Προβολή 2 ντοκιμαντέρ στη μνήμη της Jill Phipps

JILLS FILM (39’)

 

Την 1η Φεβρουαρίου 1995, στα 31 της χρόνια, η Jill Phipps έχασε τη ζωή της κάτω από τις ρόδες ενός φορτηγού, που μετέφερε ζωντανά νεαρά μοσχάρια προς τη σφαγή τους, στην προσπάθεια της να το σταματήσει. Αυτή η ταινία – βιογραφία δημιουργήθηκε από τους συντρόφους της και είναι αφιερωμένη στη μνήμη της.

 

Οι ακτιβιστές για τα Δικαιώματα των Ζώων κατηγορούνται από κράτη, αρχές και ΜΜΕ για τρομοκρατία. Στην πραγματικότητα,  όπως λέει και η μητέρα της Jill, Nancy, δεν έχουν πειράξει ποτέ ούτε μια τρίχα από ανθρώπινο ή μη ζώο, ενώ οι ίδιοι εδώ και χρόνια χάνουν τους δικούς τους κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ή μέσα στη φυλακή. Δεν πρόκειται για ατυχήματα, πρόκειται για κρατικές δολοφονίες, για θύματα του μονόπλευρου πολέμου που έχει κηρύξει ο άνθρωπος στα υπόλοιπα ζώα και σε όσους στέκονται στο πλευρό τους. Η αλληλεγγύη πάντα ενοχλεί και φοβίζει, για αυτό και τιμωρείται παραδειγματικά.

 

Σύμφωνα με μάρτυρες, η αστυνομία έδωσε σήμα στον οδηγό του φορτηγoύ να προχωρήσει παρά την παρουσία των διαδηλωτών. Η δολοφονία της Jill, είναι ακόμα μία περίπτωση όπου η κοινωνία επιτρέπει να μπαίνει το κέρδος πάνω από τη ζωή, ανθρώπινη η μη. Η ίδια κοινωνία που μας διδάσκει ότι η ζωή κάποιων αξίζει περισσότερο, ότι ο άνθρωπος είναι ανώτερος των άλλων ζώων ή ότι δεν είναι καν ζώο, και θέτει σα στόχο την απεριόριστη αύξηση της κυριαρχίας του επάνω στη φύση.

 

ΌΛΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΉΡΩΕΣ ΦΟΡΆΝΕ ΑΚΌΜΑ ΜΆΣΚΕΣ (15’)

 

Παρουσίαση του Animal Liberation Front και του αγώνα του κατά του εργαστηρίου πειραμάτων – βασανιστηρίων της Huntingdon Life Sciences ως παράδειγμα της αναγκαιότητας της άμεσης δράσης.

 

«Οι παραδοσιακές μορφές διαμαρτυρίας, συλλογές υπογραφών, επιστολές διαμαρτυρίας κτλ μπορεί να είναι αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα, αλλά τα ζώα που βασανίζονται σήμερα, τα ζώα που πρόκειται να πεθάνουν αύριο,  απλά δεν έχουν το χρόνο να περιμένουν. Για αυτό το λόγο το ALF πραγματοποιεί αυτές τις επιδρομές, κι αν ήμουν εγώ αυτός που βρίσκεται μέσα σε κλουβί, αν ήμουν αυτός που βασανίζεται, ξέρω τι θα ήθελα να κάνουν οι άνθρωποι που νοιάζονται για μένα, και δεν θα ήταν να γράφουν επιστολές διαμαρτυρίας και να υπογράφουν, αλλά θα ήθελα να κάνουν ότι μπορούν για να σώσουν τη ζωή μου εδώ και τώρα» (απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ).  

 

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΤΕΚΙ – ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου, 9:30

Διαγωνισμός και έκθεση ανθρώπινης υπεροψίας στο παλιό τελωνείο Χανίων

Στις 5-7 του Νοέμβρη εκτροφείς αποφάσισαν να συγκεντρωθούν στο Παλιό Τελωνείο των Χανίων για να εκθέσουν τα πουλιά τους και να διαγωνιστούν για την ανάδειξη του «καλύτερου» με βάση το σχήμα, το μέγεθος, το χρώμα, το σχέδιο και ότι άλλη τεχνική αυθαιρεσία τους έρθει στο κεφάλι. Στο πλευρό του «χρυσοί» χορηγοί, χορηγοί έκθεσης, χορηγοί pet shop, και χορηγοί επικοινωνίας τοπικά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης που κατά τα άλλα εκφράζουν ευαισθησίες σε σχέση με τα ζώα. Όποτε τους έρθει και για όποια ζώα τους έρθει.

Ενώ τα άγρια πουλιά διανύουν ακόμα την περίοδο που ο κάθε ασυνείδητος κυνηγός πάει με την ευλογία της πολιτείας και τα κατεβάζει στα καλά καθούμενα, το άλλο βάρβαρο χόμπυ του εγκλεισμού, της έκθεσης και του διαγωνισμού, προωθεί ακόμα περισσότερο το βασανισμό των ζώων που τόσο έχουμε θαυμάσει για την ικανότητα τους να πετάνε, και τόσο πολύ έχουμε εξευτελιστεί ως είδος με την εξουσιαστική συμπεριφορά μας, κλείνοντας τα σε κλουβιά. «Δεν μπορώ να πετάξω; Δεν θα πετάξει κανείς».

Οι διοργανωτές, ο Παγκρήτιος Όμιλος Καναρινόφιλων και η Ελληνική Ορνιθολογική Ομοσπονδία, αυτοαποκαλούμενοι «φίλοι» των πουλιών, λένε ότι αφού γεννήθηκαν σε αιχμαλωσία δεν μπορούν να ζήσουν ελεύθερα. Δεν εξηγούν όμως γιατί αυτό συνεπάγεται ότι δεν θέλουν να πετάξουν. Γιατί σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίζουν να τα εκτρέφουν ώστε να κρατούν αιχμάλωτους τους απογόνους τους. Ή από πού κι ως πού τους επιτρέπουν και τους ενθαρρύνουν θεατές, κριτές και χορηγοί να τα εκθέτουν σαν αντικείμενα. Σαν να είναι έργα τέχνης και αυτοί οι καλλιτέχνες – δημιουργοί τους. Δημιουργός τους είναι η φύση. Αυτοί το μόνο που έκαναν είναι να αποξενώσουν γενιές και γενιές από το περιβάλλον τους, μαδώντας την ελευθερία τους και τις φυσικές τους συμπεριφορές.

14ος Παγκρήτιος Διαγωνισμός Πτηνών Συντροφιάς. Μαζική έκθεση της ζωής απομονωνόμενης για πάντα σε κλουβί. Διαγωνισμός για την «καθαρότητα» των χαρακτηριστικών του είδους. Προώθηση της ιδιοκτησίας και αντικειμενοποιήσης της ζωής. Επίθεση στη συντροφικότητα και στην αλληλεγγύη των ειδών.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΕΛΩΝΕΙΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ 12μ.μ

ΑΛΟΓΟΜΥΓΕΣ