Ρε παιδιά, να το κάναμε «μπάτσοι-φασίστες-δολοφόνοι;»
Προφανώς η αλληλεγγύη μεταξύ συντρόφων και συντροφισσών όπως και η σημασία της όλη αυτήν την περίοδο επιθέσεων στις καταλήψεις είναι δεδομένες, και θυμίζει σε κράτος, Δένδιες και φασισταριά όλων των ειδών ότι τέτοιου είδους κινήσεις αντί να μας διαλύουν μας εξοργίζουν, μας ενώνουν και μας δυναμώνουν ακόμα περισσότερο. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, ήταν ίσως κωμικοτραγική η σκηνή στην Ευελπίδων, όταν αλληλέγγυοι σύντροφοι και συντρόφισσες φώναζαν συνθήματα καθώς αφήνονταν ελεύθερα άτομα που στο πλαίσιο της ολικής απελευθέρωσης προχωρούν σε αντισπισιστική δράση. «Σκυλιά φυλάτε τα αφεντικά σας» στους ματάδες της Ευελπίδων και το γνωστό σύνθημα έξω από τη ΓΑΔΑ για τους μπάτσους-γουρούνια-δολοφόνους, που όμως δεν μας ενώνει όλους. Τουλάχιστον όχι όσες και όσους αντιλαμβάνονται τα γουρούνια ως καταπιεσμένους αντί για καταπιεστές, και δεν θεωρούν υποτιμητικό το να τους αποκαλούν ζώο. Για την ακρίβεια το πρόβλημα είναι να μην είσαι «ζώο», δηλαδή να μην έχεις ζωή, να είσαι νεκρός μέσα σου, να καταπιέζεις και να δολοφονείς απλά επειδή μπορείς κι έτσι σου είπαν, ή για να κερδίσεις λεφτά και εξουσία.
Ο λόγος που χρησιμοποιούμε είναι με ελάχιστες εξαιρέσεις λιγότερο ή περισσότερο σπισιστικός, ενισχύει δηλαδή τη διάκριση μεταξύ των ειδών σε ανώτερα και κατώτερα, με όλες τις συνέπειες που προκύπτουν από αυτήν όπως και οποιαδήποτε άλλη αυθαίρετη διάκριση. Όμως οι λέξεις είναι πολιτικές. Οι λέξεις διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τον τρόπο με τον οποίο στεκόμαστε μέσα σε αυτόν. Οι λέξεις εκφράζουν, πλάθουν και μπορούν να απελευθερώσουν τη σκέψη μας. Είναι ο κύριος μοχλός για να διαμορφώνουμε ισότιμες σχέσεις και το βασικό εργαλείο με το οποίο απευθυνόμαστε κοινωνικά. Για αυτό και οι λογοκρισίες και τα φίμωτρα είναι όπλα κατά της ελευθερίας. Η γλώσσα καλύπτει ή ξεμπροστιάζει την εκμετάλλευση. Προφανώς άλλο τα λόγια και άλλο οι πράξεις, όμως το τι αποφασίζεις και τελικά λες ή δεν λες είναι και αυτό πράξη που σημαίνει πολλά.
Ο σπισισμός δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς διαστρεβλώσεις και ψέματα. Τι σημαίνει «εκτροφείο» αν όχι φυλακή αναγκαστικής και βίαιης τεχνητής γονιμοποίησης, όπως και βίαιου αποχωρισμού του μικρού από τη μάνα του, πριν ακόμα πιει το γάλα που χρειάζεται, μην και λείψει από τα ράφια του σουπερ μάρκετ; Τι σημαίνει «σφαγή» αν όχι ένας πιο ήπιος και αποδεκτός όρος για την εν ψυχρώ δολοφονία; Τι σημαίνει «χοιρινό» αν όχι νεκρή σάρκα γουρουνιού; Ας το πουν έτσι στις διαφημίσεις τους… Τι σημαίνει «εξημέρωση» αν όχι μια μεγάλης διάρκειας καταπίεση με σκοπό την πλήρη υποταγή και εκμετάλλευση γενιών και γενιών; Από πού και ως πού μια φυλακή ζώων βαφτίζεται «κήπος»; Τι σημαίνει «λαθροθηρία» και «υπεραλίευση», αν όχι ένας άλλος τρόπος για να πουν ότι κάποιο κυνήγι και κάποιο ψάρεμα είναι καλό; Ότι δηλαδή αυτό που τους ενδιαφέρει είναι οι αριθμοί και όχι τα πρόσωπα;
Είμαστε όλοι και όλες ζώα και δεν υπάρχει τίποτα υποτιμητικό σε αυτό. Τα γαϊδούρια δεν είναι αναίσθητα και οι κότες δεν είναι δειλές. Θα συμφωνήσουμε ότι είναι «δουλειά» όταν ο σκύλος φυλάει κάποιο αφεντικό, και όταν τον χρησιμοποιούν σαν εργαλείο στο κυνήγι, όπως άλλωστε είναι δουλειά, δηλαδή δουλεία, όταν ο μετανάστης μαζεύει τσάμπα φράουλες, ή όταν οποιοσδήποτε ζει σε συνθήκες σκλαβιάς για σχεδόν ένα κομμάτι ψωμί ώστε να τρώει το όποιο αφεντικό με χρυσά κουτάλια. Εκεί που διαφωνούμε είναι στο να εξισώνεται η καταναγκαστική εργασία με την οικειοθελή απόφαση του να φυλάει κάποιος αφεντικά, να τα υπακούει τυφλά και να επιβάλλει τις εντολές τους με χαμόγελο εξουσίας. Τι σημαίνει ότι ο σκύλος φυλάει ή κυνηγάει «από τη φύση του»; Στη φύση του, πριν να περάσουν από πάνω του δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια καταπίεσης, θα ήταν λύκος, και δεν θα καθόταν σε καμία περίπτωση να τον χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο.
Η γλώσσα δεν είναι στατική, αλλάζει, αντανακλώντας και προκαλώντας ως ένα βαθμό αλλαγές στην κοινωνία. Λόγος εδραιωμένος παλιότερα, σήμερα απορρίπτεται από άτομα και ομάδες ως ρατσιστικός και σεξιστικός, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει απαραίτητα ότι ακόμα και ανάμεσά τους έχει εξαφανιστεί ο ρατσισμός και ο σεξισμός· έχουμε πολύ ακόμα δρόμο… Όμως το να συνειδητοποιούμε το παράδοξο των γλωσσικών επιλογών μας και να χρησιμοποιούμε άλλες λέξεις, χωρίς αστυνομίες γλώσσας και σκέψης, μπορεί να βοηθήσει να αναδείξουμε και το σπισισμό, ώστε να πολεμήσουμε και αυτήν την μορφή κυριαρχίας, διαχωρίζοντας με σαφήνεια καταπιεστές και καταπιεσμένους. Ας πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους.
Δεν θα μας εξημερώσουν ποτέ!
Για την ελευθερία όλων μας,
Αλογόμυγες