Δημοτικός Κήπος Χανίων: Το καμάρι του δήμου, η φυλακή στο κέντρο της πόλης.
Ισόβια αιχμάλωτα αγρίμια σε ένα στείρο, ξένο περιβάλλον, που κατά τα άλλα «θα φύγουν το συντομότερο δυνατό από εκεί». Παγώνια, πάπιες κα χήνες πίσω από σύρματα και κλουβιά για τη διασκέδαση του καθημερινού περαστικού και επισκέπτη, που θα τα προσπεράσει αδιάφορα συνεχίζοντας τη βόλτα για τον καφέ του… Γονείς που σε μοίρασμα κειμένου για την εκμετάλλευση και την αιχμαλωσία των ζώων απαντούν “Ε, και που θα το δει παιδί μου το κρικρι;”.
Με αφορμή άλλο ένα πρόσφατο περιστατικό, όπου ετοιμόγεννο κρικρι αφέθηκε να πονάει για καμιά 15αριά ώρες, για να γεννήσει τελικά το μικρό της νεκρό, και τα αδιάφορα σχόλια των τυπικά και ηθικά υπεύθυνων, του δήμου και όσων κάνουν αμέριμνα τη βολτάρα τους, μένοντας κλεισμένοι μέσα στα κάγκελα του μυαλού τους που τους θέλει “ξεχωριστούς” από τα άλλα ζώα, κάποιες φωτό από αντιδράσεις ατόμων/ομάδων που βλέπουν τη ζωή διαφορετικά.
Μέχρι να είμαστε όλε/οι ελεύθερες/οι
