Φεστιβάλ Αθηνών: Μη ανθρώπινα ζώα στον βωμό του θεάματος και της ψευτοκουλτούρας

«Τα ζώα του κόσμου υπάρχουν για τους δικούς τους λόγους. Δεν φτιάχτηκαν για τους ανθρώπους, όπως οι μαύροι άνθρωποι δεν φτιάχτηκαν για τους λευκούς ,οπως και οι γυναίκες δεν φτιαχτηκαν για τους άνδρες.»


Φεστιβαλ Αθηνων : Μη ανθρώπινα ζώα στον βωμο του θεάματος και της ψευτοκουλτούρας

Η παραπανω πεποιθηση δεν είναι καποια μεγαλη σοφιστια, δεν είναι δυσκολη στην κατανοηση, είναι (ή θα έπρεπε να είναι) μια αυτονοητη παραδοχη που αναφερεται ρητα στην αξια της αυτοδιαθεσης και της ελευθεριας για κάθε εμβιο ον. Για διαφορους ωστοσο λογους στον καθημερινο μικροκοσμο των ανθρωπων, συμβαινει το ακριβως αντιθετο. Τα ανθρωπινα ζωα χρησιμοποιουν τα μη ανθρωπινα για εξυπηρετηση των σκοπων τους με κάθε δυνατο τροπο.

Μοιαζει παρανοικο, κι όμως εχει εξηγηση και είναι απλη: Οι  ανθρωποι κανουν χρηση των προνομιων  τους και ασκουν εξουσία πανω στα  υπολοιπα είδη, οπότε εφαρμοζεται το «δικαιο του δυνατου», το οποιο παντοτε αποτελουσε την βαση για τον βασανισμο,τον εγκλεισμο και την εκμεταλλευση αυτων που δεν μπορουν να προβαλλουν αντιστάσεις, από αυτους που καταχρηστικα έθεσαν τους εαυτους τους σημαντικοτερους και  ισχυροτερους. Ο σπισισμος, ο ρατσισμος , ο σεξισμος, και ο εθνικισμος εχουν κοινα θεμέλια κι αυτό είναι αναμφισβητητο.

Τα καθημερινα εγκληματα εις βαρος των μη ανθρωπινων ζώων δεν συμβαινουν σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα , σε άλλο πλανήτη, από καποιους άλλους κακους και μοχθηρους εξουσιαστες, αλλα στο σημερα, στο εδώ και στο τωρα, δίπλα μας, από τον διπλανο/ή μας, τον φιλο/η μας, τον/την συντροφο μας, τον γονιο μας. Τον εαυτό μας.

Αφορμη για την συγγραφη αυτου του κειμενου σταθηκε η πραγματοποιηση δυο θεατρικων παραστασεων στα πλαισια του φεστιβαλ αθηνων, στις 4 & 5 Ιουλίου στην Αθηνα, κατά τις οποιες χρησιμοποιηθηκαν τεσσερις κοκκορες ως ατραξιον. Η χρησιμοποιηση των ζώων στην παράσταση του αργεντίνου «καλλιτέχνη» Ροντρίγκο Γκαρσία, κανέναν άλλο σκοπο δεν εξυπηρετεί εκτός απο την τόνωση της ματαιοδοξίας του, την κερδοσκοπία και την προωθηση μιας γενικοτερης αυθαιρετης αντίληψης συμφωνα με την οποια το ειδος μας εχει την ηθικη νομιμοποιηση να επικυριαρχει πανω στα υπολοιπα ζωικα ειδη και τον φυσικο κοσμο. Ο δε εξαναγκασμος τους να στριμώξουν τα ποδια τους σε αθλητικα παπουτσια εξευτελιζει την φυσικη υποσταση τους και ευτελιζει την αυταξια τους.

Εκτος από τον Γκαρσία που «εμπνευστηκε» και τους λοιπους συντελεστές που προφανως συναινεσαν στην κακοποίηση των ζώων, συνένοχος εξίσου είναι και ο Βαγγελης θεοδωροπουλος (διευθυντης του φεστιβαλ αθηνων), ο οποιος και παιρνει τις τελικες αποφασεις περι ενταξης ή μη, μιας τετοιας παραστασης στα πλαισια του φεστιβαλ. Είναι προφανες ότι στο ονομα μιας υποτιθέμενης προωθησης του πολιτιστικου γιγνεσθαι μεσω  της παραστασης, το δικαιωμα των ζωων στην ελευθερία και την αυτενεργεια θα φανταζει σε καποιους απο αμελητέας εως και ανυπαρκτης σημασιας. Θα μπορουσαμε επισης με ασφαλεια να υποθεσουμε ότι αν επιτρεποταν από τον νομο η χρησιμοποίηση ατομων με αναπηρία, νάνων, ιθαγενων της Αφρικης, τοσο το καλυτερο για τον θεωδοροπουλο και το παθος που εχει για την προωθηση του «πολιτισμού».  Αρκει να είναι αρκουντως πρωτοτυπο το υλικο για να γινει θορυβος, και να βγουν τα φράγκα.

Εμεις , σε τιποτα δεν εχουμε να διαφωνησουμε μαζι τους περι εμπλουτισμου του προγραμματος τους με «αμφιλεγομενα» και «προβοκατορικα» θεάματα, αρκει να χρησιμοποιησουν τα τομάρια τους και να αφησουν τα μη ανθρωπινα ζωα στην ησυχια τους. Επιπροσθετα, ως άνθρωποι με ζωηρη φαντασία που ειμαστε και με ειλικρινη προθεση να συνδραμουμε το εργο τους, εχουμε να τους προτεινουμε να αυτοπυρποληθουν στο τελος της παραστασης. Ανεκτιμητη αξια για τα πολιτιστικα δρωμενα της πόλης.

Με το παρόν καταδυκνείουμε μία μόνο απο τις πολλές μορφές εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων. Δεν μας πειθουν και δεν μας αρκούν οι διαβεβαιωσεις του Γκαρσια, του θεοδωροπουλου και κάθε αλλου συντελεστή της παραστασης περι «ορθης μεταχείρισης» και «μη κακοποιησης» των ζωων στα πλαίσια των καλλιτεχνικών καινοτομιων που κουβαλαει στο φαντασιακο του ο κάθε ψωνισμενος. Για κάθε έμβιο ον, κανένα περιβάλλον δεν ειναι κατάλληλο εκτός απο το φυσικό του. Κακοποίηση δεν συνιστά μονο η φυσικη εξόντωση ενός ατόμου, αλλα και η στερηση της ελευθερίας του, ο εξαναγκασμός του να βρισκεται καπου και να κανει κατι, συνθήκες τις οποιες καμια από τις δυο δεν εχει επιλέξει.

Δυστυχως όπως ολοι γνωριζουμε το κάθε προιον εχει τον αγοραστη του. Κάθε άτομο που εκουσια στηριζει την κακοποιηση κάθε μορφης των μη ανθρωπινων ζωων είναι συνενοχο. Κάθε ατομο που σιωπα, δεν αντιδρά και κοιτάει από την άλλη είναι συνενοχο. Κάθε άτομο με ανθρωποκεντρικη αντιληψη που βαζει προτεραιότητες και κανει διακρισεις με βαση το ειδος είναι συνένοχο. Ο οδοστρωτηρας της ανθρωπινης αλλοτρίωσης κουρελιαζει και τα τελευταια ψηγματα κριτικης σκεψης σε ότι αφορα το ζητημα της ολικης απελευθερωσης. Ο εγκλεισμός των ζώων σε ζωολογικά πάρκα, τσίρκο, εργαστήρια πειραμάτων, εκδορεία, σφαγεία, ιπποδρομους, αρενες, και θεαματα όπως το συγκεκριμένο πρεπει να τελειωσουν εδώ και τωρα.

Δεν ειμαστε εδώ για να επικαλεστουμε την νομοθεσια, αλλωστε μην ξεχναμε ότι η ιδια αυτή νομοθεσια κλεινει ανθρωπους στη φυλακη για τα πολιτικα τους φρονηματα, τιμωρεί εκδικητικά τους πολιτικούς αντιπάλους του κράτους, καθιστά νομιμη την χρηση ζωων ως τροφη/«επιστημονικα» πειραματα, ενθαρρυνει το εμποριο κουφαριων για ενδυση/υποδηση, επιτρεπει στους επιχειρηματιες να κερδοσκοπουν εις βαρος των αδυναμων. Εις βαρος οσων δεν εχουν φωνη.
Φυσικά δεν ειναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται μη ανθρώπινα ζώα σε παραστάσεις (π.χ εξφενδονισμος έντρομων γατών σε παράσταση του Φαμπρ το 2012). Είναι στο χέρι μας όμως να ειναι και η τελευταία.

Στην καθημερινότητά μας ερχομαστε αντιμέτωποι/ες με διλληματα πασης φυσης, η κάθε μας ενεργεια είναι αποτελεσμα επιλογων , από το πως θα ντυθουμε και τι θα φαμε μέχρι το πως επιλεγουμε να κοινωνικοποιηθουμε και να ψυχαγωγηθουμε. Σε ένα κοσμο χτισμενο πανω στην ανισοτητα, την εκμεταλλευση και την αδικια, εχουμε την επιλογη και ταυτοχρονα την υποχρεωση να προταξουμε ισοτιμια, δικαιοσυνη και ελευθερια για όλα τα εμβια οντα.

Να σταματησουμε να στηριζουμε των εγκλεισμο ολων των ζώων, ανθρωπινων και μη. Να μην αφήσουμε σπιθαμή γής στους βασανιστές τους.

Κανένα ζώο σε κλουβί.
Κανένα ζώο στην υπηρεσία του ανθρώπου.
Μεχρι την ολική απελευθέρωση και την αναρχία.

Liberentia
Αναρχική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση

Κείμενο με αφορμή το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης σε αναρχικούς κρατούμενους στις 11 Ιούνη

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΣΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΕΛΙΑ- ΚΛΟΥΒΙΑ

Με αφορμή το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης σε αναρχικούς κρατούμενους στις 11 Ιούνη

 

Η 11η Ιούνη καθιερώθηκε αρχικά το 2001 από συντρόφους στις ΗΠΑ ως ημέρα αλληλεγγύης στον JeffLuers, καθώς στις 11/6 του έτους εκείνου του ανακοινώθηκε η 22ετής ποινή του για τον εμπρησμό οχημάτων στο Όρεγκον ως πράξη εναντίωσης  στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η όξυνση, στις ΗΠΑ και ευρύτερα ανά τον κόσμο, των άμεσων δράσεων πυρήνων του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων (ALF) και του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης (ELF), ήρθε να αντιμετωπιστεί το 2005 με μία από τις μεγαλύτερες κατασταλτικές επιχειρήσεις (λεγόμενη backfire ή greenscare), με αποτέλεσμα τη φυλάκιση και τη δίωξη πολλών αγωνιστών.

Μέσα στις παραπάνω συνθήκες και βιώνοντας την διαρκή αναβάθμιση της καταστολής που είχε ως στόχο την επαναστατική δράση, η 11η Ιούνη διατηρήθηκε και μετά την αποφυλάκισή του Jeff Luers ως παγκόσμια ημέρα αλληλεγγύης σε κατηγορούμενους για υποθέσεις «οικοτρομοκρατίας» και άλλους αναρχικούς κρατούμενους. Στα πλαίσια της μέρας αυτής γίνονται σε όλο τον κόσμο δράσεις αλληλεγγύης, από ενημερωτικές παρεμβάσεις μέχρι πορείες και επιθετικές ενέργειες.

Η κοινωνία φυλακή και η συνθήκη του εγκλεισμού 

Τα σύγχρονα αστικά κέντρα στα οποία αναπτύσσεται η μαζική κοινωνία, είναι ως επί το πλείστον δημιουργημένα με συνάφεια προς το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα, η επιτέλεση του οποίου απαιτεί τη συστηματοποίηση, τον έλεγχο και τη μαζικοποίηση.

Η συστηματοποίηση, μεταξύ άλλων, σχετίζεται με τη συσσώρευση όλων των ζώων σε βιομηχανοποιημένες, ελεγχόμενες πόλεις μαζικής παραγωγής. Εκεί κυριαρχεί το επιβεβλημένο επιθυμητό, ή αλλιώς αυτό που θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό.  Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που μυεί τους ανθρώπους σε παθογένειες και εξουσιαστικές συμπεριφορές, με σκοπό την κάθε είδους εκμετάλλευση προς όφελος του καπιταλιστικού συστήματος. Ένα σύστημα που καταστέλλει και συνδυαστικά ενσωματώνει μέσω της μαζικοποίησης ριζοσπαστικές εκφράσεις και κινήματα υπό το πρίσμα της εμπορευματοποίησης και της υπερκατανάλωσης. Η βιομηχανία λοιπόν εδώ παίζει το ρόλο της επιδιώκοντας να αφομοιώσει οτιδήποτε ξεφεύγει από τη νόρμα, όπως κινήματα αμφισβήτησης της κυρίαρχης κουλτούρας, σεξουαλικές επιλογές που αποκλίνουν από τον έμφυλο δυϊσμό.

Έτσι προκύπτει μια κατάσταση αλυσιδωτής καταπίεσης, όπου διάχυτες συστηματοποιημένες εξουσιαστικές σχέσεις και διευρυμένη επιτήρηση συνθέτουν μια κοινωνία φυλακή. Οι διάφορες τάξεις, περιπτώσεις ανθρώπων και τα διάφορα είδη κατηγοριοποιούνται προς όφελος του συστήματος με τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά.  Κύριο συστατικό της κοινωνίας – φυλακής αποτελεί η τακτική του εγκλεισμού, η οποία είναι μία συνθήκη καθημερινή όπως και ο διαρκής έλεγχος και η καταστολή. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω αστυνομικής περιπολίας σε κάθε γωνιά της πόλης,  με τεχνολογικά μέσα, όπως κάμερες παρακολούθησης.  Χαρακτηριστική είναι η κράτηση ατόμων με στόχο τη συμμόρφωση με τις επιταγές της εξουσίας, την εκμετάλλευση και την αναπαραγωγή εξουσιαστικών θεσμών: ο εγκλεισμός σε ψυχιατρεία για άτομα που δεν είναι συμβατά με την κοινωνία, η ένταξη σε στρατό για συνεχή επέκταση του εθνικιστικού ιδεώδους, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους «επικίνδυνους» ή «αχρείαστους» μετανάστες/πρόσφυγες, ζωολογικοί κήποι και σφαγεία για την «διασκέδαση» και «επιβίωση» του ανώτερου ανθρώπινου είδους, εξαναγκαστική πορνεία για μια ατελείωτη σαρκική κατανάλωση, πειράματα σε ζώα στον απαραβίαστο βωμό της επιστήμης.

Παράλληλα υφίσταται ένας νοητός εγκλεισμός, τον οποίο βιώνουμε καθημερινά μα είναι πιο δυσδιάκριτος καθώς έγκειται σε βαθιά ριζωμένα εξουσιαστικά σχήματα και αντιλήψεις. Πρόκειται για τον πνευματικό εγκλεισμό σε συγκεκριμένα -επιβαλλόμενα- πρότυπα, τα οποία οδηγούν, μεταξύ άλλων, σε επίπλαστους διαχωρισμούς, διακρίσεις και ιεραρχίες. Ο ρατσισμός π.χ. λόγω χρώματος ή δυσμενούς οικονομικής κατάστασης, βασίζεται σε μια καθεστηκυία άποψη πως υπάρχουν ανώτερα έθνη-κράτη ή ανώτερα κοινωνικά σύνολα. Κάτι παρόμοιο ισχύει για τον σεξισμό και τις έμφυλες διακρίσεις, όπου ο διαχωρισμός σε δύο συγκεκριμένα φύλα και η καταναγκαστική ετεροκανονικότητα επίσης εξυπηρετεί τόσο ψευτοηθικά (π.χ. πατριαρχία) όσο και πολιτικοκοινωνικά συμφέροντα (ανισότητητες στον εργασιακό χώρο, στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων). Ακόμη, η ιεράρχηση άλλων ζώων, ο σπισισμός και η τεχνητή προσαρμογή της φύσης σύμφωνα με τις υποτιθέμενες ανθρώπινες ανάγκες, αποτελούν επιπλέον ορόσημα της συστηματοποιημένης κοινωνίας που επιβάλλει καλούπια παρουσιάζοντάς τα ως αναπόφευκτα ή “φυσικά”. Έτσι η -ορατή ή μη- εξουσία μπορεί να καθίσταται εφικτή χάρη στη διαιώνιση ενός κατασταλτικού συστήματος.

Οι διάφορες μορφές εγκλεισμού, όμως, και ανεξάρτητα από το είδος στο οποίο εφαρμόζονται παρουσιάζονται ως θεμελιακές για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος και άρα αποσπούν την κοινωνική συναίνεση. Έτσι όταν η εξουσία κρατά ομήρους τους πολιτικούς της αντιπάλους στις φυλακές της δημοκρατίας, το έδαφος ήδη είναι προετοιμασμένο, αφού και αυτούς τους έχει τοποθετήσει στο προσκήνιο ως «επικίνδυνους» για το κοινωνικό σύνολο. Η κυριαρχία, λοιπόν, που οργανώνεται και συγκροτείται από το κράτος και το κεφάλαιο νομιμοποιεί τον εγκλεισμό ως τρόπο διατήρησης της ομαλότητας, ως τιμωρητική πρακτική, ως μέθοδο για την ευκολότερη πρόσβαση στο υπό εκμετάλλευση άτομο και τη βιομηχανοποίηση της εξόντωσής του.Όλες, όμως, οι μορφές εγκλεισμού αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Οι φυλακές δανείζονται τεχνικές επιτήρησης και ελέγχου από τα σφαγεία, τα όρια αισθητηριακής στέρησης και κοινωνικής απομόνωσης διερευνώνται στα βιοτεχνολογικά-νευροβιολογικά εργαστήρια σε άλλα ζώα και έπειτα η βιομηχανία ανθρώπινου εγκλεισμού αξιοποιεί τα αποτελέσματα των πειραμάτων, ή το αντίθετο κ.ο.κ.

Η καταστολή των αγωνιστών, ως αναπόσπαστο όπλο της εξουσίας

Στη σύγχρονη σαθρή καπιταλιστική κοινωνία, η εξουσία υπόσχεται στους υπηκόους της πρόσβαση σε υπηρεσίες και πολυτέλειες που παρέχει το σύστημα, και ως ανταπόδοση, λαμβάνει πίστη στους θεσμούς της και αναγνώριση ως ρυθμιστή της ζωής, ακόμη κι αν η αναζήτηση της επίπλαστης ευτυχίας φέρνει μόνο ψίχουλα.  Είναι η εξάπλωσή της εξουσίας σαν πλέγμα μέσα στο κοινωνικό πεδίο, σε κάθε πτυχή των κοινωνικών σχέσεων, και η αναπαραγωγή των προτύπων της που διασφαλίζουν τη διαιώνιση του συστήματος εκμετάλλευσης.

Το ατομικό συμφέρον και η ιδιοκτησία των υπηκόων και η οχύρωση του συστήματος από την άλλη, είναι δύο συγκοινωνούντα δοχεία. Το ένα προστατεύει την ύπαρξη του άλλου. Οι υποσχέσεις της δημοκρατικής ευημερίας συμπυκνώνονται στο όνειρο της κοινωνικής ανέλιξης και της δικτύωσης, στην ελπίδα του πλουτισμού, στην ασφάλεια της ιδιοκτησίας ενώ η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας παίρνουν την απαραίτητη κοινωνική έγκριση, αποτελούν την αποκατεστημένη λεπτή ισορροπία ύστερα από περιόδους εκφρασμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας . Η ανταποδοτικότητα αυτή, που αποτελεί βασική πλευρά του κοινωνικού συμβολαίου, εμπεριέχει μία βασική σύμβαση: την καταστολή όποιου αμφισβητεί τη ρύθμιση της ζωής του με αυτούς τους όρους. Γι αυτό η γλώσσα της ασφάλειας είναι κοινή, επιζητά περισσότερη αποτελεσματικότητα, διαμαρτύρεται μπροστά στην παραβίαση του συμβολαίου. Γιατί η αμφισβήτηση ενός συστήματος που τάζει υπηρεσίες και παροχές, είναι μία ταυτόχρονη αμφισβήτηση των ίδιων των υπηρεσιών και της προστασίας τους.

Η καταστολή λοιπόν όσων συνειδητά αρνούνται και μάχονται ενάντια στην επιβεβλημένη κοινωνική κανονικότητα, είναι πάγια. Όσων στην εποχή του σύγχρονου τεχνολογικού ολοκληρωτισμού αντιστέκονται στην επιτήρηση και τη συνεχή παρακολούθηση και επιτίθενται στις δομές του βιομηχανικού πολιτισμού. Όσων απέναντι στην καπιταλιστική συνθήκη επιλέγουν να σαμποτάρουν καταναλωτικές δομές και να αντιπροτάσσουν την άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς. Όσων δεν εναποθέτουν τις ζωές τους στα χέρια «ειδικών σωτήρων» μέσω μιας ψήφου και αρνούνται τη διαμεσολάβηση της ζωής τους από κάθε λογής κατασταλτικό μηχανισμό. Όσων επιλέγουν να ακολουθήσουν το δρόμο του  πολύμορφου αναρχικού αγώνα, να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους και να συντελέσουν  στις συνθήκες της κοινωνικής απορύθμισης.

Οι φυλακίσεις αναρχικών και άλλων αγωνιστών, οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, τα τεχνολογικά μέσα ελέγχου, οι μπάτσοι, , το διάχυτο αίτημα για ασφάλεια, το φόβητρο του νόμου, τα δικαστήρια και ο εκφοβισμός των ΜΜΕ στους καταπιεσμένους, ισχυροποιούν την παραπάνω συνθήκη, αποτελούν ισχυρά μέσα στα χέρια των εξουσιαστών για να καταστείλουν.

Η κράτηση αγωνιστών στα κελιά της δημοκρατίας στοχεύει στο σταμάτημα του αγώνα για ελευθερία. Επιδιώκουν να σπείρουν τον τρόμο σε όσους αγωνίζονται και να εγκαθιδρύσουν την άποψη πως  όποιος υποστηρίζει ανατρεπτικές ενέργειες κινδυνεύει με φυλάκιση. Ο εγκλεισμός στοχεύει στο τσάκισμα της αντίστασης και αποτελεί έναν διαρκή εκβιασμό που θέτει η εξουσία με στόχο την αποκήρυξη του αγώνα και τη «μετάνοια». Διάφοροι νόμοι όπως ο γνωστός αντιτρομοκρατικός αποτελούν αναβάθμιση του οπλοστασίου του κράτους το οποίο αναδιαρθρώνεται για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού. Πιο συγκεκριμένα η όλο και συνεχόμενη αναβάθμιση του αντιτρομοκρατικού νόμου στοχεύει κυρίως τα άτομα που επιλέγουν να αντιπαρατεθούν ένοπλα με το εξουσιαστικό οικοδόμημα καθώς επίσης βάζει και στο στόχαστρο του την έμπρακτη αλληλεγγύη (βλ. διάταξη για «εγκωμιασμό τρομοκρατικών πράξεων»), προσπαθώντας έτσι να απομονώσει τους ένοπλους αγωνιστές στέλνοντας ένα συνολικότερο μήνυμα εκφοβισμού σε όσους δρουν ή θέλουν να δράσουν αμφισβητώντας το κρατικό μονοπώλιο στη βία. Παράλληλα η επιστημονική και τεχνολογική έρευνα είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με την επιτήρηση και την καταστολή. Η τεχνολογία έρχεται να εφοδιάσει τον καπιταλισμό με νέα μέσα  και με νέα κατασταλτικά όπλα προκειμένου η εξουσία να καταφέρει να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της αποτελεσματικότερα. Από τον εξοπλισμό της αστυνομίας με μικροκάμερες παρακολούθησης, drones και κοριούς, τα συστήματα επιτήρησης σε κάθε γωνία της πόλης, τους πομπούς παρακολούθησης, την χρησιμοποίηση του dna ως αποδεικτικό μέσο για ποινικές διώξεις και τις βάσεις δεδομένων φωτογραφιών με δυνατότητες άμεσης τάυτισης με καταγραφές καμερών (π.χ. στα σύνορα), γίνεται αντιληπτός ο λόγος που ο αγώνας ενάντια στο τεχνο-επιστημονικό σύστημα είναι αναγκαίος.

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, στις ελληνικές φυλακές, βρίσκονται κρατούμενοι δεκάδες αγωνιστές και πολλοί ακόμη είναι υπό καθεστώς δικαστικής ομηρίας. Μακριά από μία λογική θυματοποίησης τους και επίκλησης στη νομιμότητα, γνωρίζουμε πως η εξουσία χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να κάμψει την εξεγερτική και επαναστατική δράση. Σε αυτό το πλαίσιο, για να αντιληφθούμε  την κίνηση των κρατικών μηχανισμών και να είμαστε σε θέση να αντεπιτεθούμε καίρια στις κινήσεις τους, είναι σημαντική η αναφορά σε ορισμένες συγκεκριμένες υποθέσεις διώξεων και μεθοδεύσεων, όπως είναι:

– Η περίπτωση 22 αναρχικών που διώκονται για διάφορες υποθέσεις επαναστατικής δράσης και από κοινού παραπέμφθηκαν σε ένα κοινό εφετείο που αφορούσε τη δράση της αντάρτικης οργάνωσης Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς. Χρησιμοποιώντας σαν ομπρέλα τη δράση της συγκεκριμένης οργάνωσης, οι διωκτικοί μηχανισμοί επινόησαν το κοινό εφετείο τσουβαλιάζοντας διαφορετικές υποθέσεις. Εκεί παρέπεμψαν μέλη της  και λοιπούς αναρχικούς που αρνούνται τη συμμετοχή τους στην οργάνωση και είτε συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τη συγκεκριμένη κατηγορία, είτε έχουν απαλλαγεί από τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α , στοχεύοντας έτσι στη μέγιστη δυνατή χρονικά κράτησή τους στις φυλακές.

Η ισόβια καταδίκη του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη για τη βομβιστική επίθεση στα κεντρικά της Τράπεζας της Ελλάδος. Όπως έγραψε και ο ίδιος  «Αυτή η πολιτική απόφαση που εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα για μια βομβιστική επίθεση με προειδοποιητικό τηλεφώνημα χωρίς τραυματισμούς αλλά μόνο με υλικές ζημιές, έχει πολλαπλούς αποδέκτες και συνιστά ένα μήνυμα εκφοβισμού ότι η επιλογή της ένοπλης επαναστατικής δράσης από αγωνιστές θα αντιμετωπιστεί με τη μέγιστη δυνατή αυστηρότητα.».

– Ο ασφυκτικός κλοιός γύρω από συγγενείς και φίλους κρατουμένων, με παρακολουθήσεις και έρευνες σε σπίτια ή ακόμη και με διώξεις, φυλακίσεις και επιβολή περιοριστικών όρων, όπως στο παράδειγμα συγγενών μελών της Σ.Π.Φ.

– Η διαρκής όξυνση των ειδικών συνθηκών κράτησης των κρατούμενων αγωνιστών στα υπόγεια κελιά των φυλακών Κορυδαλλού με περιορισμό των κινήσεών τους και ένταση της επιτήρησης. Οι έρευνες πάνοπλων μπάτσων της ΕΚΑΜ που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα σε κελιά αγωνιστών και απείθαρχων κρατουμένων, οι μεταγωγές ορισμένων εξ αυτών και οι απειλές για πειθαρχικές διώξεις και απομόνωση.

Παράλληλα, εκτός ελλαδικού χώρου, τα παραδείγματα καταστολής συντρόφων είναι πολλά. Τα κράτη, εξ υπαγωγής στη διεθνή εγκληματολογική αστυνομία της interpol, ανταλλάσουν στρατηγικές και μεθόδους καταστολής, ειδικότερα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ένωσης που οι διακρατικοί δεσμοί είναι ισχυροί.

– Στη γειτονική Ιταλία, το κράτος εφαρμόζει τη τεχνική των τηλεδικών για τους κρατούμενους αναρχικούς επαναστάτες, όπου ουσιαστικά οι σύντροφοι δικάζονται εξ αποστάσεως παρακολουθώντας τη δίκη τους μέσα από οθόνη εντός των φυλακών. Ενώ πολλοί αγωνιστές βρίσκονται σε κατ’ οίκον περιορισμό για τη συμμετοχή τους σε συγκρουσιακές διαδηλώσεις, με κάποιους εξ αυτών να προφυλακίζονται, όπως έγινε με τους 4 αγωνιστές που κρατούνται μέχρι σήμερα για τη συμμετοχή στην πορεία της 1ης Μάη 2015- no expo στο Μιλάνο.

– Στην Ισπανία, τον τελευταίο χρόνο υπάρχει κατακόρυφη ένταση της καταστολής εναντίον αναρχικών εγχειρημάτων, κορύφωση της οποίας αποτέλεσαν οι δύο κατασταλτικές επιχειρήσεις Πανδώρα(Δεκέμβρης 2014) και Πινιάτα (Γενάρης 2015), με συνολικό απολογισμό 54 αναρχικοί να συλλαμβάνονται μέσα από τα σπίτια τους και αναρχικά στέκια, ενώ 5 εξ αυτών φυλακίστηκαν. Οι κατηγορίες για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες αφορούσαν ενέργειας άμεσης δράσης και σαμποτάζ, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν στοιχεία που να τους εμπλέκουν σε αυτές.  Αντίστοιχες επιχειρήσεις στοχοποίησης και συλλήψεων ευρείας κλίμακας αναρχικών, έχουν πραγματοποιηθεί στην Ιταλία το 2012 (επιχείρηση Ευτολμίας-Ardire) όπως και στη Χιλή  το 2010(επιχείρηση «υπόθεση βόμβες»)

Την ίδια στιγμή, αναρχικοί κρατούμενοι ανά τον κόσμο εκτίουν πολυετείς ποινές, μην αφήνοντας την καταστολή και τον χρόνιο εγκλεισμό να τσακίσει τον αγώνα τους για την ελευθερία. Οι  Κλάουντιο Λαβάτσα και Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα φυλακισμένοι στην Ισπανία, ο Μάρκο Κάμενις αιχμάλωτος στην Ελβετία, ο Τόμας Μάγερ-Φαλκ κρατούμενος στη Γερμανία, ο Μάριους Μέισον φυλακισμένος στις ΗΠΑ, αλλά και σύντροφοι που βρέθηκαν πρόσφατα αιχμάλωτοι, όπως η Μόνικα Καμπαγιέρο και ο Φρανσίσκο Σολάρ που καταδικάστηκαν σε ποινή εγκλεισμού 12 χρόνων στα κέντρα εξόντωσης του ισπανικού κράτους, συνεχίζουν να αγωνίζονται μέσα από τη δυσμενή συνθήκη του εγκλεισμού και τις ειδικές συνθήκες κράτησης και απομόνωσης.

Η αλληλεγγύη μεταξύ όσων αγωνίζονται, εξεγείρονται, επαναστατούν, δεν γνωρίζει τείχη, κάγκελα, σύνορα και αποστάσεις. Είναι μία συνθήκη αναπόσπαστη του αντιεξουσιαστικού αγώνα, μια διαρκής διαδικασία, μακριά από φετιχισμούς και ηρωοποιήσεις. Στον αγώνα ενάντια στο κράτος και τους μηχανισμούς του, το καπιταλιστικό οικοδόμημα, τη λεηλασία της φύσης, τον εγκλεισμό ανθρώπινων και μη ζώων και τις αξίες της ιεραρχίας, η αλληλεγγύη είναι ένα από τα όπλα μας. Να αγωνιστούμε για την καταστροφή του  κόσμου της εξουσίας, για την ελευθερία όλων μας.

«Κάθε μορφή κι επιλογή αγώνα έχει την αυταξία και τη σημασία της. Για να δίνει σάρκα και οστά στις επιθυμίες της κάθε εξεγερμένης ατομικότητας που συμμετέχει, για να συμβάλλει στην αναγκαία διεύρυνση του επαναστατικού μετώπου διαδίδοντας τις απελευθερωτικές ιδέες, για να σαμποτάρει τις ιεραρχίες, τις αγορές, τις κοινωνικές δομές, τις μηχανές που στην υπηρεσία του κεφαλαίου  σαρώνουν τη φύση, ανθρώπινη και μη.»

Γιάννης Μιχαηλίδης, Φυλακές Κορυδαλλού

ΟΣΟ Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΕΙΤΑΙ

ΤΟΣΟ ΘΑ ΓΕΝΙΚΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΕΓΚΛΕΙΣΜΟ, ΕΞΟΥΣΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα

Πηγή

 

Νίκη και ικανοποίηση των αιτημάτων του Osman Evcan μετά απο 45 μέρες απεργίας πείνας

Αναδημοσιεύουμε από radiofragmata.espivblogs.net  την ενημέρωση για τη λήξη της απεργίας πείνας  του Osman Evcan την 45η ημέρα μετά από την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων του  

Ο Osman Evcan κέρδισε τη νίκη του μέσω του σκληρού αγώνα που έκανε βάζοντας τη ζωή του απέναντι στο κράτος ενώ βρίσκεται μέσα στους σκληρούς τοίχους της φυλακής. Όλα τα αιτήματα που είχε θέσει ο Osman ικανοποιήθηκαν μέσα σε αυτή τη σκληρή περίοδο που πέρασε χωρίς να συνθηκολογεί με το κράτος. Ο Osman έδωσε τέλος στην απεργία πείνας που είχε ξεκινήσει και κράτησε 45 μέρες ενάντια στη τρομοκρατία, τους βασανισμούς και τις τακτικές εξάλειψης του κράτους ενάντια στους πολιτικούς κρατουμένους, αποδεικνύοντας ξανά ότι είχε δίκιο στο κάλεσμα του για όξυνση του αγώνα. Συνέχισε να αντιστέκεται αποφασισμένος, επιλέγοντας να πεθάνει με εντιμότητα και αυτός ήταν ο μόνος λόγος που τα αιτήματα του έγιναν δεκτά. Το εκδικητικό σύστημα του κράτους και των εκπροσώπων του που οδήγησαν τον Osman Evcan να υποφέρει με πείνα για 45 ημέρες βασανίζοντας τον, είναι οι εχθροί μας. Τα αναγνωρισμένα αιτήματα του Osman Evcan δεν έχουν να κάνουν με καμία εύνοια, αλλά με το τέλος των τακτικών βασανισμού. Ο βασανισμός είναι μια κρατική τακτική. Είναι ευγνώμων σε όλους όσους έκαναν πορείες, μίλησαν και στήριξαν τον αγώνα του. O Osman Evcan προσπαθεί αυτή τη στιγμή να συνέλθει από τις δυσμενείς επιπτώσεις της απεργίας πείνας, η κατάσταση της υγείας του τώρα είναι εντάξει. Σύντομα θα κάνουμε γνωστό και το μήνυμα του ίδιου του Osman Evcan.

 

Με αναρχική αλληλεγγύη

Μεταφραστικό Εγχείρημα Ραδιοφραγμάτων

Πηγή: Insurrection News

 

Με αφορμή την έκτη διεθνή έκθεση γούνας

Αυτές τις μέρες οι γουναράδες διοργανώνουν για έκτη φορά τη διεθνή ετήσια έκθεση πτωμάτων στην Αθήνα. Καταφέρνοντας να αυξήσει κι άλλο τα επίπεδα θράσους, αηδίας και σαδισμού του ο Σύνδεσμος Ελλήνων Γουνοποιών ανακοινώνει και την επιτυχία της επικείμενης έκθεσης που θα διοργανωθεί –υπό τα απαραίτητα βέβαια μέτρα ελέγχου και ασφαλείας ενάντια σε διαδηλωτές- στο Μetropolitan expo στην Αθήνα. Προφανώς πουθενά-μα πουθενά-δεν αναφέρει τα πτώματα στα οποία στηρίζεται όλη αυτή η βιομηχανία. Αυτά αποκρύπτονται σκόπιμα από τους ίδιους και τα μαρκετίστικα μέσα εξαπάτησης που πληρώνονται για να μετατρέψουν τα πτώματα των βασανισμένων ζώων σε σύμβολα πλούτου, λάμψης και κοινωνικής θέσης.

Οι συνθήκες εγκλεισμού, βασανισμού, δηλητηρίασης, και γδαρσίματος μισοζώντανων μινκ, ενυδρίδων, τσιντσιλά, αλεπούδων, ρακούν, κουνελιών, καστόρων, λυγκων και άλλων ζώων είναι γνωστές σε όσες και όσους θέλουν να τις δουν. Ίσως λίγο λιγότερο γνωστές, γιατί δεν φαίνονται τόσο άμεσα, είναι οι επιπτώσεις από τα απόβλητα της χημικής επεξεργασίας στο φυσικό περιβάλλον αλλά και της εισπνοής των καρκινογόνων χημικών από τους «επεξεργαστές» εργάτες που πληρώνονται για να γδέρνουν και να σφάζουν όλη μέρα από κάποιους που ονειρεύονται λαμπερές αφράτες γούνες και που σε κυριολεκτικό και μόνο επίπεδο δεν θα λέρωναν ποτέ τα χέρια τους.

Αν υπάρχει κάποιος/α που ακόμα δεν έχει δει τις εικόνες φρίκης είναι επειδή προφανώς θάβονται συστηματικά, όπως γίνεται άλλωστε με τις εικόνες, τους ήχους και τις πρακτικές από κάθε μαζικό σφαγείο, εκτροφείο, φυλακή οποιουδήποτε ζώου, ανθρώπινου ή μη. Ταυτόχρονα, σε μεγάλο και ανησυχητικό βαθμό, είναι και επειδή επιλέγει να μην ξέρει, ξέρει και αδιαφορεί, ξέρει και αναθέτει σε άλλους, ξέρει και βολεύεται να νομίζει ότι όλα αυτά θα αλλάξουν σιγά-σιγά με φιλοζωικά νομοθετήματα ή αφού πρώτα αποκατασταθούν «οι θέσεις εργασίας που θα χαθούν» ώστε να μπορούν μετά πια να κλείσουν τα γουναράδικα. Η πραγματικότητα των κλουβιών όμως δεν μπορεί να μειωθεί σταδιακά μέχρι να εξαλειφθεί. Ή υπάρχει, ή καταστρέφεται. Και αυτή τη στιγμή υπάρχει σε κάθε βιομηχανία και κάθε αντίληψη που προορίζει ζώα για το δέρμα τους, τη σάρκα τους, για πειράματα, για διασκέδαση, για θέαμα, για «συντροφιά», για οποιαδήποτε είδους εκμετάλλευση ή οποιουδήποτε είδους έλεγχο.

Η απάντηση στη μείωση της αγοράς γούνας, σε ζημιές που προκαλούνται στις εγκαταστάσεις της βιομηχανίας αλλά και στην όποια ζημιά του «κλάδου», έρχεται με κρατικές επιδοτήσεις και διευκολύνσεις. Εξακολουθούμε να βλέπουμε περιοχές όπως η Καστοριά και η Σιάτιστα όπου ενισχύεται η «τέχνη» και το «παραδοσιακό επάγγελμα της γουνοποιίας» με επιδοτούμενο ποσοστό μισθοδοσίας. Ταυτόχρονα, η ισοπεδωτική βιομηχανία του τουρισμού έρχεται να φυτέψει αλυσίδες μαγαζιών-εκθέσεων πτωμάτων και σε άλλες περιοχές, ως προτεινόμενη τονωτική ένεση απέναντι στις αλεπάλληλες οικονομικές σφαλιάρες (που δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε ότι θα λειτουργήσουν και αφυπνιστικά) της επιβαλλόμενης κρίσης. Έτσι η «ελληνική γούνα» η οποία εδώ και χρόνια προωθείται ως σημαντικό εξαγώγιμο προιόν, πλέον αγοράζεται και από τουρίστες στις παραθαλάσσιες περιοχές της Κρήτης, της Κέρκυρας, της Ρόδου, της Χαλκιδικής κ.α. Σε αυτήν την κατεύθυνση εξέφρασε και τις ευχαριστίες του (που μεταφράζεται σε ψήφους) ο ΣΕΓ όπως και η Ελληνική Ομοσπονδία Γούνας για τις κινήσεις και την τροπολογία που πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τη διευκόλυνση παροχής βίζας σε ρώσους τουρίστες- αγοραστές, με την άμεση στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών και την αγορά υλικού και λογισμικού λήψης και διασταύρωσης βιομετρικών δεδομένων. Σε αντίθεση με την περίπτωση των προσφύγων της πολεμικής βιομηχανίας, ο τουρισμός και τα κέρδη από την εκμετάλλευση των ζώων ανοίγουν τα σύνορα εύκολα και γρήγορα. Ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση, δεν μπορεί παρά να μετρά την αξία της κάθε ζωής ανάλογα με την τσέπη,τη δύναμη και τη χρησιμότητά της σε αυτό.

Απέναντι στον εγκλεισμό, στη δολοφονία, στις αντιλήψεις και τις πρακτικές της εκμετάλλευσης και του κέρδους,  αγωνιζόμαστε για την αυτοδιάθεση και την ελευθερία κάθε έμβιου όντος

 

ΟΥΤΕ ΚΛΟΥΒΙΑ, ΟΥΤΕ ΣΦΑΓΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΓΑΖΙΑ ΠΤΩΜΑΤΩΝ, ΟΥΤΕ ΕΔΩ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ ΓΙΑ ΕΝΔΥΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΡΑΞΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ, ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

 

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΚΛΟΥΒΙΟΥ

ΚΑΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ/ΟΣ

αλογόμυγες

Δράσεις αλληλεγγύης στον αγωνιστή Osman Evcan – Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Χανιά

Από τις 22 Φεβρουαρίου 2016, ο αναρχικός Osman Evcan που βρίσκεται φυλακισμένος στην Τουρκία, προχώρησε στην τρίτη μέσα σε ένα χρόνο απεργία πείνας με αιχμιακό αίτημα την παροχή vegan φαγητού στη φυλακή, καθώς και αιτήματα που αφορούν τις συνθήκες κράτησης στη φυλακή υψίστης ασφαλείας Silivri No:6 L Type.

Για την προώθηση του αγώνα του συντρόφου κολλήθηκαν στράτσα και πανό στην Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη και τα Χανιά, καθώς βγήκε και μια αφίσα από την συλλογικότητα ‘Αλογόμυγες’.

Ο Osman αγωνίζεται μέσα στη φυλακή:

– Για την πρόσβαση σε  vegan τροφή μέσω παραγγελίας έξω από την φυλακή, αλλά και παροχή κάποιων τροφίμων από την καντίνα και τη διοίκηση.

–  Ενάντια στις συνθήκες κράτησης που “στόχο έχουν τη καταστολή και τον εκφοβισμό των φυλακισμένων”  , καθώς η πτέρυγα που βρίσκεται ο Osman δεν έχει προαύλιο, ενώ κάμερες υπάρχουν ακόμα και μέσα στα κελιά για την 24ωρη παρακολούθηση και έλεγχο των κρατουμένων. Osman έχει δεχτεί τρεις πειθαρχικές ποινές για το σπάσιμο των καμερών του κελιού του.

– Ενάντια στην παρακράτηση αλληλογραφίας , στον περιορισμο ενημέρωσης και επικοινωνίας και για  την πρόσβαση σε μεγαλύτερο αριθμό βιβλίων, περιοδικών και εφημερίδων στους κρατούμενους.

Μέσα από αυτά τα αιτήματα του αναρχικού συντρόφου, διαφαίνεται η τακτική του τουρκικού κράτους για την εξολόθρευση του αγωνιστικού πνεύματος και την αποξένωση των κρατουμένων μεταξύ τους αλλά και από το κοντινό και συντροφικό τους περιβάλλον.

Στεκόμαστε δίπλα στον Osman και στον αγώνα του. Γιατί ο αγώνας του είναι ένας συνεχής αγώνας ενάντια στις φυλακές, στο σύγχρονο τεχνολογικό ολοκληρωτισμό, και στην εξουσία που χρησιμοποιεί κάθε είδος κλουβιού για την εκμετάλλευση  και τον έλεγχο των έμβιων όντων.

Όπως γράψανε και οι φυλακισμένοι σύντροφοι Δημήτρης Πολίτης, Γιώργος Καραγιαννίδης, Γιάννης Μιχαηλίδης,

«Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για τον ίδιο προσωπικά, αλλά δεν μπορεί παρά να μας συγκινήσει το γεγονός, ότι σε μία χώρα – εμπόλεμη ζώνη, ένας φυλακισμένος σύντροφος, επιλέγει και επιμένει, να θέτει το ζήτημα της συνολικής απελευθέρωσης της ζωής από τα δεσμά του πολιτισμού της εξουσίας. Ένας φυλακισμένος σύντροφος που αρνείται να τραφεί με τα πτώματα των ζώων, βασανισμένων από την κρεατοβιομηχανία, και τα λοιπά παράγωγα του πόνου, που αρνείται να αποτελέσει γρανάζι της αιμοσταγούς καπιταλιστικής μηχανής, που καταστρέφει και λεηλατεί τη γη.

Τυγχάνει να έχουμε βιώσει την απαξίωση και την ειρωνεία απέναντι σε μία μη ανθρωποκεντρική στάση αγώνα, ακόμα και στο εσωτερικό του αντιεξουσιαστικού χώρου στην Ελλάδα, συνήθως στο όνομα κάτι “πιο σημαντικού”, λες και μπορεί να υπάρξει αντικειμενική ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του αγώνα. Γι αυτό έχει μια επιπλέον σημασία για μας η ανάδειξη της απεργίας πείνας του συντρόφου και στην Ελλάδα,  πέρα από την αυτονόητη στήριξη και αλληλεγγύη που έχει ανάγκη ο Osman αυτή τη δύσκολη στιγμή.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΚΛΟΥΒΙΟΥ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ»

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ OSMAN EVCAN

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

 

οι αναρχικές συλλογικότητες:
Κρακατόα (Πάτρα)
Αλογόμυγες (Χανιά)
Μαύρο/Πράσινο (Θεσσαλονίκη)

 

Φωτογραφία0666

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Φωτογραφία0672 18032016164 18032016165 18032016169 osman_evcan-768x1024

Δύναμη στον Osman Evcan

osman_evcan

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ OSMAN EVCAN

O βίγκαν αναρχικός Osman Evcan βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 22/2 στις τουρκικές φυλακές Silivri. Πρόκειται για την τρίτη απεργία πείνας μέσα σε ένα χρόνο, την τέταρτη σε ένα συνεχή αγώνα που έχει ξεκινήσει από το 2011 μέσα στα τουρκικά κελιά ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού.

Ο Osman βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο αγωνίζεται για τον ίδιο και για όλους τους φυλακισμένους ενάντια στις κατασταλτικές πρακτικές των τουρκικών φυλακών που αφορούν το γυμνό σωματικό έλεγχο, την απομόνωση, τις κάμερες μέσα στα κελιά τις οποίες ο ίδιος σπάει επανειλημμένα, την απαγόρευση αλληλογραφίας και επισκεπτηρίων και τη μη χορήγηση vegan φαγητού.

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

αλογόμυγες


OSMAN EVCAN’LA DAYANIŞMA

Türkiye Silivri hapishanesinde tutsak olan vegan anarşist Osman Evcan 22 Şubat’tan itibaren açlık grevinde. Bulunduğu hapishanelerde 2011 yılından itibaren dördüncü kez, son bir sene içinde üçüncü kez açlık grevine girerek her türlü tutsaklığa karşı mücadelesini sürdürmekte.

Osman çıplak vücut kontrollerini, tecriti, devamlı kırdığı hücre içindeki kameraları, mektuplaşma ve ziyaret kısıtlamalarını ve vegan yiyecek reddini sergileyen TC hapishanelerindeki tahakkümcü tavırlara karşı kendi hayatını tehlikeye atarak, hem kendisi hem diğer tutsaklar için mücadele etmekte.

TOPYEKÜN KURTULUŞA KADAR

HER TÜRLÜ HAPSE KARŞI DEVAMLI MÜCADELE

alogomyges

Ενημέρωση από τον αγώνα του Osman Evcan

πανό_osman_αλογόμυγες

Ενημέρωση από τον αγώνα του Osman Evcan, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 22/2 μετά από τη μεταφορά του στις φυλακές Silivri τυπου L όπου κράτος και ανθρωποφύλακες πήραν πίσω όσα είχε κερδίσει με τις προηγούμενες απεργίες πείνας σχετικά με την πρόσβαση σε βίγκαν σίτιση: Το ανώτατο δικαστήριο της τουρκίας καταδίκασε το τουρκικό κράτος και το υποχρέωσε να καταβάλει 3000 λίρες (1000 ευρώ περίπου) στον Osman ως αποζημίωση για καταπάτηση των ατομικών του δικαιωμάτων. Την περασμένη εβδομάδα τον μετέφεραν από το ολοσκότεινο και αποπνικτικό κελί που ήταν σε άλλο κελί πιο φωτεινό.

Παρά τα ψίχουλα που  του πετούν κράτος και φυλακές ο Osman συνεχίζει τον αγώνα ενάντια στις σημερινές συνθήκες κράτησης για τον ίδιο και για όλους τους φυλακισμένους μέχρι να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματά του που αφορούν το γυμνό σωματικό έλεγχο, την απομόνωση, τις κάμερες μέσα στα κελιά τις οποίες και σπάει επανειλημμένα, την απαγόρευση αλληλογραφίας και επισκεπτηρίων και τη μη χορήγηση vegan φαγητού.

 

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ OSMAN EVCAN

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

αλογόμυγες

Ενημέρωση από αποκλεισμό του δημοτικού ζωολογικού κήπου θεσσαλονίκης

Σήμερα, 06/03, το πρωί, ύστερα από κάλεσμα της “Δικτύωσης αναρχικών/αντιεξουσιαστών για την Ολική Απελευθέρωση”, με τη στήριξη και συμμετοχή ατόμων και συλλογικοτήτων της πόλης, 40 συντρόφισσες και σύντροφοι προχωρήσαμε στον αποκλεισμό του δημοτικού ζωολογικού κήπου Θεσσαλονίκης για μιάμιση περίπου ώρα, παρεμβαίνοντας με τρικάκια, πανό, κείμενα και σπρέυ, ενάντια στον εγκλεισμό και στο θέαμα. Προκλήθηκαν συζητήσεις με διερχόμενο κόσμο ενώ δημιουργήθηκαν μικροεντάσεις τόσο με κόσμο που ήθελε να μπει στον ζωολογικό κήπο, όσο και με υπαλλήλους φύλαξης, ενώ από τα πρώτα λεπτά εμφανίστηκαν 2 μηχανές Ζ και ασφαλίτες. Τα κείμενα που μοιράστηκαν παρατίθενται παρακάτω.

ΚΑΝΕΝΑ ΖΩΟ ΣΕ ΚΛΟΥΒΙ, ΟΙ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΗΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ – ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Δικτύωση αναρχικών/ αντιεξουσιαστών-ριών για την ολική απελευθέρωση
Μαύρο Πράσινο (Θεσ/ίκη)
Κρακατόα (Πάτρα)
Αλογόμυγες (Χανιά)
σύντροφοι/συντρόφισσες από Αθήνα και Μυτιλήνη
______________________________________________________________________________________________

Τα κείμενα που μοιράστηκαν:

 

Με αφορμή το ζωολογικό “κήπο” της θεσσαλονίκης

Όταν οποιοδήποτε ζώο δεν αφήνεται να ορίζει το ίδιο τη ζωή του…
Όταν οποιοδηποτε ζώο απομακρύνεται βίαια από το φυσικό του περιβάλλον…
Όταν οποιοδήποτε ζώο στερείται την ελευθερία του και κλείνεται σε κλουβί…
Όταν οποιοδήποτε ζώο μαθαίνει βίαια να εγκαταλείπει κάθε προσπάθεια διαφυγής από τη φυλακή του…
Όταν η φυλακή αυτή βαφτίζεται κήπος…
Όταν τα φυλακισμένα ζώα γίνονται έκθεμα…
Όταν κάποιοι επιλέγουν αυτές τις φυλακές για την κυριακάτικη βόλτα τους …
Όταν κάποιοι για να δουν άλλα ζώα επιλέγουν αυτά που ζουν σε αιχμαλωσία αντί να παρατηρήσουν τα ζώα που υπάρχουν ελεύθερα γύρω τους…
Όταν η οποιαδήποτε “εκπαίδευση” και “ευαισθητοποίηση” μικρών ή μεγάλων περιλαμβάνει χώρους με κάγκελα…
Όταν το διαφορετικό θεωρείται ότι είναι κατώτερο και μπορεί να αιχμαλωτιστει κατά βούληση…
Όταν κάποιοι πιστεύουν ότι υπάρχει έστω και η παραμικρή περίπτωση οποιοσδήποτε βρίσκεται αιχμάλωτος πίσω από κάγκελα να ζει ευτυχισμένος…
Όταν μπροστά στην αδικία και τη δυστυχία των άλλων κάποιοι μαθαίνουν να προσπερνούν χωρίς να κάνουν κάτι για αυτό και το ξεχνούν λίγο αργότερα…

… τότε θέαμα και θεατές είναι δέσμιοι ενός συστήματος που προωθεί τον εγκλεισμό όλων μέσα σε κελιά ορατά και αόρατα

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ/ΕΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

αλογόμυγες horsefly_2

________________________________________________________________________________

 

Ο εγκλεισμός στην αρένα του θεάματος

1 Εισαγωγή

Ο εγκλεισμός αποτελεί μια χρόνια και εντατική πρακτική του πολιτισμού, ως μέσο εξημέρωσης, επιβολής και τιμωρίας. Από την περιχαράκωση της γης, την σκλαβιά των μη-ανθρώπινων ζώων για την πλήρη εκμετάλλευσή τους για την ευημερία του ανθρώπινου είδους, την αόρατη και ορατή επιβολή του τεχνοβιομηχανικού συμπλέγματος, ως την απομόνωση, σε φυλακές και κάτεργα, των ανθρώπων που δεν εξημερώθηκαν σύμφωνα με τα κρατικά και κοινωνικά πρότυπα.

Ο ανθρώπινος πολιτισμός βασισμένος στην αποικιοκρατία και στους πολέμους για την κυριαρχία του επί των πάντων, δημιούργησε ένα εύφορο έδαφος για τους εξουσιαστές ώστε να εκμεταλλευτούν όπως το ορίζουν αυτοί τη ζωή. Η πρόοδος που ήταν και πάντα θα είναι για τους λίγους και εκλεκτούς, για την επιστημονική ελίτ των κρατών και του κεφαλαίου, απομυζεί κάθε πτυχή της ζωής στον πλανήτη στο όνομα του κέρδους και της επιστήμης. Οι θρησκείες που αποτελούσαν τον καθοδηγητή της ζωής των λαών, έχουν αντικατασταθεί από την λατρεία στην μεγα-μηχανή, η οποία συνεχίζει και επεκτείνει την παράδοση της αλλοτρίωσης, της αποξένωσης και της κυριαρχίας.

Η ανθρώπινη ματαιοδοξία αποτυπώνεται πλήρως στην σκλαβιά και επιβολή επί άλλων ανθρώπινων και μη ζώων. Η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία στην αφρική, την αμερική και την ασία, γέννησαν την φυλάκιση του ξένου, του αγνώστου και του περίεργου. Από τους ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους όπου οι λευκοί στοίβαζαν μαύρους ανθρώπους για να καλύψουν την μίζερη ηδονοβλεψία τους, τους ζωολογικούς κήπους εξωτικών και όχι μόνο ειδών ζώων, μέχρι τα κάθε είδους δελφινάρια και μουσειακά ενυδρεία, η κουλτούρα του θεάματος σκλαβώνει, εξορίζει και αλλοτριώνει την άγρια ζωή. Είναι η αρρώστια του πολιτισμένου ανθρώπου, που αποξενωμένος από την φύση του και αλλοτριωμένος από την αστική πραγματικότητα, επιβάλει την εξουσιαστική του μανία σε κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη.

2α Ανθρωποκεντρικός πολιτισμός

Από τη στιγμή που ο πολιτισμός είναι εξ’ ολοκλήρου δημιούργημα του ανθρώπου, δε θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά ανθρωποκεντρικός. Από την πρωταρχική του μορφή με την εκμετάλλευση της γης για εντατική γεωργία, των ζώων για την κτηνοτροφία και του ανθρώπου για την εργασία, και μαζί με την τάση του ανθρώπινου είδους για εξουσία, ιδιοκτησία και κατοχή όλο και περισσότερου πλούτου μέσω της υπερσυσσώρευσης, σχηματίζει το σύμπλεγμα των εξουσιαστικών νοοτροπιών που είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των κρατών και των συνόρων τους. Όλα αυτά, μαζί με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης στην υπηρεσία της κυριαρχίας, έχουν πλέον στρώσει το έδαφος για την ολοκληρωτική επέλαση του πολιτισμού.

2β Εγκλεισμός – κοινωνικός έλεγχος

Ως επακόλουθο της εξουσίας, η κυριαρχία έπρεπε να ανακαλύψει μέσα για την προστασία της, απέναντι σε όσους την αμφισβητούσαν. Εκτός από τους στρατούς και τους κάθε είδους μπάτσους της, καθιέρωσε και τον θεσμό του εγκλεισμού. Ένας θεσμός που χρησιμοποιείται ως τιμωρία προς όσους δεν ακολουθούν τις προσταγές της εκάστοτε εξουσίας, αλλά και ως φόβητρο προς όλους όσους θα ήθελαν να αγωνιστούν. Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, αναβαθμίζονται οι φυλακές σε υψίστης ασφαλείας και εισάγονται νέα κατασταλτικά μέσα, ενώ παράλληλα, αυτός ο θεσμός διευρύνεται και επεκτείνεται και έξω από τα κάγκελα της φυλακής, σε κάθε κύτταρο του κοινωνικού ιστού. Ολόκληρο το τεχνοβιομηχανικό σύστημα υπηρετεί την εξουσία, την τροφοδοτεί και τροφοδοτείται και το ίδιο από αυτήν, ενώ το σύνολο της επιστήμης παρουσιάζεται πλέον ως μια σύγχρονη θεότητα, κάτω από την οποία βρισκόμαστε όλοι αδύναμοι.

Η ίδια εξουσιαστική νοοτροπία που εφαρμόζεται από άνθρωπο σε άνθρωπο είτε για την εκμετάλλευση με σκοπό το κέρδος, είτε για τον έλεγχο και σωφρονισμό, εφαρμόζεται και στα άλλα ζώα για περισσότερους αλλά και διαφορετικούς λόγους. Ως απόρροια της αντίληψης του για την ανωτερότητα του επί των άλλων ειδών, ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται όλα τα άλλα ζώα με κάθε δυνατό τρόπο προς όφελός του. Από τη σφαγή τους για τροφή, ρουχισμό και προϊόντα πολυτελείας, τα αρρωστημένα βασανιστήρια τους στα ερευνητικά κέντρα στο όνομα της προόδου και της επιστήμης, μέχρι την καθολική αφαίρεση των άγριων ενστίκτων τους στο βωμό του θεάματος και της ανθρώπινης διασκέδασης.

3 Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι

Κατά τη διάρκεια του 18ου, 19ου και μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα οι ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι, που τους ονόμαζαν επίσης και εθνολογικά πάρκα ή χωριά νέγρων, αποτελούσαν πηγή εσόδων για τους λευκούς ευρωπαίους αλλά και την ουσιαστική πραγμάτωση των μισαλλόδοξων ρατσιστικών νοοτροπιών τους. Καθώς ο πολιτισμένος ευρωπαίος πάσχιζε να αποδείξει την καθαρότητα της φυλής του, φυλάκιζε ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων (από Αφρική, Ασία και Νότια Αμερική), συγκρίνοντάς τους μορφολογικά και συμπεριφορικά με άγρια ζώα. Στην ουσία δηλαδή, αιχμαλώτιζε οτιδήποτε ήταν άγριο και διαφορετικό, είτε ήταν κάποιο ζώο είτε ήταν άνθρωπος. Επιπρόσθετα, περιέφεραν σε κινούμενους ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους και Νούβιους, Λάπωνες, Εσκιμώους, Καλμούχους, βουδιστές μοναχούς, Σουδανούς και Ινδιάνους παρουσιάζοντάς τους ως εξωτικά είδη. Τέτοιοι κήποι βρίσκονταν σε μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, η Βαρσοβία, η Βαρκελώνη, το Αμβούργο και άλλες πόλεις σε όλο τον κόσμο.

4 Ζωολογικοί κήποι

Μέρος της ανθρώπινης εκμετάλλευσης και κυριαρχίας επί των άλλων ειδών και του φυσικού κόσμου, αποτελούν οι κάθε είδους ζωολογικοί κήποι και τα διάφορα λεγόμενα εθνικά πάρκα. Στο πλαίσιο της «ανθρώπινης περιέργειας» για να καλυφθεί το κενό της αποφυσικοποίησής του, η για να ταξινομηθεί επιστημονικά κάθε ζωή στον πλανήτη, ο άνθρωπος σκλαβώνει, εξορίζει και φυλακίζει τα άλλα ζώα σε κλουβιά με σκοπό το θέαμα και το οικονομικό όφελος.

Τα εθνικά πάρκα, με την πρόφαση της προστασίας της άγριας ζωής, όσης τουλάχιστον έχει απομείνει στις γωνιές του πλανήτη που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί με άλλον τρόπο ο άνθρωπος, εξασφαλίζουν στις εξουσίες μια τεράστια πηγή κέρδους, αλλά και τις προσδίδουν με ευκολία το προσωπείο της περιβαλλοντικής ανησυχίας. Τα σαφάρι, τα κυνηγετικά ταξίδια των πλουσίων της δύσης για τα τρόπαια της σφαγής εξωτικών ειδών, αλλά και τα κονδύλια δισεκατομμυρίων για την διατήρηση των εθνικών πάρκων στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης, είναι κομμάτι της κυριαρχίας και της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.

Οι συνθήκες της αποικιοκρατίας σε χώρες άγνωστες για τους ευρωπαίους, άνοιξαν νέους ορίζοντες στις επιχειρήσεις του θεάματος. Εκτός από τους ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους, που καταργήθηκαν στα μέσα του 20ου αιώνα, υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν οι ζωολογικοί κήποι πολλών ειδών ζώων. Εξορισμένα από το φυσικό τους περιβάλλον, σε καθεστώς αιχμαλωσίας και δημόσιου εξευτελισμού, στοιβάζονται σε μικρά ή μεγαλύτερα κλουβιά κοντά ή μέσα στα αστικά κέντρα. Τα είδη ζώων που βρίσκονται εκεί ποικίλουν από τόπο σε τόπο αλλά ο κανόνας δείχνει πως αιχμαλωτίζονται εξωτικά ζώα από τις άγριες εκτάσεις της αμερικής, της ασίας, της αφρικής και της αυστραλίας, αλλά και ζώα που ζούσαν ελεύθερα στην ευρώπη πριν την ολοκληρωτική επέκταση του ανθρώπινου πολιτισμού.

Το θέαμα και η παρακολούθηση της άγριας ζωής για τον αλλοτριωμένο από τη φύση άνθρωπο, αποτελεί ένα φαινομενικό πλησίασμα στη φύση, από την θέση πάντα του ανώτερου, και επισφραγίζει στο μυαλό του την ανθρωποκεντρική νοοτροπία που ενυπάρχει στη βάση της εδραιωμένης πολιτισμένης κοινωνίας. Η «παρατήρηση» είναι ο έλεγχος, η «γνωριμία» είναι η επιστημονική γνώση, η «προστασία» είναι μια ζωή σε αιχμαλωσία, και η «διατήρηση της άγριας ζωής» είναι η διαμόρφωση του νέου κόσμου μακριά από την ενσυναίσθηση και την ισορροπία των οικοσυστημάτων.

Το παράδοξο στην υπόθεση των ζωολογικών κήπων είναι η επιβολή μιας ζωής στην φυλακή, η οποία πλασάρεται ως φυσιολογική, όπου τα ζώα συμπεριφέρονται όπως στο περιβάλλον τους, δημιουργούν οικογένειες και κοινωνικές συμπεριφορές. Στην πραγματικότητα, τα ζώα, όπως και κάθε ον που του στερείται βίαια η ελευθερία, εμφανίζουν συμπεριφορικές διαταραχές, χάνουν τα ένστικτά τους για να παρουσιάζονται πιο φιλικά στους θεατές της φυλακής, και σε πολλές περιπτώσεις, όπως στα δελφινάρια, μαθαίνουν μέσω βασανιστηρίων να εκτελούν κόλπα και παραστάσεις για την μίζερη διασκέδαση του κενού σύγχρονου ανθρώπου.

5 Επίλογος

Το συμπέρασμα που εύκολα εξάγεται από τα παραπάνω, είναι ότι οι ίδιες φασιστικές νοοτροπίες και λογικές περί ανωτερότητας ενός είδους έναντι σε κάποιο άλλο, δεν κάνουν διακρίσεις. Οι εχθροί της ελευθερίας χρησιμοποιούν χωρίς δισταγμό το καθετί πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους. Αυτοί που δηλητηριάζουν τη γη, δολοφονούν ανθρώπους όταν δε τους χρειάζονται και εκμεταλλεύονται με κάθε δυνατό τρόπο τους «χρήσιμους», είναι οι ίδιοι που αιχμαλωτίζουν και χρησιμοποιούν για τους εκάστοτε σκοπούς τους και όλα τα υπόλοιπα ζώα.

Και όλοι αυτοί δεν είναι μόνο τα κράτη, η κυριαρχία ή κάποια οικονομική ελίτ, αλλά και ο κάθε ένας που διακατέχεται από τέτοιες λογικές. Γιατί αυτές δεν εντοπίζονται μόνο στους «από τα πάνω» αλλά τις βρίσκουμε μπροστά μας σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας όλων μας.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αναρχική συλλογικότητα Μαύρο/ΠράσινοIMG_20160306_103414

Νέα απεργία του Osman Evcan από τις 22/2

Δύο μόλις μήνες μετά την τελευταία του απεργία πείνας για τη διεκδίκηση πρόσβασης σε βίγκαν διατροφή, ο Osman ξεκινά νέα απεργία πείνας μετά από τη μεταφορά του στις φυλακές Silivri όπου υποβλήθηκε σε γυμνό σωματικό έλεγχο, σε διαρκή παρακολούθηση με κάμερες στο κελί του, ενώ του έχουν απαγορευτεί η αλληλογραφία, οι επισκέψεις και η πρόσβαση σε βίγκαν διατροφή. 

osman

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ!
Ο OSMAN EVCAN ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ!

Παρόλες τις μορφές καταστολής,   όπως την  απομόνωση,  το γυμνό σωματικό έλεγχο, τις κάμερες μέσα στα κελιά, την απαγόρευση αλληλογραφίας και επισκέψεων, το μπλοκάρισμα πρόσβασης σε vegan φαγητό, ο Osman Evcan δεν έκανε ούτε βήμα πίσω και ξεκίνησε επ´ αόριστον απεργία πείνας στις 22 Φεβρουαρίου 2016. Γιατί ο φόβος, η υποταγή και η συναίνεση, συνθλίβουν τα σώματα κάτω από το βάρος της κρατικής εξουσίας. Η προσπάθεια του κράτους να αποπροσωποποιήσει τους πολιτικούς κρατούμενους μέσω συστηματικών πιέσεων, πρέπει να συντριβεί κάτω από την αντίσταση του Οσμαν. Δεν υπάρχει μέση οδός με ένα κράτος που καθιερώνει την πολιτική της εξουδετέρωσης των κρατουμένων μέσω εκδικητικών αποφάσεων.  Ο αγώνας του Osman Evcan είναι ενάντια στην εξουσία. Ο μόνος τρόπος να αποδείξει ότι δεν υπακούει στην εξουσία, ότι δεν δέχεται την εξουσία, είναι να βάλει  μπροστά το σώμα του. Μπορούν να καταστρέψουν και να διχάσουν πολιτικές οντότητες μόνο μέσω δολοφονίας, όχι με τακτικές των φυλακών . Καλούμε όλους να  μοιραστούν τον αγώνα του Osman Evcan, ο οποίος παλεύει ενάντια στο κράτος, την παρακολούθηση και τον έλεγχο,  είτε αυτά είναι έξω είτε μέσα. Η εξέγερση είναι αναγκαία για να ανθίσει η ελευθερία.

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ!

ABC INSTANBUL

Αλληλεγγύη στον αναρχικό Osman Evcan

Αλληλεγγύη στον αναρχικό Osman Evcan, βίγκαν απεργό πείνας που αγωνίζεται για βίγκαν διατροφή στα τουρκικά κελιά υψίστης ασφαλείας.

Στις 10 νοεμβρίου ο βίγκαν αναρχικός Osman Evcan ξεκινάει απεργία πείνας αφού η διεύθυνση της τουρκικής φυλακής kandıra kocaeli τύπου f του απαγορεύει τη λήψη βίγκαν τροφίμων τα οποία στέλνονταν από συντρόφους για τον ίδιο και άλλους κρατούμενους. Ο Οsman Εvcan καταδικάζεται το 1992 σε 30 χρόνια. Από τότε μεταφέρεται σε διαφορετικές φυλακές αντιστεκόμενος στη βία και την καταπίεση που αποτελούν δομικά στοιχεία των κρατικών κελιών.

Το 2011 κάνει την πρώτη του απεργία πείνας για 43 μέρες διεκδικόντας βίγκαν διατροφή για όλους τους έγκλειστους βίγκαν και χορτοφάγους. Τον Ιούνιο του 2015 με νέα απεργία πείνας διάρκειας 33 ημερών προχωρά το ζήτημα της βίγκαν διατροφής μέσα στη φυλακή διεκδικώντας την προμήθεια τροφίμων από έξω ώστε να καλύπτονται πραγματικά οι διατροφικές ανάγκες. Οι ανθρωποφύλακες τελικά του απαγορεύουν εκ νέου αυτή τη δυνατότητα. Σήμερα ο Osman Evcan βρίσκεται στην 31η ημέρα απεργίας πείνας ενώ ο συγκρατούμενός του Hasan Çınar ξεκινά και ίδιος απεργία πείνας στις αρχές του δεκέμβρη σε ένδειξη αλληλεγγύης.

Η απαίτηση παροχής βίγκαν διατροφής από όσους αγωνίζονται για την ολική απελευθέρωση είναι η απαίτηση ικανοποίησης μιας ανάγκης βασικής για την επιβίωση με την ταυτόχρονη άρνηση του βασανισμού και της δολοφονίας άλλων. Τα ζωικά προϊόντα προέρχονται από το βασανισμό και την εκμετάλλευση από τους μηχανισμούς του ίδιου συστήματος που φυλακίζει μέσα σε κελιά και σφαγεία. Η επιβολή διατροφής που βασίζεται σε αυτά αποτελεί μια μορφή βασανιστηρίου, ψυχολογικού πολέμου που προσπαθεί να εξωθήσει στον κανιβαλισμό όπου ο ένας αιχμάλωτος του συστήματος τρώει τον άλλον. Η άρνηση παροχής βίγκαν διατροφής δεν πρόκειται για άρνηση σε μια πολυτελή lifestyle επιλογή, αλλά αποτελεί ένα μέσο εκβιασμού πολιτικών κρατουμένων να αρνηθούν όσα πιστεύουν προκειμένου να επιβιώσουν. Για κάποιους ανθρώπους όμως η απελευθέρωση και αυτοδιάθεση κάθε έμβιου όντος είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Η απεργία πείνας είναι το έσχατο όπλο των έγκλειστων αγωνιζόμενων ανθρώπων στα κρατικά κελιά. Σε συνθήκες που έχουν κατασκευαστεί για να περιορίσουν την ελευθερία των ίδιων των έγκλειστων αλλά και όσων αγωνίζονται για την απελευθέρωση έξω από τα κάγκελα, το να βάζει κάποιος μπροστά την υγεία του και την ίδια του τη ζωή είναι μια ξεκάθαρη απειλή για το κράτος και ό,τι το υπηρετεί. Η βαρύτητα της απειλής καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις δράσεις αλληλεγγύης, ασκώντας πίεση, ενώνοντας και ενισχύοντας τον αγώνα μέσα και έξω από τα κελιά. Από την τουρκία μέχρι τη χιλή, σύντροφοι και συντρόφισσες διοργανώνουν πορείες αλληλεγγύης, σαμποτάζ σε pet shop που αντιμετωπίζουν τα ζώα ως εμπόρευμα, δράσεις αντιπληροφόρησης, συγκέντρωση έξω από τη φυλακή όπου βρίσκεται αιχμάλωτος ο Osman Evcan.

Σήμερα ο Osman Evcan συνεχίζει να αγωνίζεται μέσα από τη φυλακή και σύμφωνα με τον ίδιο, διατηρεί τις δυνάμεις του και ενημερώνεται για τις δράσεις αλληλεγγύης.

Osman γερα!

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του Osman Evcan και του Hasan Çınar και παροχή διατροφής που να μην προϋποθέτει την εκμετάλλευση και δολοφονία ζώων.

Αλληλεγγύη σε όσους και όσες αγωνίζονται για την απελευθέρωση κάθε έμβιου όντος και τη γης.

Αλογόμυγες
11/12/2015


Türkiye’de yüksek güvenlikli cezaevinde vegan yiyecek talep etmek için açlık grevine giren vegan Anarşist Osman Evcan’la dayanışma

Kocaeli Kandıra F tipi cezaevinin yönetimi, yoldaşları tarafından kendisine ve diğer tutuklulara gönderilen vegan yiyecekleri almasına izin vermeyince, vegan anarşist Osman Evcan 10 kasım’da açlık grevine başladı. Osman Evcan’a 1992 senesinde 30 yıl hapis cezası verildi. Birçok cezaevinde bulunan Osman, devlet hücrelerinin yapı taşları olan şiddet ve tahakküme hep karşı çıkmıştır.

ve vejetaryen tüm tutuklulara, gerçek beslenme ihtiyaçlarını karşılayabilmek için, cezaevlerinde vegan yiyecek talep ederek, 43 gün süren ilk açlık grevine 2011’de girmişti.

Onu hapsedenler bu imkanını yine yasaklıyorlar. Bugün Osman’ın açlık grevinin 31. günü. Aralık başından itibaren dayanışmasını göstermek için hücre arkadaşı Hasan Çınar da açlık grevine başladı.

Topyekün özgürlük için mücadele edenlerin vegan yiyecek talepleri hayatta kalabilmek için temel bir ihtiyaç olup başkalarının işkencesini ve katliamını reddetmektir. Hayvansal ürünlerin özü, hücreleri ve mezbaharı yaratan aynı sistemin mekanizmaları olan, işkence ve istismardır. Bu ürünleri içeren ve zorla dayatılan bir beslenme, bir çeşit işkence ve psikolojik savaş olup sitemin tutuklularını birbirine düşman ederek yamyamlığa itiyor. Vegan yiyeceklerin verilmesi reddi lüks bir hayata karşı bir ret olmayıp siyasi tutukluların hayatta kalabilmek için inandıklarını reddetmeye zorluyor. Bazı insanlar için her canlının özgürlüğü, yaşam ve ölüm önemini taşıyor.

Açlık grevi mücadele eden devletin hücrelerinde tutuklu olan insanların son silahıdır. Hem tutukluların hem dışarıda özgürlük için mücadele edenlerin özgürlüğünü kısıtlamak amacıyla kurulmuş bir ortamda bir kimsenin kendi sağlığını ve hayatını tehlikeye atması devlete apaçık bir meydan okumadır. Korkutmanın ağırlığı büyük ölçüde hem içeride hem dışarıdaki mücadeleyi güçlendiren dayanışma eylemlerinin yarattığı baskıyla belirlenir. Türkiye’den Şili’ye kadar yoldaşlar dayanışma yürüyüşleri düzenliyor, hayvanları birer mal gibi gören pet shoplara sabotaj eylemleri gerçekleştiriyor, bilgilendirme yapıyor ve Osman’ın bulunduğu cezaevinin önünde toplanıyor.

Osman bugün cezaevinin içinde mücadele etmeye devam ediyor ve kendisinin verdiği bilgiye göre durumu iyi ve yapılan eylemlerden haberdar.

Osman dayan!

Osman Evcan ve Hasan Çınar talepleri derhal karşılansın ve onlara hayvanların istismarı ve ölümünü içermeyen yiyecek verilsin.

Yeryüzünün ve her canlının özgürleşmesi için mücadele edenlerle dayanışma.

Alogomyges
11.12.2015

Κρακατόα – Συλλογική χορτοφαγική κουζίνα

Συλλογική χορτοφαγική κουζίνα κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο του μήνα στις 16.00 στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος 100 & Κανακάρη Ρούφου).

κουζινες-αφισα-web

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Η εποχή στην οποία ζούμε, χαρακτηρίζεται από το γεγονός πως κράτος και κεφάλαιο έχουν επιβάλει την αντίληψη και την πρακτική ότι ο μόνος τρόπος να καλυφθεί ένα πλήθος αναγκών, βασικές αλλά και επίπλαστες, είναι μέσω της βάναυσης εξόντωσης του φυσικού κόσμου. Η διατροφή, ως μία εκ των βιολογικών αναγκών, αποτελεί βασικό πεδίο για την κυριαρχία ώστε να ελέγξει, να επιβληθεί και να επεκτείνει το εύρος εξουσίας της. Και αυτό συμβαίνει, τόσο μέσω της πλήρους διαμεσολάβησης της τροφής από το χρήμα και την παραγωγή ανισοτήτων μέσω της πείνας, όσο και μέσα από την αναπαραγωγή της αντίληψης και πρακτικής της κρεοφαγίας, καθώς και τη συνολικότερη βιομηχανοποίηση της φύσης για την άντληση των πόρων της.

Η συλλογική κουζίνα που οργανώνουμε ως αναρχική/ αντιεξουσιαστική συλλογικότητα, είναι ένα εγχείρημα που πηγάζει από την αντίληψή μας πως η αυτοοργάνωση στην καθημερινότητα είναι η πυξίδα για τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων. Τη στιγμή που η φτωχοποίηση των από τα κάτω εντείνεται και κάθε πτυχή της ζωής μας διαμεσολαβείται από το κράτος και τους μηχανισμούς του, το χρήμα και τα αφεντικά, τους κάθε λογής ειδικούς και τις διακρίσεις, εμείς επιλέγουμε να σπάμε αυτά τα δεσμά μέσα από τον καθημερινό ανατρεπτικό αγώνα. Έναν αγώνα που στοχεύει στη δόμηση κοινοτήτων αλληλεγγύης και ισότητας στο σήμερα παλεύοντας με συνέπεια για την καταστροφή της υπάρχουσας ιεραρχικής κοινωνικής δόμησης και του καπιταλισμού, με στόχο την ολική απελευθέρωση των καταπιεσμένων και τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας , χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, χωρίς την εκμετάλλευση και την καταλήστευση του φυσικού κόσμου.

Η κουζίνα μας είναι συλλογική γιατί στόχος της είναι η κάλυψη της διατροφής μας ως βασικής ανάγκης, να βασίζεται στη συλλογικοποίηση και τη συνεργασία μεταξύ των συμμετεχόντων, χωρίς διακρίσεις βάσει φύλου, ηλικίας, εμπειρίας και ειδικότητας. Η δημιουργία κοινοτικών καταστάσεων, όπως είναι το συντροφικό μαγείρεμα και γεύμα, προάγει την επικοινωνία και τη δόμηση σχέσεων συντροφικότητας, στοιχεία δομικά για την αποτελεσματική ανατρεπτική δράση. Είναι μία δομή αλληλεγγύης, καθώς δεν χαρακτηρίζεται από κάποιου είδους φιλανθρωπική διάθεση αλλά από την αμοιβαία συνεισφορά όλων των εμπλεκόμενων. Μέσω του αντιεμπορευματικού και αντιεραρχικού της χαρακτήρα, θέλει να προτάξει την αλληλεγγύη μεταξύ εκείνων που δέχονται στην καθημερινότητά τους την καταπίεση, και την ενεργό τους συμμετοχή σε κινήσεις που στοχεύουν να συμβάλλουν στην κατάργησή της.

Η κουζίνα μας, ως δομή αλληλεγγύης που προτάσσει τη συλλογικότητα δεν θα μπορούσε παρά να είναι χορτοφαγική. Για εμάς κομμάτι των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου είναι κάθε αισθανόμενο ον που στερείται την ελευθερία και την αυτενέργειά του. Έτσι, λοιπόν, βρίσκουμε αυτονόητο σε μια συντροφική κουζίνα να μην κατασπαράζουμε τις σάρκες κάποιου/ας καταπιεσμένου/ης. Επιλέγουμε δηλαδή να απέχουμε από την κατανάλωση πτωμάτων και ζωϊκών προϊόντων καθώς για μας η χορτοφαγία στο σήμερα μπορεί να αποτελέσει μια ηθική και πολιτική επιλογή μέσα στην ευρύτερη εξουσιαστική συνθήκη που βιώνουμε και όχι μια διατροφική προτίμηση ή μια φιλευσπλαχνία απέναντι στα ζώα. Η κατανάλωση κρέατος ως συνήθεια, είναι ένα βασικό κομμάτι αυτής της συνθήκης, καθώς δηλώνει απτά την ικανότητα επιβολής του ανθρώπου στα υπόλοιπα ζώα και κατ’ επέκταση στο φυσικό κόσμο. Η αυτοδιάθεση όλων μας είναι προϋπόθεση για μια ελεύθερη κοινωνία, έτσι βλέπουμε κι ότι κανείς/καμιά δεν μπορεί να αποτελεί μηχανή παραγωγής προϊόντων ή αντικείμενο κάλυψης αναγκών. Οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις, οι μαζικές και ατομικές δολοφονίες για να καταλήξουν τα ζώα στο στομάχι του ανθρώπου, καθόλου μη επικυριαρχικές δεν φαντάζουν κι αποτελούν εμπόδιο προς την καταστροφή κάθε εξουσίας, για την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

Με βάση όλα τα παραπάνω, δεν θα μπορούσαμε παρά να στεγάζουμε τις συλλογικές κουζίνες σε ένα αυτοδιαχειριζόμενο χώρο που προωθεί την αυτοοργανωμένη και αντιεξουσιαστική πράξη και θεώρηση. Έτσι οι κουζίνες μας πραγματοποιούνται στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος 100 & Κανακάρη Ρούφου) κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο του μήνα στις 16.00.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα

http://olikiapeleutherosi.espivblogs.net/

Αλληλεγγύη στον βιγκαναρχικό πολιτικό κρατούμενο Osman Evcan

osman

vegan_yemek

Ο βιγκαναρχικός πολιτικός κρατούμενος Osman Evcan (Οσμάν Εβτζάν), βρίσκεται στη φυλακή τύπου F στο Kocaeli. Με την πιο πρόσφατη απεργία πείνας που είχε κάνει το καλοκαίρι του 2015 κι η οποία διήρκεσε 33 ημέρες κατάφερε όλοι οι βίγκαν κρατούμενοι στη φυλακή που βρίσκεται να έχουν πρόσβαση σε βίγκαν φαγητό με φρέσκα υλικά εποχής και να δέχονται βίγκαν προϊόντα μέσω του καταστήματος Vegan Dükkan.

Το Vegan Dükkan είχε αναλάβει την αποστολή μηνιαία μιας κούτας με βίγκαν προϊόντα τα οποία έστελναν αλληλέγγυοι στους κρατούμενους. Η διεύθυνση της φυλακής όμως, πριν από λίγες μέρες, άλλαξε την συμφωνία του καλοκαιριού, αποκλείοντας το δέμα από τους κρατούμενους. Σε απάντηση ο Osman ξεκίνησε στις 12 Νοεμβρίου απεργία πείνας. Έστειλε στον Ταρκάν από το Vegan Dükkan το παρακάτω φαξ:

osman_evcan

Kocaeli, 12 Νοεμβρίου 2015

Αγαπητέ Ταρκάν γεια σου,

Σου εύχομαι ζωή με υγεία, ομορφιά και ελευθερία. Σε αγκαλιάζω με αγάπη και λαχτάρα. Σε φιλώ και σου στέλνω την αγάπη μου.

Αγαπητέ μου φίλε, πώς είσαι; Ελπίζω η υγεία και το ηθικό σου να είναι καλό. Κι εγώ είμαι καλά, η υγεία μου και το ηθικό μου είναι εντάξει.

Το πακέτο που μου είχες στείλει με τα βίγκαν προϊόντα έφτασε στη φυλακή στις 6 Νοεμβρίου 2015. Απλά δεν μου παραδόθηκε ποτέ. Ο διευθυντής της φυλακής είχε δώσει εντολή. Μου είπαν ότι τα  βίγκαν προϊόντα από το Vegan Dükkan δεν θα επιτρέπονται στο εξής στη φυλακή. Έβαλαν το πακέτο στην αποθήκη. Τη Δευτέρα 9 Νοεμβρίου συναντήθηκα με το διευθυντή της φυλακής. Μου διαμήνυσε ότι στο εξής  βίγκαν προϊόντα που φτάνουν με πακέτο στη φυλακή, δεν θα παραδίδονται στους κρατούμενους. Έτσι δεν μου παρέδωσαν το πακέτο από την αποθήκη.

Εφόσον δεν παρέλαβα το πακέτο, σας το επιστρέφω ταχυδρομικά στη διεύθυνση του Vegan Dükkan. Ήθελα να σας ενημερώσω σχετικά με την κατάσταση.

Στις 7 Νοεμβρίου, κατά την εβδομαδιαία μου συνομιλία με την Asiye (η αδερφή του Οσμάν), της ζήτησα να σας ενημερώσει.

Η απόφαση αυτή της διεύθυνσης της φυλακής αποτελεί σφετερισμό των δικαιωμάτων μου. Ξεκινώ λοιπόν επ’ αόριστον απεργία πείνας με σκοπό να καταγγείλω την απόφαση αυτή και να σταματήσω την παραβίαση  των δικαιωμάτων μου. Ήθελα να το γνωρίζετε αυτό. Σας φιλώ και σας αγκαλιάζω όλους.

Με αγάπη,
Οsman

evcan

Για αλληλεγγύη στον Οσμάν μπορείτε να επικοινωνήστε μαζί του στη διεύθυνση:

Osman Evcan
1 Nolu F-Tipi Cezaevi
A-7-21
İzmit – Kocaeli

Το τηλέφωνο της φυλακής είναι: 0090-262-5815623

5/12 διαμαρτυρία μπροστά στη φυλακή

Καναδάς: Χακάρισμα ιστοσελίδας εργαστηρίου πειραμάτων (07/09/2015)

Canada_hack_Sep15

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2015, η ιστοσελίδα ενός εργαστηρίου ζωοτομίας σαμποταρίστηκε, χρησιμοποιώντας την τεχνική του “deface”. Μπήκε στον διακομιστή (server) της ιστοσελίδας και μεταβλήθηκαν κάποιες κατηγορίες αρχείων (directory) της. Το αποτέλεσμα ήταν μια πιο αντιπροσωπευτική εικόνα του τι κάνει αυτό το εργαστήριο και ένα μήνυμα το οποίο ελπίζουμε πως δεν ξεχνιέται.

Επειδή δεν μας ενδιαφέρουν οι δικαιολογίες και τα ψέματα που χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τα πειράματά τους. Αυτό που έχει σημασία είναι οι άνθρωποι να βλέπουν και να γνωρίζουν τι συμβαίνει πραγματικά μέσα σε αυτά τα εργαστήρια και να προκληθεί όσο το δυνατόν πιο μεγάλη οικονομική ζημιά.

Μετά από μερικές εβδομάδες, η ιστοσελίδα εξαφανίστηκε. Αυτό πιθανότατα σημαίνει πως κατέβηκε (ελπίζουμε μόνιμα). Είμαστε πρήφανοι που επιτεύχθηκε ο στόχος της δράσης και θα συνεχίσουμε μέχρι να κλείσουν όλα τα εργαστήρια.

ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ!

ALF

———

Μετάφραση: Inter Arma

Πηγή: Bite Back

Χανιά: Δράση αλληλεγγύης και μνήμης

Χανιά: Δράση αλληλεγγύης και μνήμης

Την Πέμπτη 11 Ιούνη πράξαμε το ελάχιστο σε σχέση με το κάλεσμα αλληλεγγύης προς τον Marius Mason, τους οικοαναρχικούς κρατούμενους και όλα τα έγκλειστα συντρόφια, κρεμώντας ένα πανό σε κεντρικό σημείο της πόλης, ενώ παράλληλα κρεμάσαμε πανό σε ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες Γ.Τσιρώνη, Σ.Χριστοδούλου και για τον θάνατο του Σ.Δραβίλα εξαιτίας των μπάτσων.

Επίσης κολλήθηκε ένα χαρτοπανό και γράφτηκαν μερικά συνθήματα.

Πηγή

Ανάληψη Ευθύνης Θεσσαλονίκη

Το βράδυ της Τρίτης 09/06 σπάσαμε την τζαμαρία της κρεαταγοράς ‘Κουτράκος Αιμίλιος’ που βρίσκεται στην οδό Σβώλου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Αυτή η συμβολική δράση πραγματοποιήθηκε τόσο στο πλαίσιο της 11ης Ιούνη, ημέρα διεθνούς αλληλεγγύης στους οικοαναρχικούς κρατούμενους, όσο και στο πλαίσιο του διαρκούς πολέμου ενάντια στην εκμετάλλευση της φύσης και στην εμπορευματοποίηση του θανάτου. Μ’ αυτό τον τρόπο δηλώνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε αυτούς που ακολούθησαν τον δρόμο της άμεσης δράσης και γι’ αυτό βρίσκονται τώρα αιχμάλωτοι στα κελιά της δημοκρατίας.

Επιλέξαμε να επιτεθούμε σε μια κρεαταγορά, η οποία εφοδιάζει άλλα μαγαζιά που εμπορεύονται δολοφονημένα ζώα, αντιλαμβάνοντάς την ως μέρος μίας τεράστιας βιομηχανίας. Η κρεατοβιομηχανία δεν είναι ένα μονοδιάστατο σύστημα, αλλά είναι ένα σύμπλεγμα διαδικασιών που ξεκινάει από τις μονάδες εκτροφής και παραγωγής οι οποίες αιχμαλωτίζουν, αναπαράγουν και εκτρέφουν ζώα, περνάει μέσα από τα σφαγεία και καταλήγει στις κρεαταγορές, στα χασάπικα της γειτονιάς και στα ράφια των super market ως ένα ακόμη προϊόν προς κατανάλωση. Ο θάνατος είναι ίδιος με όποιους όρους και αν γίνεται, σε όποια κλίμακα, καθώς και ανεξάρτητα σε ποιο πιάτο καταλήγει.

Για μας η κρεατοβιομηχανία είναι ένας από τους κρίκους της αλυσίδας της καπιταλιστικής παραγωγής και της κατανάλωσης μέσα στην σύγχρονη κοινωνία, στην οποία έχει δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος αλληλεξάρτησης του ανθρώπου και της βιομηχανίας. Ο σύγχρονος πολιτισμός με σκοπό την συνεχή δημιουργία και ικανοποίηση των κατασκευασμένων ανθρώπινων αναγκών έχει δομηθεί και θεμελιωθεί πάνω στον θάνατο της φύσης και όλων των έμβιων όντων.

Αντιλαμβανόμενοι ότι όλες οι βιομηχανίες συνθέτουν μια μεγάλη μηχανή, η επίθεση επιβάλλεται να είναι συνολική. Η πραγματική ελευθερία θα επιτευχθεί μόνο μέσα από την καταστροφή του υπάρχοντος και όχι με την αυτοδιαχείριση των δομών που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ALF/ELF

Πηγή