτα (Γενάρης 2015), με συνολικό απολογισμό 54 αναρχικοί να συλλαμβάνονται μέσα από τα σπίτια τους και αναρχικά στέκια, ενώ 5 εξ αυτών φυλακίστηκαν. Οι κατηγορίες για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες αφορούσαν ενέργειας άμεσης δράσης και σαμποτάζ, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν στοιχεία που να τους εμπλέκουν σε αυτές. Αντίστοιχες επιχειρήσεις στοχοποίησης και συλλήψεων ευρείας κλίμακας αναρχικών, έχουν πραγματοποιηθεί στην Ιταλία το 2012 (επιχείρηση Ευτολμίας-Ardire) όπως και στη Χιλή το 2010(επιχείρηση «υπόθεση βόμβες»)
Την ίδια στιγμή, αναρχικοί κρατούμενοι ανά τον κόσμο εκτίουν πολυετείς ποινές, μην αφήνοντας την καταστολή και τον χρόνιο εγκλεισμό να τσακίσει τον αγώνα τους για την ελευθερία. Οι Κλάουντιο Λαβάτσα και Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα φυλακισμένοι στην Ισπανία, ο Μάρκο Κάμενις αιχμάλωτος στην Ελβετία, ο Τόμας Μάγερ-Φαλκ κρατούμενος στη Γερμανία, ο Μάριους Μέισον φυλακισμένος στις ΗΠΑ, αλλά και σύντροφοι που βρέθηκαν πρόσφατα αιχμάλωτοι, όπως η Μόνικα Καμπαγιέρο και ο Φρανσίσκο Σολάρ που καταδικάστηκαν σε ποινή εγκλεισμού 12 χρόνων στα κέντρα εξόντωσης του ισπανικού κράτους, συνεχίζουν να αγωνίζονται μέσα από τη δυσμενή συνθήκη του εγκλεισμού και τις ειδικές συνθήκες κράτησης και απομόνωσης.
Η αλληλεγγύη μεταξύ όσων αγωνίζονται, εξεγείρονται, επαναστατούν, δεν γνωρίζει τείχη, κάγκελα, σύνορα και αποστάσεις. Είναι μία συνθήκη αναπόσπαστη του αντιεξουσιαστικού αγώνα, μια διαρκής διαδικασία, μακριά από φετιχισμούς και ηρωοποιήσεις. Στον αγώνα ενάντια στο κράτος και τους μηχανισμούς του, το καπιταλιστικό οικοδόμημα, τη λεηλασία της φύσης, τον εγκλεισμό ανθρώπινων και μη ζώων και τις αξίες της ιεραρχίας, η αλληλεγγύη είναι ένα από τα όπλα μας. Να αγωνιστούμε για την καταστροφή του κόσμου της εξουσίας, για την ελευθερία όλων μας.
«Κάθε μορφή κι επιλογή αγώνα έχει την αυταξία και τη σημασία της. Για να δίνει σάρκα και οστά στις επιθυμίες της κάθε εξεγερμένης ατομικότητας που συμμετέχει, για να συμβάλλει στην αναγκαία διεύρυνση του επαναστατικού μετώπου διαδίδοντας τις απελευθερωτικές ιδέες, για να σαμποτάρει τις ιεραρχίες, τις αγορές, τις κοινωνικές δομές, τις μηχανές που στην υπηρεσία του κεφαλαίου σαρώνουν τη φύση, ανθρώπινη και μη.»
Γιάννης Μιχαηλίδης, Φυλακές Κορυδαλλού
ΟΣΟ Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
ΤΟΣΟ ΘΑ ΓΕΝΙΚΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΕΓΚΛΕΙΣΜΟ, ΕΞΟΥΣΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα
Συλλογική χορτοφαγική κουζίνα κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο του μήνα στις 16.00 στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος 100 & Κανακάρη Ρούφου).
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
Η εποχή στην οποία ζούμε, χαρακτηρίζεται από το γεγονός πως κράτος και κεφάλαιο έχουν επιβάλει την αντίληψη και την πρακτική ότι ο μόνος τρόπος να καλυφθεί ένα πλήθος αναγκών, βασικές αλλά και επίπλαστες, είναι μέσω της βάναυσης εξόντωσης του φυσικού κόσμου. Η διατροφή, ως μία εκ των βιολογικών αναγκών, αποτελεί βασικό πεδίο για την κυριαρχία ώστε να ελέγξει, να επιβληθεί και να επεκτείνει το εύρος εξουσίας της. Και αυτό συμβαίνει, τόσο μέσω της πλήρους διαμεσολάβησης της τροφής από το χρήμα και την παραγωγή ανισοτήτων μέσω της πείνας, όσο και μέσα από την αναπαραγωγή της αντίληψης και πρακτικής της κρεοφαγίας, καθώς και τη συνολικότερη βιομηχανοποίηση της φύσης για την άντληση των πόρων της.
Η συλλογική κουζίνα που οργανώνουμε ως αναρχική/ αντιεξουσιαστική συλλογικότητα, είναι ένα εγχείρημα που πηγάζει από την αντίληψή μας πως η αυτοοργάνωση στην καθημερινότητα είναι η πυξίδα για τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων. Τη στιγμή που η φτωχοποίηση των από τα κάτω εντείνεται και κάθε πτυχή της ζωής μας διαμεσολαβείται από το κράτος και τους μηχανισμούς του, το χρήμα και τα αφεντικά, τους κάθε λογής ειδικούς και τις διακρίσεις, εμείς επιλέγουμε να σπάμε αυτά τα δεσμά μέσα από τον καθημερινό ανατρεπτικό αγώνα. Έναν αγώνα που στοχεύει στη δόμηση κοινοτήτων αλληλεγγύης και ισότητας στο σήμερα παλεύοντας με συνέπεια για την καταστροφή της υπάρχουσας ιεραρχικής κοινωνικής δόμησης και του καπιταλισμού, με στόχο την ολική απελευθέρωση των καταπιεσμένων και τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας , χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, χωρίς την εκμετάλλευση και την καταλήστευση του φυσικού κόσμου.
Η κουζίνα μας είναι συλλογική γιατί στόχος της είναι η κάλυψη της διατροφής μας ως βασικής ανάγκης, να βασίζεται στη συλλογικοποίηση και τη συνεργασία μεταξύ των συμμετεχόντων, χωρίς διακρίσεις βάσει φύλου, ηλικίας, εμπειρίας και ειδικότητας. Η δημιουργία κοινοτικών καταστάσεων, όπως είναι το συντροφικό μαγείρεμα και γεύμα, προάγει την επικοινωνία και τη δόμηση σχέσεων συντροφικότητας, στοιχεία δομικά για την αποτελεσματική ανατρεπτική δράση. Είναι μία δομή αλληλεγγύης, καθώς δεν χαρακτηρίζεται από κάποιου είδους φιλανθρωπική διάθεση αλλά από την αμοιβαία συνεισφορά όλων των εμπλεκόμενων. Μέσω του αντιεμπορευματικού και αντιεραρχικού της χαρακτήρα, θέλει να προτάξει την αλληλεγγύη μεταξύ εκείνων που δέχονται στην καθημερινότητά τους την καταπίεση, και την ενεργό τους συμμετοχή σε κινήσεις που στοχεύουν να συμβάλλουν στην κατάργησή της.
Η κουζίνα μας, ως δομή αλληλεγγύης που προτάσσει τη συλλογικότητα δεν θα μπορούσε παρά να είναι χορτοφαγική. Για εμάς κομμάτι των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου είναι κάθε αισθανόμενο ον που στερείται την ελευθερία και την αυτενέργειά του. Έτσι, λοιπόν, βρίσκουμε αυτονόητο σε μια συντροφική κουζίνα να μην κατασπαράζουμε τις σάρκες κάποιου/ας καταπιεσμένου/ης. Επιλέγουμε δηλαδή να απέχουμε από την κατανάλωση πτωμάτων και ζωϊκών προϊόντων καθώς για μας η χορτοφαγία στο σήμερα μπορεί να αποτελέσει μια ηθική και πολιτική επιλογή μέσα στην ευρύτερη εξουσιαστική συνθήκη που βιώνουμε και όχι μια διατροφική προτίμηση ή μια φιλευσπλαχνία απέναντι στα ζώα. Η κατανάλωση κρέατος ως συνήθεια, είναι ένα βασικό κομμάτι αυτής της συνθήκης, καθώς δηλώνει απτά την ικανότητα επιβολής του ανθρώπου στα υπόλοιπα ζώα και κατ’ επέκταση στο φυσικό κόσμο. Η αυτοδιάθεση όλων μας είναι προϋπόθεση για μια ελεύθερη κοινωνία, έτσι βλέπουμε κι ότι κανείς/καμιά δεν μπορεί να αποτελεί μηχανή παραγωγής προϊόντων ή αντικείμενο κάλυψης αναγκών. Οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις, οι μαζικές και ατομικές δολοφονίες για να καταλήξουν τα ζώα στο στομάχι του ανθρώπου, καθόλου μη επικυριαρχικές δεν φαντάζουν κι αποτελούν εμπόδιο προς την καταστροφή κάθε εξουσίας, για την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
Με βάση όλα τα παραπάνω, δεν θα μπορούσαμε παρά να στεγάζουμε τις συλλογικές κουζίνες σε ένα αυτοδιαχειριζόμενο χώρο που προωθεί την αυτοοργανωμένη και αντιεξουσιαστική πράξη και θεώρηση. Έτσι οι κουζίνες μας πραγματοποιούνται στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος 100 & Κανακάρη Ρούφου) κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο του μήνα στις 16.00.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα
Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2015, η ιστοσελίδα ενός εργαστηρίου ζωοτομίας σαμποταρίστηκε, χρησιμοποιώντας την τεχνική του “deface”. Μπήκε στον διακομιστή (server) της ιστοσελίδας και μεταβλήθηκαν κάποιες κατηγορίες αρχείων (directory) της. Το αποτέλεσμα ήταν μια πιο αντιπροσωπευτική εικόνα του τι κάνει αυτό το εργαστήριο και ένα μήνυμα το οποίο ελπίζουμε πως δεν ξεχνιέται.
Επειδή δεν μας ενδιαφέρουν οι δικαιολογίες και τα ψέματα που χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τα πειράματά τους. Αυτό που έχει σημασία είναι οι άνθρωποι να βλέπουν και να γνωρίζουν τι συμβαίνει πραγματικά μέσα σε αυτά τα εργαστήρια και να προκληθεί όσο το δυνατόν πιο μεγάλη οικονομική ζημιά.
Μετά από μερικές εβδομάδες, η ιστοσελίδα εξαφανίστηκε. Αυτό πιθανότατα σημαίνει πως κατέβηκε (ελπίζουμε μόνιμα). Είμαστε πρήφανοι που επιτεύχθηκε ο στόχος της δράσης και θα συνεχίσουμε μέχρι να κλείσουν όλα τα εργαστήρια.
ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ!
ALF
———
Μετάφραση: Inter Arma
Πηγή: Bite Back
Την Πέμπτη 11 Ιούνη πράξαμε το ελάχιστο σε σχέση με το κάλεσμα αλληλεγγύης προς τον Marius Mason, τους οικοαναρχικούς κρατούμενους και όλα τα έγκλειστα συντρόφια, κρεμώντας ένα πανό σε κεντρικό σημείο της πόλης, ενώ παράλληλα κρεμάσαμε πανό σε ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες Γ.Τσιρώνη, Σ.Χριστοδούλου και για τον θάνατο του Σ.Δραβίλα εξαιτίας των μπάτσων.
Επίσης κολλήθηκε ένα χαρτοπανό και γράφτηκαν μερικά συνθήματα.
Το βράδυ της Τρίτης 09/06 σπάσαμε την τζαμαρία της κρεαταγοράς ‘Κουτράκος Αιμίλιος’ που βρίσκεται στην οδό Σβώλου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Αυτή η συμβολική δράση πραγματοποιήθηκε τόσο στο πλαίσιο της 11ης Ιούνη, ημέρα διεθνούς αλληλεγγύης στους οικοαναρχικούς κρατούμενους, όσο και στο πλαίσιο του διαρκούς πολέμου ενάντια στην εκμετάλλευση της φύσης και στην εμπορευματοποίηση του θανάτου. Μ’ αυτό τον τρόπο δηλώνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε αυτούς που ακολούθησαν τον δρόμο της άμεσης δράσης και γι’ αυτό βρίσκονται τώρα αιχμάλωτοι στα κελιά της δημοκρατίας.
Επιλέξαμε να επιτεθούμε σε μια κρεαταγορά, η οποία εφοδιάζει άλλα μαγαζιά που εμπορεύονται δολοφονημένα ζώα, αντιλαμβάνοντάς την ως μέρος μίας τεράστιας βιομηχανίας. Η κρεατοβιομηχανία δεν είναι ένα μονοδιάστατο σύστημα, αλλά είναι ένα σύμπλεγμα διαδικασιών που ξεκινάει από τις μονάδες εκτροφής και παραγωγής οι οποίες αιχμαλωτίζουν, αναπαράγουν και εκτρέφουν ζώα, περνάει μέσα από τα σφαγεία και καταλήγει στις κρεαταγορές, στα χασάπικα της γειτονιάς και στα ράφια των super market ως ένα ακόμη προϊόν προς κατανάλωση. Ο θάνατος είναι ίδιος με όποιους όρους και αν γίνεται, σε όποια κλίμακα, καθώς και ανεξάρτητα σε ποιο πιάτο καταλήγει.
Για μας η κρεατοβιομηχανία είναι ένας από τους κρίκους της αλυσίδας της καπιταλιστικής παραγωγής και της κατανάλωσης μέσα στην σύγχρονη κοινωνία, στην οποία έχει δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος αλληλεξάρτησης του ανθρώπου και της βιομηχανίας. Ο σύγχρονος πολιτισμός με σκοπό την συνεχή δημιουργία και ικανοποίηση των κατασκευασμένων ανθρώπινων αναγκών έχει δομηθεί και θεμελιωθεί πάνω στον θάνατο της φύσης και όλων των έμβιων όντων.
Αντιλαμβανόμενοι ότι όλες οι βιομηχανίες συνθέτουν μια μεγάλη μηχανή, η επίθεση επιβάλλεται να είναι συνολική. Η πραγματική ελευθερία θα επιτευχθεί μόνο μέσα από την καταστροφή του υπάρχοντος και όχι με την αυτοδιαχείριση των δομών που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ALF/ELF
Δυο λόγια για τις δράσεις ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας
Την 1η και την 9η Μαΐου 2015 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και πορεία αντίστοιχα ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας, στην αιχμαλωσία και εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων. Απέναντι σε μια συνθήκη κυριαρχίας και στην ανθρωποκεντρική κοσμοαντίληψη προτάξαμε την απελευθέρωση κάθε έγκλειστου έμβιου όντος και της γης συνολικά, αναγνωρίζοντάς την ως αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού αγώνα.
Η 1η Μαΐου επιλέχθηκε συμβολικά με στόχο όχι μόνο την ανάδειξη του ζητήματος των μη ανθρώπινων ζώων ως σκλάβων του σύγχρονου τεχνοβιομηχανικού συστήματος αλλά και με στόχο την προώθηση μιας κριτικής αντίληψης σε σχέση με το θεσμό της εργασίας και το ρόλο του στην αναπαραγωγή της κυριαρχίας και στην καταστροφή της βιόσφαιρας από το σύγχρονο βιομηχανικό πολιτισμό.
Τα μη ανθρώπινα ζώα ως μακραίωνοι σκλάβοι της εξημέρωσης αλλά και ως μοντέρνοι σκλάβοι της βιομηχανίας υφίστανται τα πιο αισχρά βασανιστήρια μέσα στις παραγωγικές μονάδες όπου αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα. Εξίσου αναλώσιμοι είναι και οι άνθρωποι-εργάτες μέσα στα ορυχεία, τα εργοστάσια και τις μηχανές. Αμέτρητα έμβια όντα γεννιούνται και πεθαίνουν για να ταϊστεί η μεγαμηχανή της πόλης με τις σάρκες, το αίμα και τον ιδρώτα των αιχμαλώτων, ενώ παράλληλα διάφορα μηχανήματα ρουφάνε ενέργεια ξεκοιλιάζοντας τη γη και μολύνοντας την υδρόσφαιρα.
Σήμερα η καταναλωτική ευημερία εμφανίζεται ως ο σημαντικότερος στόχος επίτευξης στη ζωή των διαβιούντων περί το άστυ και τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό της παραγωγικής διαδικασίας. Στα κέντρα και στα προάστια των πόλεων συγκεντρώνονται όλα όσα επιθυμεί η αστική κουλτούρα, χώροι μαζικής εστίασης, διασκέδασης, μαγαζιά ένδυσης-υπόδησης, υπεραγορές κρέατος, ψαριών, τυριών και ζωντανών ζώων, για να περνά κανείς την ώρα του καταναλώνοντας και αναπαράγοντας το σύστημα. Στο εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας αποφασίσαμε να δείξουμε την εναντίωσή μας και να κάνουμε τις ιδέες της απελευθέρωσης να ακουστούν απέναντι στα μαγαζιά που προωθούν το βασανισμό και τη σκλαβιά.
Η πορεία της 9ης Μάη ξεκίνησε από το Σύνταγμα και κατευθύνθηκε στις οδούς Μητροπόλεως, Πανδρόσου και Αιόλου όπου συγκεντρώνονται πολλά καταστήματα πώλησης γούνας και δέρματος, φωνάχτηκαν συνθήματα όπως “γούνες-ποτέ-ποτέ και πουθενά-ελεύθερα τα ζώα έξω απ’ τα κλουβιά” και γράφτηκαν συνθήματα στους τοίχους πέριξ των βιτρινών.
Στη συνέχεια κατευθύνθηκε διαμέσου της οδού Αιόλου προς τη Βαρβάκειο αγορά όπου χιλιάδες πτώματα περίμεναν τους επίδοξους αγοραστές τους. Στην είσοδο της αγοράς έγινε μικρή στάση και φωνάχτηκαν συνθήματα ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και την καταστροφή του φυσικού κόσμου όπως “κράτη, στρατοί, βιομηχανία-κόβουνε τα δάση και φτιάχνουνε σφαγεία”. Η σύνδεση της αποψίλωσης των δασών, της εντατικής καλλιέργειας γενετικά τροποποιημένων φυτικών ειδών, της βιομηχανικής εκτροφής και σφαγής ζώων και της μαζικής κατανάλωσης κρέατος χρειάζεται να καταδειχθεί αφού πέρα από το ζήτημα του σεβασμού και της αυταξίας κάθε ζωής τίθεται πλέον πολύ επιτακτικά το ζήτημα της βιωσιμότητας των βιοτόπων του πλανήτη. Οι βιομηχανίες εκτροφής και σφαγής ζώων ως αναπόσπαστο κομμάτι της βιομηχανικής κοινωνίας απειλούν να κάνουν τον πλανήτη ένα απέραντο νεκροταφείο. Η εναντίωση στη βιομηχανία, αλλά και στην κουλτούρα και την κατανάλωση κρέατος συνδέεται άρρηκτα με την εναντίωση σε κάθε μορφή εξουσίας και κυριάρχησης, τον αγώνα για την ολική απελευθέρωση και την αναρχία.
Η πορεία τελείωσε στην Πλατεία Κοτζιά έξω από τα pet-shop που εκθέτουν και πωλούν ζωντανά ζώα “συντροφιάς”. Συμβολικά γράφτηκε “λευτεριά” με πράσινα γράμματα πάνω στη βιτρίνα με τα έγκλειστα ζώα.
Αυτές οι δύο δράσεις σε συνδυασμό με δράσεις διάχυσης του αναρχικού λόγου με συνθήματα σε τοίχους, αφίσες και πανό ευελπιστούμε να σημάνουν ένα νέο κύκλο αγώνα για την προώθηση της απελευθέρωσης των ζώων και της συνολικής εναντίωσης στην κυριαρχία.
15 Μάη 2015
Συναντήσεις αναρχικών ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού
και την καταστροφή της βιόσφαιρας από την κυριαρχία
synantiseis.a@espiv.net
από το contra info
Αθήνα: Ενημέρωση από την πορεία ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας
Το μεσημέρι του Σαββάτου 9 Μάη πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας η προγραμματισμένη πορεία ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας, με τη συμμετοχή περίπου 100 ατόμων. Είχε προηγηθεί η συγκέντρωση της 1ης Μάη στην οδό Ερμού με την ίδια θεματική, καθώς και μια σειρά περιφερειακών δράσεων που πλαισίωναν τα καλέσματα που προέκυψαν από τις «Συναντήσεις αναρχικών ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού και στην καταστροφή της βιόσφαιρας από την κυριαρχία», με αναρτήσεις πανό, αφισοκολλήσεις και αναγραφή συνθημάτων.
Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται από τις 12 στην πάνω πλευρά της πλατείας Συντάγματος, όπου ξεδιπλώθηκαν πανό και μοιράστηκε κείμενο που υπογράφουν οι Συναντήσεις αναρχικών, αλλά και ο χαιρετισμός των συντρόφων του Συντονιστικού για το κλείσιμο του ζωολογικού Βίγια Ντολόρες στο Μοντεβιδέο, που μας γέμισε δύναμη και χαρά.
Λίγο μετά τη 1 ξεκινήσαμε την πορεία με κατεύθυνση την οδό Μητροπόλεως, στρίβοντας στην Πανδρόσου και περνώντας από 8 γουναράδικα της περιοχής, όπου πραγματοποιήθηκαν μικρές στάσεις και γράφτηκαν συνθήματα στους τριγύρω τοίχους. Οι γουνέμποροι κατέβαζαν άρον άρον τα στόρια με το που αντιλαμβάνονταν την παρουσία μας, ενώ δεν έλειψαν και τραμπουκισμοί εκ μέρους καταστηματαρχών της περιοχής. Συνεχίσαμε με δυνατό παλμό στην οδό Αιόλου για να βγούμε στη συνέχεια στην Αθηνάς, μπροστά στη Βαρβάκειο κρεαταγορά, όπου σταθήκαμε και πάλι για μερικά λεπτά, ενώ παρέμβαση έγινε κι έξω κι από ένα pet shop, οι βιτρίνες του οποίου ανακαινίστηκαν με συνθήματα ελευθερίας. Η πορεία ολοκληρώθηκε στην πλατεία Κοτζιά χωρίς προβλήματα.
Ανάμεσα σε άλλα, ακούστηκαν και τα παρακάτω: Γούνα ποτέ, ποτέ και πουθενά, μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελιά // Κράτη, στρατοί, βιομηχανία, κόβουνε τα δάση και χτίζουνε σφαγεία // Ενάντια σε κάθε τύπο εγκλεισμού, φόκο στα θεμέλια του πολιτισμού // Λευτεριά σε ποτάμια και βουνά, λευτεριά σ’ όσους είναι στα κλουβιά // Σύνορα, εξορύξεις, σφαγεία, φυλακές, στο σώμα του πλανήτη είναι ανοιχτές πληγές // Η απελευθέρωση θα είναι ολική, σφαλιάρες και κλωτσιές σε κάθε σπισιστή // Ενάντια σε κάθε μορφή αιχμαλωσίας, πόλεμο στον πόλεμο της κυριαρχίας // Γη, ζωή και ελευθερία, φωτιά σε όλα τα σφαγεία // Ο πολιτισμός σας είναι για τα σκουπίδια, η κοινωνία κάτεργο να πάει στα τσακίδια // Λευτεριά σε ζώα, ανθρώπινα και μη, μπουρλότο και φωτιά σε κάθε φυλακή // Ενάντια σε κράτος και βιομηχανία, τώρα και για πάντα ζήτω η αναρχία // Στις μηχανές μπουρλότο, στις φάμπρικες φωτιά, για μια ζωή αδάμαστη και για τη λευτεριά // Στη βιομηχανία γούνας καμία ανοχή, ελεύθερα τα ζώα, ελεύθερη κι η Γη // Όλες οι αξίες του πολιτισμού είναι εργοστάσια μαζικού εγκλεισμού // Εμπρός νεολουδίτες, εμπρός καταστροφείς, για την απελευθέρωση ολάκερης της γης // Λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά, λευτεριά σ’ όσους είναι στα κλουβιά // Από την Ελλάδα ως το Μεξικό, θάνατο στο σύστημα το τεχνολογικό, κι από την Ελλάδα μέχρι τη Χιλή, να μην μείνει όρθια καμία φυλακή // Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά.
Αθήνα: Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας
Δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα πάνω στη Γη είναι αιχμάλωτα της παραγωγικής διαδικασίας, όχι ως εργάτες που χαίρουν «δικαιωμάτων», αλλά ως σκλάβοι προς εκτροφή. Τα σώματά τους ή μέρη των σωμάτων τους μετατρέπονται σε εμπορεύματα που καταναλώνονται στις μαζικές κοινωνίες.
Η εργασία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εξουσιαστικής συνθήκης μέσα στην οποία ζούμε. Η εργασία είτε γίνεται με τους καλύτερους όρους για τους εργάτες είτε με τους χειρότερους έχει ως αντικείμενο εκμετάλλευσής της το σύνολο του φυσικού κόσμου, τον οποίο και καταστρέφει. Όμως τα έμβια όντα και συνολικά ο φυσικός κόσμος δεν αποτελούν αντικείμενα, είναι η κυριαρχία που τα ορίζει ως τέτοια. Γι’ αυτό από αναρχική οπτική προτάσσουμε την καταστροφή της παραγωγικής διαδικασίας, επειδή πολύ απλά δεν θέλουμε να υπάρχει ούτε μισθωτή εργασία, ούτε κανενός είδους σκλαβιά και συστηματοποιημένη καταστροφή του φυσικού κόσμου.
Η πρωτομαγιά καθιερώθηκε σχεδόν παντού όχι σαν μια μέρα αντίστασης στην κυριαρχία αλλά σαν δοξασία της παραγωγής και της εργασίας. Αυτό πρέπει να αλλάξει επειδή η παραγωγή είναι το πρόβλημα, η βιομηχανία είναι το πρόβλημα, τα κράτη είναι το πρόβλημα, η μαζική κοινωνία είναι το πρόβλημα.
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, πραγματοποιήθηκε την 1η Μάη 2015 στην πλατεία Συντάγματος (οδός Ερμού) συγκέντρωση ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας. Κατά τη διάρκεια της δίωρης δράσης (12-2), βρέθηκαν στο σημείο περίπου 50 άτομα, μοιράστηκαν κείμενα, αναρτήθηκαν 3 πανό, φωνάχτηκαν συνθήματα, ενώ προς το τέλος αποκλείστηκε συμβολικά για μερικά λεπτά η είσοδος των McDonald’s.
Ανάμεσα σε άλλα, ακούστηκαν και τα παρακάτω συνθήματα: Λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά, λευτεριά σ’ όσους είναι στα κλουβιά // Στις μηχανές μπουρλότο, στις φάμπρικες φωτιά, για μια ζωή αδάμαστη και για τη λευτεριά // Λευτεριά σε ζώα, ανθρώπινα και μη, μπουρλότο και φωτιά σε κάθε φυλακή // Όλες οι αξίες του πολιτισμού, είναι εργοστάσια μαζικού εγκλεισμού // Από την Ελλάδα ως το Μεξικό, θάνατο στο σύστημα το τεχνολογικό // Εμπρός νεολουδίτες, εμπρός καταστροφείς, για την απελευθέρωση ολάκερης της Γης.
Το ερχόμενο Σάββατο 9 Μάη, στις 12:00 στο Σύνταγμα, καλείται πορεία για το ίδιο ζήτημα από τις Συναντήσεις αναρχικών ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού και στην καταστροφή της βιόσφαιρας από την κυριαρχία.
από τo contra info
Χαιρετισμός των συντρόφων του Συντονιστικού για το κλείσιμο του ζωολογικού κήπου Βίγια Ντολόρες στο Μοντεβιδέο για τις δράσεις της 1ης και 9ης Μάη 2015 ενάντια στη βιομηχανία γούνας και κρέατος στην Αθήνα:
Πέρα από τις αποστάσεις και τα επίπλαστα σύνορα, είμαστε μια κοινή αντίσταση πάνω στο ίδιο έδαφος, μπλοκάροντας την προέλαση των έργων που εμπορευματοποιούν τη ζωή, φρενάροντας με τις δράσεις μας τον κόσμο που αντιλαμβάνεται τη φύση σαν πόρο για την αποκομιδή οικονομικών κερδών.
Οι εχθροί της λευτεριάς είναι εχθροί μας, κι ακόμα και αν από τις αντίστοιχες περιοχές όπου βρισκόμαστε επιλέγουμε για λόγους τακτικής να θίξουμε συγκεκριμένες πτυχές, στην πραγματικότητα χτυπάμε το ίδιο τέρας που κατασπαράζει τη ζωτικότητά μας και τα περιβάλλοντα όπου ζούμε έτσι ώστε κάποιοι λίγοι να απολαμβάνουν μια ζωή μέσα στην πολυτέλεια.
Τους εχθρούς της λευτεριάς δεν πρόκειται να τους σταματήσουμε μονάχα με λόγια, δεν πρόκειται να τους σταματήσουμε μπαίνοντας στο στρεβλό νομοθετικό παιχνίδι τους, που μονάχα θεσπίζει νόμους προς το συμφέρον τους, ούτε πρόκειται να τους σταματήσουμε εκπίπτοντας στον υποκριτικό τους διάλογο – δεν είμαστε ηλίθιοι, δεν υπάρχει στ’ αλήθεια διάλογος με όσους κατέχουν την εξουσία. Τους εχθρούς της λευτεριάς θα τους ανακόψουμε μόνο με τις δράσεις μας, με τα χτυπήματά μας.
Σε σας, συντρόφια, απομένει να πούμε πως μας γεμίζει δύναμη να γνωρίζουμε στα σίγουρα πως κι εκεί όπου βρίσκεστε καταφέρνετε επίσης χτυπήματα. Από το Μοντεβιδέο σας στέλνουμε όλη μας τη στήριξη, όλη μας τη δύναμη.
Όσο για τους εχθρούς της λευτεριάς, ας γνωρίζουν απλά πως είμαστε παντού.
Συντονιστικό για το κλείσιμο του ζωολογικού Βίγια Ντολόρες
Coordinación por el cierre del zoológico Villa Dolores
[pdf]
το κείμενο του καλέσματος:
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΡΕΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΟΥΝΑΣ
Οι βιομηχανίες κρέατος και γούνας σχετίζονται άμεσα με το μαζικό εγκλεισμό, το βασανισμό και τη μαζική εξόντωση πολλών εκατομμυρίων ζώων κάθε χρόνο σε όλο τον πλανήτη. Οι πρακτικές τους, που προστατεύονται νομικά από το κράτος, βρίσκονται έξω και ενάντια στο φυσικό κύκλο της ζωής τον οποίο και καταστρέφουν συστηματικά.
Η επέκταση του βιομηχανικού πολιτισμού είναι αλληλένδετη με τον αυξανόμενο μαζικό εγκλεισμό τόσο των μη ανθρώπινων ζώων (εκτροφεία, ζωολογικοί κήποι, εργαστήρια πειραμάτων, κτλ) όσο και των ανθρώπινων μέσα σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες χωρίς χαρτιά. Η βιομηχανοποίηση σαν γεγονός που συμβαίνει παράλληλα με την αστικοποίηση και τη γενικευμένη εμπορευματοποίηση είναι βασικός παράγοντας για τη μόλυνση της βιόσφαιρας με ποικίλους τρόπους. Οι σύγχρονες πόλεις είναι πλέον τεράστιες και υπερβολικά ενεργοβόρες. Η συντήρηση τους συνεπάγεται πολυάριθμες εξορυκτικές διαδικασίες και εργοστάσια παραγωγής ενέργειας που συχνά σχετίζονται με την κήρυξη πολέμων, ενώ αναπόφευκτα καταστρέφουν τους φυσικούς βιοτόπους που κομμάτι τους είναι και τα ελεύθερα ζώα.
Η αλλοτρίωση των ανθρώπων από το φυσικό κόσμο, σε συνδυασμό με τα ανθρωποκεντρικά ιδεολογήματα και την εξάρτηση τους από τη βιομηχανική παραγωγή διαμορφώνουν έναν τρόπο ζωής ο οποίος αναπαράγει τη μαζική εκμετάλλευση των ζώων. Τα σουπερμάρκετ, ο καταναλωτισμός και η ταχύτητα που διεξάγονται οι διαδικασίες της παραγωγής συνθέτουν ένα κοινωνικό περιβάλλον που πριν κάποιες δεκαετίες δεν υπήρχε καν στον ελλαδικό χώρο. Η κουλτούρα του fast food αναπτύσσεται ραγδαία, με την αλυσίδα των καταστημάτων Μακντόναλντς να αποτελεί σύμβολο της παγκοσμιοποίησης, ενώ παράλληλα οι χιλιάδες εγχώριες ταβέρνες και γυράδικα κάνουν επίσης θραύση στην ελληνική αγορά. Όλη αυτή η κουλτούρα υπάρχει την ίδια στιγμή που τα αίματα, ο πόνος και οι κραυγές των ζώων κρύβονται καλά από τους θιασώτες του συστήματος παραγωγής και διανομής κρέατος. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η κατανάλωση κρέατος έχει πολλαπλασιαστεί τις τελευταίες δεκαετίες παγκόσμια.
Αυτό που θεωρείται σαν πρόοδος του πολιτισμού είναι ένα σύμπλεγμα από πολιτικούς, οικονομικούς και εκπαιδευτικούς θεσμούς που αναπτύσσεται σε αλληλεξάρτηση με την τεχνοεπιστήμη και τις εφαρμογές της. Αυτό το εξουσιαστικό σύμπλεγμα θεσμών και σχέσεων κινείται σαν οδοστρωτήρας εις βάρος της άγριας φύσης, των εξημερωμένων έμβιων όντων και των όποιων ανθρώπινων ομαδοποιήσεων χωρίς κράτος.
Στα άγονα τοπία των πόλεων αναπαράγεται ο έλεγχος και επιβάλλεται ένας συγκεκριμένος τρόπος ζωής στον οποίο ο καταναλωτισμός και η αποβλάκωση από τις νέες τεχνολογίες υπάρχουν σαν «θεσπέσιες» παροχές του τεχνοβιομηχανικού συστήματος προς τον ανθρώπινο πληθυσμό (ο οποίος δεν είναι κάτι το ομοιογενές).
Με βάση το ιδεολόγημα που ορίζει τον πολιτισμένο άνθρωπο ως ανώτερο όν (με κύρια δικαιολογία τις ικανότητες του ανθρώπινου λόγου) γίνεται αποδεκτή η μαζική εκμετάλλευση των ζώων. Για τους εξημερωτές της βιομηχανίας και της οικονομίας ο φυσικός κόσμος υπάρχει για να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, εμπόρευμα και πρώτη ύλη για τη διόγκωση της σύγχρονης μαζικής κοινωνίας. Οι περισσότεροι εργάτες και το καταναλωτικό κοινό γενικότερα, εγκλωβισμένοι και οι ίδιοι στο παραγωγικό σύστημα έχουν εκπαιδευτεί και πειθαρχηθεί σε ένα συγκεκριμένο ανθρωποκεντρικό τρόπο σκέψης και ηθικής. Μακριά από τις σκηνές που εκτυλίσσονται στα εκτροφεία και τα σφαγεία, οι σύγχρονοι καταναλωτές μπορούν να αγνοούν τα όσα υφίστανται συναισθανόμενα όντα τα οποία συνήθως γδέρνονται ζωντανά και σφαγιάζονται σε μαζικό επίπεδο.
Η βιομηχανία γούνας έχει σαν πελάτες της άτομα που θέλουν να κάνουν επίδειξη πλούτου στα πρότυπα κάποιας μόδας. Όμως για κάθε τέτοιο ένδυμα μπορεί να σφαγιάζονται δεκάδες ζώα αφού περάσουν τη ζωή τους μέσα σε κλουβιά ή πιο σπάνια αφού απαχθούν από το φυσικό τους βιότοπο. Επιπλέον στον ελλαδικό χώρο το γουνεμπόριο σχετίζεται και με τη βιομηχανία του τουρισμού, αφού στοχεύει στην προσέλκυση μανιακών καταναλωτών από το εξωτερικό.
Ένα ολόκληρο εξουσιαστικό σύστημα αποτελούμενο από τα συμφέροντα πολυεθνικών ή ντόπιων εταιριών αναπτύσσεται βασανίζοντας ζώα. Τα μη ανθρώπινα ζώα που βρίσκονται έγκλειστα σε κάθε είδους εργοστάσιο είναι σκλάβοι στο εξουσιαστικό σύστημα. Μάλιστα είναι τόσο εδραιωμένη η θεωρούμενη υποτέλεια τους στις συνειδήσεις των περισσότερων ανθρώπων που η υπεράσπιση τους είναι ελάχιστη μέχρι σήμερα.
Οι πολιτικοί παράγοντες και τα κόμματα σχετίζονται άμεσα με το γουνεμπόριο και τη βιομηχανία κρέατος. Οι πολιτικοί προσπαθούν να διευκολύνουν τις διαδικασίες παραγωγής στις διάφορες περιφέρειες της χώρας αλλά και σε διεθνές επίπεδο φτιάχνοντας σχέσεις δούναι και λαβείν με τους εμπόρους και τους βιομήχανους. Έτσι οι μεν πολιτικοί εξασφαλίζουν χρηματοδοτήσεις και υποστήριξη για να διατηρούν θέσεις εξουσίας μέσα στην κρατική μηχανή και οι δε έμποροι και βιομήχανοι αυξάνουν το χρηματικό τους κεφάλαιο εις βάρος αιχμάλωτων ζώων σαν να μην τρέχει τίποτα.
Η βιομηχανία κρέατος σχετίζεται επίσης με τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες και την καταστροφή τροπικών δασών όπως του Αμαζονίου και του Βορνέο. Ένα μεγάλο ποσοστό της παραγωγής οσπρίων και δημητριακών απευθύνεται στην εκτροφή ζώων για την παραγωγή κρέατος, διαδικασία η οποία αποφέρει μεγάλα κέρδη στους επενδυτές σε διεθνές επίπεδο.
Ο σύγχρονος μέσος καταναλωτής γίνεται συμμέτοχος στο σύστημα αυτό θέλοντας και μη, αφού υπάρχουν εκτεταμένα οι μηχανισμοί πειθάρχησης του κράτους. Αυτό που ορίζεται από το κράτος σαν ελευθερία ξεκινά και τελειώνει μαζί με την κατανάλωση, κάνοντας να φαντάζει αδιανόητη οποιαδήποτε αχρήματη σχέση. Όμως η ανενδοίαστη αποδοχή των όρων της κυριαρχίας και η ιδεολογική υποστήριξη της σημαίνει υποστήριξη της συστηματοποιημένης εκμετάλλευσης έμβιων όντων και της κατάστροφής της βιόσφαιρας.
Σήμερα που το τεχνοβιομηχανικό σύστημα έχει παγκόσμιες διαστάσεις, η εκμετάλλευση των ζώων, η εξαφάνιση πολλών ειδών και η καταστροφή των βιοτόπων επιταχύνεται. Αυτό που προτάσσουμε δεν είναι απλά η αλλαγή καταναλωτικών συνηθειών, αλλά η ίδια η αντίσταση και η επίθεση στην κυριαρχία. Απέναντι στα κράτη, το τεχνοβιομηχανικό σύστημα, τα ιδεολογήματα που θεμελιώνουν την κυριαρχία και τη συστηματοποιημένη εκμετάλλευση προτάσσουμε τον αγώνα για την ολική απελευθέρωση ζώων και γης.
Προτάσσουμε έναν τρόπο ζωής σε αρμονία με το φυσικό κόσμο, χωρίς κράτη, πόλεις, μαζική παραγωγή, κλουβιά και φυλακές.
Συναντήσεις αναρχικών ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού και την καταστροφή της βιόσφαιρας από την κυριαρχία
Κείμενο αφίσας:
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
Εκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα κρατούνται έγκλειστα, σφαγιάζονται, γδέρνονται ζωντανά ή γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης σε διάφορα θεάματα.
Στηριζόμενες στα ιδεολογήματα περί ανωτερότητας του πολιτισμένου ανθρώπου έναντι των άλλων ζώων και νομιμοποιημένες από τα κράτη, οι βιομηχανίες κρέατος και γούνας εξοντώνουν μαζικά, αγνοώντας και καταστρέφοντας το φυσικό κύκλο της ζωής.
Ο εγκλεισμός και η εκμετάλλευση του ζωικού κόσμου δεν είναι κάτι το αποκομμένο από τον τρόπο ζωής μας, την κοινωνία και την κυριαρχία συνολικά. Ο βιομηχανικός πολιτισμός και οι θεσμοί του είναι αλληλένδετοι με το μαζικό εγκλεισμό και την καταστροφή του φυσικού κόσμου που τον αντιλαμβάνεται σαν αντικείμενο και πόρο για την ανάπτυξη του.
Απέναντι στην κυριαρχία, τα ιδεολογήματα της και τις πρακτικές της προτάσσουμε τον αγώνα για την ολική απελευθέρωση ζώων και γης.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
ΚΡΕΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΟΥΝΑΣ
•ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 1 Μάη, ώρα 12:00, πλ. Συντάγματος και Ερμού
•ΠΟΡΕΙΑ 9 Μάη Σάββατο, ώρα 12:00, Πλ. Συντάγματος
Συναντήσεις αναρχικών ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού
και την καταστροφή της βιόσφαιρας από την κυριαρχία
Το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα, 12 προς 13 Απριλίου, επιτεθήκαμε με 3 εμπρηστικούς μηχανισμούς με χρονοκαθυστέρηση, στοχεύοντας στην καταστροφή της εισόδου και 3 οχημάτων (1 φορτηγό βαρέως τύπου και 2 βαν) εταιρείας πουλερικών στην οδό Αγίου Παύλου στο Περιστέρι, ως ένδειξη αλληλεγγύης στους αιχμάλωτους απεργούς πείνας των ελληνικών φυλακών.
Δύναμη σε όσους συνεχίζουν, στα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, και σε όσους βρίσκονται σε διαδικασία αποθεραπείας, έχοντας ορθώσει με αξιοπρέπεια και συνέπεια όλο αυτό το διάστημα το ανάστημά τους απέναντι στο κράτος και, στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, απέναντι στους αριστερούς διαχειριστές και εκφραστές της εξουσίας – οι οποίοι (και αυτό είναι ξεκάθαρο για όσους δεν εθελοτυφλούν) από την πρώτη μέρα που γραπώθηκαν στα κυβερνητικά πόστα έχουν κάνει εμφανείς τις προθέσεις τους, με αποκορύφωμα, μέχρι στιγμής, την τακτική διαχείριση της απεργίας πείνας και την εκκένωση της κατάληψης της πρυτανείας του ΕΚΠΑ.
ΑΜΕΣΗ ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας:
Κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α
Κατάργηση του κουκουλονόμου
Κατάργηση των φυλακών Τύπου Γ’
Άμεση απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού
Οριοθέτηση της χρήσης DNA
Επιλέξαμε τον συγκεκριμένο στόχο καθώς θεωρούμε ότι από τη μάχη κόντρα σε κράτος, κεφάλαιο και σε κάθε μορφής εξουσιαστικό εποικοδόμημα δε μπορεί να εξαιρείται η έμπρακτη εναντίωση στη βιομηχανία εμπορευματοποίησης των μη ανθρώπινων ζώων. Η πρακτική του εγκλεισμού είναι μία, και είναι εξίσου απορριπτέα είτε αφορά ανθρώπινες φυλακές -”σωφρονιστικά καταστήματα”, στρατόπεδα συγκέντρωσης- είτε αφορά υποδομές της βιομηχανίας κρέατος και ζωικών παραγώγων.
Η χρονική στιγμή της επίθεσής μας δεν ήταν καθόλου τυχαία. Ήταν η στιγμή που η ανθρωπομάζα βρισκόταν ακόμα βυθισμένη στη νωθρότητα, έχοντας επιτελέσει τις προηγούμενες ημέρες το καθήκον της απέναντι στην Εκκλησία και στα ιερά φαντάσματα που στοιχειώνουν και ορίζουν την ίδια της την ύπαρξη. Κάθε ναός της κοινωνίας, υλικός ή νοητός, κάθε καλούπι, κάθε στερεότυπο, κάθε συνήθεια που αναπαράγει, τροφοδοτεί ή απλά αντικατοπτρίζει τα πολυάριθμα πρόσωπα της εξουσίας, δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από το να ισοπεδωθεί.
Μια τέτοια συνήθεια είναι και η κατανάλωση κρέατος, η οποία έχει καθιερωθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθιερώνεται ως “φυσιολογική” η πρακτική της λεηλασίας της φύσης, όπως βλέπουμε να συμβαίνει στις Σκουριές της Χαλκιδικής, στην Ιταλία (NΟ-TAV) και σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Με την ενέργειά μας αυτή ανταποκρινόμαστε και στο κάλεσμα των συντρόφων από τη Χιλή, που οι δράσεις τους μας έχουν χαρίσει χαμόγελα τόσες φορές. Δύναμη στους Nataly Casanova, Juan Flores και Guillermo Durán που βρίσκονται σε απεργία πείνας από τις 14 Απρίλη.
Παράλληλα στέλνουμε το δικό μας σινιάλο αλληλεγγύης και συνέργειας σε όλους όσους διώκονται, έχουν φυλακιστεί και δέχονται καταστολή, έχοντας βρεθεί στις γραμμές επίθεσης των Μετώπων ELF και ALF.
Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε εξεγερμένη ατομικότητα, σε κάθε ομάδα συγγένειας, σε κάθε πυρήνα άμεσης δράσης, ώστε να εντείνουμε τις επιθέσεις σε όλα τα μέτωπα, με όποιο τρόπο κρίνει ο καθένας και η καθεμία ως δόκιμο, με όλα τα μέσα που διαθέτουμε.
Συνάψεις Ανάφλεξης για τον πολύμορφο αναρχικό αγώνα-ELF
http://www.antenna.gr/news/Society/article/398889/emprismos-trion-aytokiniton-sto-peristeri-binteo-
http://www.newsit.gr/ellada/paranaloma-pyros-3-autokinita-sto-peristeri-1304/389836
Πηγή