Ιταλία: Ξανά σε δίκη οι οικο-αναρχικοί Billy, Silvia και Costa
Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ BILLY, SILVIA ΚΑΙ COSTA ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ:
ΑΣ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ
Έχουν περάσει 5 χρόνια από τη σύλληψή μας στην Ελβετία, όταν η αστυνομία, σε ένα σημείο ελέγχου στο πέρασμα Albis, στο Καντόνι της Ζυρίχης, βρήκε εκρηκτικά, γκαζάκια, μπιτόνια με βενζίνη και πολλά αντίτυπα μια ανάληψης ευθύνης του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης της Ελβετίας, στο αυτοκίνητο που βρισκόμασταν. Ο στόχος της προτεινόμενης ενέργειας ήταν το Κέντρο Νανοτεχνολογίας Binning και Rohrer, εγκαταστάσεις που βρίσκονταν τότε υπό κατασκευή, ιδιοκτησίας της IBM, σε συνεργασία με το ETH, το Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης.
Η δίκη έλαβε χώρα μετά από ενάμιση χρόνο και κατηγορηθήκαμε για τα εξής: προετοιμασία εκούσιου εμπρησμού, απόκρυψη και μεταφορά εκρηκτικών υλών και παράνομη διακίνηση (εισαγωγή) εκρηκτικών. Ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας Hansjörg Stadler απαίτησε ποινές 3 ετών και 4-8 μηνών, κάτι που έγινε ευρέως αποδεκτό από τον ομοσπονδιακό δικαστή Walter Wütrich. Το δικαστήριο επιβεβαίωσε όλες τις κατηγορίες εκτός από εκείνη της παράνομης διακίνησης (εισαγωγής) εκρηκτικών, για την οποία αθωωθήκαμε.
Παράλληλα, ο εισαγγελέας του Τορίνου είχε ξεκινήσει μια ενδελεχή έρευνα σχετικά με τα εκρηκτικά, που βρήκαν πάνω μας οι ελβετικές αρχές, για να διαπιστώσει την προέλευση αυτών των υλικών. Όταν ολοκληρώθηκε η έρευνα, ο εισαγγελέας Enrico Arnaldi Di Balme μας απήγγειλε ακόμα τρεις κατηγορίες: τρομοκρατική δραστηριότητα, που περιλαμβάνει θανατηφόρους και εκρηκτικούς μηχανισμούς, κατοχή και μεταφορά εκρηκτικών σε δημόσιο χώρο και κλεπταποδοχή (για τα εκρηκτικά), όλες οι κατηγορίες με το επιβαρυντικό στοιχείο της τρομοκρατίας.
Σε αυτά τα τελευταία 5 χρόνια, η ανάλυσή μας για την παρούσα κατάσταση έχει επιβεβαιωθεί και συνεπώς τα αναρχικά και περιβαλλοντικά μας πιστεύω έχουν δυναμώσει. Οι νανο-τεχνολογίες είναι το πιο πρόσφατο μονοπάτι του τεχνο-βιομηχανικού καπιταλιστικού συστήματος στην πορεία του για τη λεηλασία και την καταστροφή της Γης. Αυτά τα μονοπάτια, όπως και όλα τα προηγούμενα (σκεφτείτε τη Βιομηχανική εποχή), παρουσιάζονται ως θαύματα, τα οποία είναι εύκολο να φανταστούμε ότι μοιραία θα μετατραπούν σε εφιάλτες. Αυτές οι νανο-τεχνολογίες γεννιούνται από το νέο όραμα του κόσμου της εποχής των υπολογιστών, που έχει αντικαταστήσει τη μηχανική εποχή των μοχλών και των γραναζιών με τη μαθηματική εποχή τως bits πληροφοριών, όπου ολόκληρη η πραγματικότητα πρέπει να χωρέσει μέσα σε έναν αλγόριθμο. Αυτό το νέο όραμα έχει πλέον ριζώσει, αφού ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες του σημερινού συστήματος. H επιβεβαίωσή της έχει ανοίξει μέχρι σήμερα δυνατότητες πέρα από κάθε φαντασία για την επιστήμη, ώστε εκείνη να κάνει αυτό που η παρούσα ανάγκη και ο κανιβαλισμός του συστήματος την ωθούν επειγόντως να κάνει: να σφετεριστεί τα πάντα στο σύμπαν και να τα διασπάσει στα μικρότερα, απειροελάχιστα στοιχεία τους, σε “bits”.
Με άλλα λόγια, να επιτευχθεί κάποια καθολική βασική μονάδα, με την οποία οι επιστήμονες μπορούν να υποβιβάσουν το σύνολο του υπάρχοντος στο επίπεδο της εναλλαξιμότητας και της ισοδυναμίας, έτσι ώστε, μέσω της μηχανικής της νέας αυτής (μη προσβάσιμης μέχρι τώρα) πρώτης ύλης, να είναι σε θέση να κάνουν τα πάντα στο σύμπαν να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες της εξουσίας. Οι τεχνολογίες αυτές είναι, συνεπώς, οι πυλώνες, πάνω στους οποίους το σύστημα θα βασιστεί για να ρυθμίσει εκ νέου τις διαδικασίες της παραγωγής και της προσφοράς, που είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξή του, μια ανάπτυξη επ’ άπειρον σε έναν πλανήτη, που έχει ήδη λεηλατηθεί πέρα από τα όρια των δυνατοτήτων του. Και, όπως και στην περίπτωση των ΓΤΟ (Γενετικά Τροποποιημένοι Οργανισμοί), η σύγκλιση των επιστημών είναι η τελευταία υπόσχεση μιας αναπτυξιακής τάσης, που υποτίθεται ότι θα ανακόψει την οικολογική κρίση, στην οποία η οικοκτονική πρόοδος μας έχει φτάσει.
Όπως έχουμε γράψει και αλλού, το Κέντρο Νανοτεχνολογίας Binning και Rohrer κατέστη λειτουργικό και εγκαινίαστηκε λίγους μήνες πριν από τη δίκη μας, στην Ελβετία. Για σχεδόν τρία χρόνια, έχει προσφέρει 950 τετραγωνικά μέτρα για συνεργασία στη βασική έρευνα για νέα υλικά και στοιχεία νανομετρικής κατασκευής. Αυτός ο χώρος θα επιτρέψει στους ερευνητές της ΙΒΜ, του ETH και τους συνεργάτες τους να προωθήσουν τη γνώση και πάνω απ’ όλα τις δυνατότητες εφαρμογής της νανοτεχνολογίας πέρα, πολύ πιο πέρα, από τη τρέχουσα χρήση, που επιτεύχθηκε στα καλλυντικά, τα λάστιχα αυτοκινήτων και τα σπρέι νανοτεχνολογίας. Αυτό υπόσχεται ο διευθυντής των εγκαταστάσεων, Matthias Kaiserswerth. Για εμάς, ακόμα και αν οι άνθρωποι της IBM και της ETH καυχιώνται ότι έχουν ένα εργαστήριο, το οποίο είναι μοναδικό στον κόσμο -και από ορισμένες απόψεις έχουν δίκιο-, η πραγματικότητα είναι ότι τα μέρη, όπου προωθούνται η μηχανική και η χειραγώγηση της ζωής και του πλανήτη, είναι πολλά και διάσπαρτα σχεδόν παντού. Από τα ερευνητικά κέντρα των πολυεθνικών στα πανεπιστήμια, από επιστημονικά κέντρα σε διεθνή ερευνητικά ινστιτούτα: αυτός ο κόσμος κινείται παράλληλα με την πραγματικότητα που γνωρίζουμε, σχεδιάζοντας και οικοδομώντας ένα μέλλον, που θα μας επιβληθεί, ορισμένες πτυχές του οποίου μπορούμε ήδη να δούμε γύρω μας. Αυτός ο κόσμος έχει όνομα και διεύθυνση.
Έχουμε νιώσει την επείγουσα ανάγκη να χτιστούν αγώνες ενάντια στην ανάπτυξη αυτή, όλο και περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια, ξεκινώντας από την κατανόηση του πόσο αναγκαίες είναι οι βιοτεχνολογίες, οι νανοτεχνολογίες για το σύστημα και των πιθανών κίνδυνων, που αυτές εγκυμονούν. Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτή η βλαπτικότητα δεν αφορά τόσο τη ζημιά στην ανθρώπινη υγεία ή το περιβάλλον, όσο τη σχέση μεταξύ εξουσίας και τεχνολογίας, που μετατρέπεται σε αναδιαμόρφωση/αντικατάσταση/καταστροφή των ζωντανών οικοσυστημάτων. Είναι μια πολύ πιο ευρεία υπόθεση τοξικότητας/βλαπτικότητας, άμεσα συνδεδεμένης με την τοξικότητα ως σύνολο: το ίδιο το σύστημα. Νιώθουμε ακόμα αυτήν την επείγουσα ανάγκη και, δεδομένης της προέλασης του τεχνολογικού και του βιομηχανικού συστήματος, εξακολουθούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτό πρέπει να μεταφραστεί σε μια ριζοσπαστική κριτική, η οποία δεν μπορεί να αγνοήσει το οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο, των οποίων η τοξικότητα αυτή είναι προϊόν και αναγκαιότητα. Η κριτική αυτή πρέπει, με τη σειρά της, να μετατρέψει τους ωκεανούς μελανιού και λέξεων, που απαιτούνται για την έκφραση και εμβάθυνσή της, σε αγώνα και άμεση δράση. Πιστεύουμε, λοιπόν, ακόμα ακράδαντα στην αναγκαιότητα να αναπτυχθούν ριζοσπαστικοί περιβαλλοντικοί αγώνες, ενάντια σ’ αυτό το θανατηφόρο τεχνοβιομηχανικό σύστημα∙ θέλουμε, όμως, να επισημάνουμε πως ο αγώνας πρέπει να ειδωθεί ως μια πραγματική δυνατότητα, να τεθούν τα πάντα υπό αμφισβήτηση, όχι απλά ως ένα πεδίο για να βρει κανείς έναν ρόλο στο πολιτικό θέατρο ή για την προσφορά “οικολογικά βιώσιμων” εναλλακτικών στο σύστημα.
Αυτό που βλέπουμε είναι το πώς οι θέσεις της τεχνοεπιστημονικής εξουσίας μπαίνουν κατά μέρους και αποσυγκεντρωποιούνται σε μοριακό επίπεδο, σε έναν αστερισμό ενδιαφερόντων και υπερβολικά συγκεκριμένων σχεδίων, παρόλο που αυτά όλα εξακολουθούν να συνδέονται απαραιτήτως μεταξύ τους. Το να παρεμβαίνεις και να χτυπάς εκεί που πονάει περισσότερο, είναι πάντα λιγότερο εμφανές και εύκολο να γίνει κατανοητό. Από την άποψη αυτή, μια σταθερή πηγή έμπνευσης είναι όλοι αυτοί ανά τον κόσμο, οι οποίοι εξακολουθούν να αισθάνονται την αναγκαιότητα του αγώνα, φέρνουν εις πέρας σχέδια, καμπάνιες και κινητοποιήσεις, αμυνόμενοι υπέρ όσων νιώθουν ότι αποτελούν κομμάτι και πραγματοποιώντας σαμποτάζ και επιθέσεις στα γρανάζια του τεχνοεπιστημονικού, πατριαρχικού και καπιταλιστικού βιομηχανικού συστήματος.
Γνωρίζουμε πως το να βάζει κανείς τον εαυτό του στη γραμμή του αγώνα, σημαίνει το να πρέπει να αντιμετωπίσει την καταστολή αργά ή γρήγορα και δεν υπάρχει διαφυγή απ’ αυτό. Αυτό που μπορεί και πρέπει κανείς να αποφεύγει, είναι να αφήνει πίσω μόνους αυτούς που έχουν χτυπηθεί από την καταστολή. Η στήριξη στους φυλακισμένους είναι κάτι που δε γίνεται να ξεχνιέται και, πέρα από την αλληλεγγύη και τη βασική συμπαράσταση, είναι εξίσου απαραίτητο και θεμελιώδες να συνεχίζονται οι αγώνες, για τους οποίους οι σύντροφοι πληρώνουν το τίμημα. Όσον αφορά εμάς, τώρα έξω από τα τείχη, εκτιμούμε πραγματικά τις προσπάθεις τόσων πολλών, που οργάνωσαν εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες, κατά τη διάρκεια των πρόσφατων μηνών. Εκτός από τη ζεστασιά της άμεσης απαραίτητης στήριξής τους, έχουν δώσει χώρο και στην υπόθεσή μας και, πάνω απ’ όλα, στις θεματικές που θέλουμε να κουβεντιάσουμε και για τις οποίες θέλουμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας. Αυτό είναι για εμάς θεμελιώδες.
Η 23η Απριλίου είναι η μέρα, που ορίστηκε για την προανακριτική ακρόαση, όπου θα αποφασιστεί αν αυτή η δίκη déjà vu θα λάβει ή όχι χώρα. Από τη μεριά μας, δεν ενδιαφερόμαστε τόσο να τραβήξουμε την προσοχή στην εν λόγω υπόθεσή μας και στη δίκη σε βάρος μας, όσο στην επιθυμία μας να καταφέρουμε να μετατρέψουμε και αυτήν τη στιγμή σε μια περίσταση, κινητοποίηση, για να δρομολογηθούν εκ νέου τα θέματα αυτά και τα συναισθήματα, που μοιραζόμαστε.
Χωρίς να βάζουμε την καταστολή στο επίκεντρο αλλά δρώντας, χωρίς να αναθέτουμε σε άλλους, ενάντια στις βιοτεχνολογίες και τις νανοτεχνολογίες, την πυρηνική ενέργεια και κάθε άλλο είδος τοξικότητας, που παράγεται από αυτό το σύστημα θανάτου∙ ενάντια στην περίοδο εκμηδένισης και αφανισμού, που διανύουμε.
Για την απελευθέρωση της γης, για την απελευθέρωση των ζώων
Billy, Costa, Silvia.
[Luca (Billy) Bernasconi, Costantino Ragusa and Silvia Guerini]
Φεβρουάριος 2015
Εν όψει της δίκης, κατά την οποία πρόκειται να έχουμε πολλά δικαστικά έξοδα, ζητάμε την υποστήριξη όλων μέσα από πρωτοβουλίες οικονομικής ενίσχυσης και δωρεές στον ταχυδρομικό λογαριασμό, στο όνομα:
Marta Cattaneo
IBAN:IT11A0760111100001022596116
Αιτιολογία κατάθεσης: Αλληλεγγύη με τους Silvia, Billy, Costa
Επικοινωνία: info@resistenzealnanomondo.org (resistenzealnanomondo.org)
———
Μετάφραση: Inter Arma
Πηγή: 325